30 กรกฎาคม 2553 21:11 น.
คนเดียวกัน
.โอ้ดวงใจ หวั่นไหวไปซะงั้น ดวงใจ
ไม่รู้มัน เป็นเพราะ เหตุไฉน อยากรู้
ทุกเวลา ว้าวุ่น ครุ่นคิดไป ตรมจิต
โอ้ว่าใจ คิดฮอด แต่ยอดชู้ นั่นแท้เหตุผล
30 กรกฎาคม 2553 14:52 น.
คนเดียวกัน
...วันอาทิตย์ จิตใจ เริ่มไหวหวั่น
พอวันจันทร์ ฝันเพ้อ ละเมอหา
วันอังคาร คับแค้น แน่นอุรา
วันพุธพา ว้าวุ่น ขุ่นอารมณ์
พฤหัสบดี พี่ยิ่งทุกข์
ถึงวันศุกร์ สุดหมอง ต้องขื่นขม
จนมาถึง วันเสาร์ แสนเศร้าตรม
ทุกข์ระทม แต่วัน ฉันรักเธอ
29 กรกฎาคม 2553 22:11 น.
คนเดียวกัน
...แม้โลกจะโศกเศร้า
แม้ว่าเราจะโศกศัลย์
ขอเพียงยังมีกัน
และเชื่อมั่นตลอดไป
ลางทีแม้ชีวิต
อาจพลาดผิดความตั้งใจ
แต่ยังมิเป็นไร
พอแก้ไขมีหนทาง
ความทุกข์ที่รุมเร้า
พอบรรเทาให้เบาบาง
ดั่งเทียนส่องสว่าง
ในหนทางที่มืดมน
ยังมีคนอีกมาก
ที่ทุกข์ยากและขัดสน
เรานี้ยังพอทน
ตั้งอยู่บนความพอเพียง
สมองเรามีไว้
เพื่อปรับใจไม่เอนเอียง
บางครั้งเราจะเสี่ยง
หรือจะเลี่ยงก็ตามที
ผิดพลาดอาจเกิดได้
แต่ว่าใจเราต้องดี
ปรับไว้ให้เข้าที
ก็จะมีความสุขเอย
22 กรกฎาคม 2553 16:43 น.
คนเดียวกัน
...คนเดียวกัน ปั่นกลอน มาอ้อนสาว
มิยืดยาว เยิ่นเย้อ ให้เก้อเขิน
วิงวอนว่า ขวัญใจ อย่าได้เมิน
อ่านเพลินเพลิน เถิดหนา ว่าอย่างไร
เนื่องด้วยผม เห็นว่า คุณน่ารัก
อยากรู้จัก ทักทาย จะได้ไหม
ด้วยบทกลอน อ้อนอิง โคตรจริงใจ
หวังจะให้ ขวัญยืน จงชื่นชม
ถ้อยวจี ทีไข ต่อไปนี้
เป็นคำที่ วิเคราะห์ ว่าเหมาะสม
ด้วยหวังใจ ให้น้อง ปองภิรมย์
ให้นิยม ตัวพี่ ทุกวี่วัน
ตั้งใจฟัง ให้ดี นะที่รัก
ขอยืนยัน แน่นหนัก ภักดีมั่น
ตราบจนโลก สลาย วายชีวัน
ปีสองพัน สิบสอง นะน้องเอย
20 กรกฎาคม 2553 10:56 น.
คนเดียวกัน
...เหม่อมองดาว พราวพริบ ระยิบระยับ
มากเกินกว่า คณานับ ประดับหาว
คืนนี้ใย ไร้เดือน เป็นเพื่อนดาว
สุดเหน็บหนาว เนิ่นนาน สะท้านใจ
คิดถึงนวล คนดี ที่เพิ่งจาก
คิดถึงมาก เกินกว่า จะหาไหน
คิดถึงแม่ พุ่มพวง ห่วงอาลัย
ยามห่างไกล น้องเจ้า แสนเศร้าตรม
โอ้คืนนี้ พี่ยา ท่าจะแย่
หนาวทรวงแท้ ทนฝืน ที่ขื่นขม
เคยอุ่นกอด ยอดชู้ คู่ภิรมย์
เคยชื่นชม โลมเล้า เจ้าขวัญตา
ต้องจำพราก จากนาง ไปต่างถิ่น
สุดถวิล คืนวัน เคยหรรษา
แต่วันนี้ ต้องระทม จมน้ำตา
เราร้างลา ห่างไกล ใจอาวรณ์
หน้าส่วนตัว
864
