7 ตุลาคม 2553 10:44 น.
คนเดียวกัน
...กว่าจะถึงปีสองพันสิบสอง
ที่น้ำนองท่วมโลกต้องโศกศัลย์
พื้นแผ่นดินจะหายไปแค่ไหนกัน
ผู้คนนั้นจะอยู่ดีเหลือกี่คน
เราคนไทยอาจสิ้นแผ่นดินอยู่
ยังไม่รู้ชะตากรรมจะนำผล
มีสิ่งหนึ่งที่ยังเป็นกังวล
ให้สับสนความเป็นไปของไทยเรา
กว่าจะถึงปีสองพันสิบสอง
แล้วนึกตรองในใจให้อับเฉา
อันดินแดนขวานทองของไทยเรา
จะยังอยู่หรือเปล่าไม่เข้าใจ
เพราะอะไรก็รู้ถ้าดูข่าว
ทุกเรื่องราวเศร้าสลดสิ้นสดใส
ไม่นานคงย่อยยับอัปราชัย
สิ้นชาติไทยไปก่อนแน่นอนเอย
6 ตุลาคม 2553 15:54 น.
คนเดียวกัน
บอกตัวเองเรื่อยไปว่าไม่ท้อ
แม้ว่าใจร้องขอให้ท้อถอย
ใจเจ้าเอยอย่าทำเป็นสำออย
น้ำน้อยน้อยอย่าเพิ่งไหลจากนัยน์ตา
เมื่อโรครักรุมเร้าให้เศร้านัก
ยากจะหักความคิดถึงรำพึงหา
ทุกข์ระทมอ้างว้างมิสร่างซา
ให้เหว่ว้าอาวรณ์สะท้อนใจ
เพื่อให้เรารักกันมิผันเปลี่ยน
จึงต้องเพียรสร้างสรรค์มิหวั่นไหว
บรรจงร้อยคำหวานซ่านหทัย
มามอบให้เนื้อนวลไม่รวนเร
เพียรฝากคำรักไปให้สุขสันต์
เพียรรำพันเรื่อยไปให้สรวญเส
เพียงความหวังเล็กน้อยคอยถ่ายเท
สุดคะเนในรักจะชักพา
จึงแต่งบทประพันธ์มาวันนี้
เพื่อคนดีดั่งใจที่ใฝ่หา
ไม่ไพเราะขออภัยในวาจา
สุดปํญญาแล้วเราเขลาเกินใคร
5 ตุลาคม 2553 13:35 น.
คนเดียวกัน
คนเดียวกันปั่นกลอนกระท่อนกระแท่น
ด้วยขาดแคลนถ้อยคำระส่ำระสาย
เปิดตำราสารพัดกระจัดกระจาย
อยากระบายความนัยละไมละมุน
กลอนไม่ค่อยสนุกตะกุกตะกัก
เกรงเจ้าจักไม่รับสนับสนุน
คิดจนหัวทะลุจะผุจะพรุน
ก็พอลุ้นพอทนเป็นกลเป็นกลอน
จะให้นางฟังเพลินก็เขินก็ขัด
ไม่แจ้งชัดคำชายจะถ่ายจะถอน
ไม่รื่นหูเดี๋ยวเจ้ากระเง้ากระงอน
พี่ยังอ่อนกลบทระทดระทวย
แม้กลอนพี่จะฟังทุรังทุเรศ
ไร้มูลเหตุสาระไม่สะไม่สวย
คงพอคลายหายกลุ้มกระชุ่มกระชวย
เพื่อคนสวยบำเทิงสำเริงสำราญ
4 ตุลาคม 2553 08:14 น.
คนเดียวกัน
...รินสุราว่ากลอนอย่างอ่อนล้า
ปรารถนาคลายเจ็บใจเหน็บหนาว
ให้ลืมความขมขื่นหมื่นเรื่องราว
ยิ่งมองฟ้าไร้ดาวยิ่งร้าวราน
มิตรสหายร่วมวงคอยส่งแก้ว
ฟังเพลงแนวรักใคร่ให้สนาน
หวังเราได้ดื่มเหล้าอย่างยาวนาน
สุราบานเบิกใจไอ้เพื่อนเกลอ
เคยส่งกลอนอ้อนสาวคราวก่อนนั้น
คอยเสกสรรวาจามาเสนอ
ป้อนคำกานท์หวานล้ำมาบำเรอ
เพราะว่าเธอมีใจรับไมตรี
ทุกถ้อยคำมั่นหมายบรรยายรัก
มอบใจภักดิ์น้องแล้วไม่แจวหนี
ทุกถ้อยคำคร่ำครวญนวลนารี
ยกนทีทั้งห้ามาอ้างอิง
แต่ใจนางยั้งคิดค่อยปิดกั้น
กลอนเรานั้นไม่อาจบาดใจหญิง
แม้ทุกคำเอ่ยถ้วนล้วนความจริง
กลับดูยิ่งไร้ค่าไม่น่าฟัง
ก่อนซดเหล้าลงคอขออีกบท
สุดสลดชีวินต้องสิ้นหวัง
เขาเคยบอกกลอนเราเข้าท่าจัง
แต่วันนี้เขาชังต้องยั้งมือ
เขียนกลอนหวานนานไปใครไม่รู้
เขาก็ดูว่าเหลือจะเชื่อถือ
คงเขียนไปเพราะนึกจะฝึกปรือ
ให้เลื่องลือชื่อชั้นเท่านั้นพอ
แม้อาศัยปริมาณในการเขียน
คอยวนเวียนฝากกลอนเฝ้าวอนขอ
แต่ว่าถึงอย่างไรคงไม่พอ
คนซอมซ่ออย่างเราเขาม่ายแล...เอิ้ก
สะอึกเอิ้กเลิกเขียนอาเจียนอ้วก
เพื่อนๆจวกว่าเราเมาแล้วแย่
แต่เมาเหล้าเท่าไรเราไม่แคร์
ช่วยกันแชร์ขอย้ำอย่าทำเนียน
สุราไม่ดีนะครับผู้อ่านโปรดทราบ
3 ตุลาคม 2553 07:52 น.
คนเดียวกัน
...ดังลมพัดลมเพไปเร่ร่อน
พเนจรทั่วแดนแสนสุขี
ใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อยไม่เหนื่อยดี
ทำแค่มีพอกินไปวันวัน
ก็เพราะชาติกำเนิดไม่เลิศหรู
ก็ยากอยู่จะให้ดีมีสุขสันต์
ได้เท่านี้ก็พอใจไม่ว่ากัน
ยังแบ่งปันให้ผู้อื่นเสมอมา
เป็นนักเขียนไส้หมาดอนาถแท้
ยากจะแก้ความลำบากมากปัญหา
บ้างก็สุขบ้างโศกโชคชะตา
ยากจะคว้าสิ่งหวังที่ตั้งใจ
ซื้อเครื่องดื่มบีสิบสองมาลองซด
เพื่ออนาคตเรืองรุ่งพุ่งสดใส
เพิ่มความคิดผลิตงานทุกวารไป
ชีวิตคงดีได้ไม่ยากเย็น
เป็นนักเขียนไส้หมาดอนาถนัก
อยากจะพักความลำบากเคยยากเข็ญ
เชื่อพี่แอ้ดจริงจังตั้งประเด็น
ที่เล็งเห็นบีสิบสองเป็นของดี
บีสิบสองลองเถิดประเสริฐสุด
แล้วก็หยุดขัดแย้งแบ่งฝ่ายสี
เราคนไทยรู้รักสามัคคี
เชื่อเถิดพี่บีสิบสองต้องลองกิน
หน้าส่วนตัว
1039
