24 สิงหาคม 2553 18:30 น.
คนเดียวกัน
เขียนแล้วลบแล้วเขียนจนเวียนหัว
มืดมิดใจสลัวกลัวสลาย
จำฝืนทนข่มใจอยู่ไม่คลาย
เหงาเดียวดายอาวรณ์สะท้อนทรวง
ค่ำคืนนี้พี่ต้องทนหมองเศร้า
คิดถึงเจ้าสุดแสนเฝ้าแหนหวง
ดิดถึงมากกว่าใดในทั้งปวง
เธอคือดวงใจพี่สุดที่รัก
รู้พี่พร่ำคำนึงไม่ซึ้งจิต
แม่มิ่งมิตรคนไกลไม่ประจักษ์
แม้เอื้อนเอ่ยกลอนกาพย์ที่อาบรัก
ด้วยใจภักดิ์อย่างไรคงไม่แล
แต่ก็ขอให้นางอย่าวางเฉย
อย่าละเลยเชือนแชมิแยแส
คนรักจริงคนนี้ที่ยังแคร์
ทั้งอ่อนแออ่อนหัดคอยขัดใจ
เขียนแล้วลบแล้วเขียนจนเวียนจิต
หาถ้อยคำใดผิดคิดแก้ไข
กลัวจะทำให้น้องหมองหทัย
แล้วจะไปจากกันลืมสัญญา
24 สิงหาคม 2553 09:57 น.
คนเดียวกัน
โอ้เพื่อนเอย เคยไหม ใจปวดร้าว กล้ำกลืน
ทนอ้างว้าง เปลี่ยวเปล่า เศร้าสุดฝืน จิตได้
โอ้เพื่อนเอย เคยไหม ที่บางคืน ครวญคร่ำ
ร้องสะอื้น ยิ่งดึก ยิ่งโหยให้ โศกช้ำกลัดหนอง
22 สิงหาคม 2553 16:28 น.
คนเดียวกัน
...วันนี้ผมขอโทษ
ขอได้โปรดให้อภัย
ทุกท่านบ้านกลอนไทย
ผมไม่ได้เขียนกลอนมา
เคยเขียนมาทุกวัน
หวังทุกท่านจะหรรษา
วันนี้ผมอ่อนล้า
มากเกินกว่าจะแต่งกลอน
เพราะใจยังสับสน
ถูกบางคนมายอกย้อน
เดี๋ยวดีเดี๋ยวก็งอน
ผมล่ะอ่อนใจจริงๆ
วันก่อนยังสดใส
วันนี้ใยไม่สุงสิง
วันก่อนยังอ้อนอิง
วันนี้หยิ่งและเฉยชา
วันก่อนยังเย้าหยอก
วันนี้บอกไม่เข้าท่า
วันก่อนยังจ๊ะจ๋า
วันนี้อย่ามาเจ๊าะแจ๊ะ
วันก่อนยังฉอเลาะ
พอฉันเกาะเธอรีบแกะ
ออเซาะซะเงาะซะแงะ
น้ำตาแฉะก็เพราะเธอ
ขอโทษท่านผู้อ่าน
อาจรำคาญการเสนอ
เขียนมาแบบเบลอๆ
อาจเพ้อเจ้อไปบางคราว
วันหลังจะมาใหม่
เมื่อดวงใจหายปวดร้าว
แต่ว่าณ บัด now
ผมขอกล่าวว่าgood bye
18 สิงหาคม 2553 16:35 น.
คนเดียวกัน
...เพราะในฝันนั้นมีคนดีอยู่
พี่จึงสู้ลืมตาไม่กล้าฝัน
แม้นหลับลงครั้งใดใจรำพัน
ตื่นมารู้เพียงฝันมันทรมาน
ยิ่งฝันว่าได้กอดแม่ยอดรัก
จุมพิตพักตร์พวงแก้มที่แย้มหวาน
พอตื่นมาความฝันอันตรธาน
เหลือร้าวรานรุ่มร้อนรอนฤดี
ด้วยรู้อยู่ว่าฝันก็คือฝัน
ยิ่งรำพันถึงน้องยิ่งหมองศรี
เจ้ามิเคยเห็นใจในไมตรี
สุดที่พี่จะคว้ามาครอบครอง
ทั้งยังมีมากชายที่หมายลุ้น
เจ้าประคุณล้วนดีไม่มีหมอง
ผลัดมาเฝ้าเช้าเย็นเป็นทำนอง
เจ้าคงมองพี่เป็นเช่นกรวดดิน
ไม่อยากเห็นโฉมตรูอยู่ในฝัน
เมื่อตื่นพลันหายไปใจถวิล
ทุกวันนี้ฝันทำสุดช้ำจินต์
แทบแดดิ้นดุจด้วยดั่งม้วยมรณ์
15 สิงหาคม 2553 20:47 น.
คนเดียวกัน
...ก้าวไปตาม ความฝัน วันละนิด
เพราะชีวิต สารพัน มากปัญหา
เกิดมาจาก ความจน สู้ทนมา
พัฒนา ชีวิต ความคิดไกล
อาจจะเหมือน เลือนราง ในทางเดิน
ระหกระเหิน หนทาง ไม่สดใส
แต่ไม่เคย คิดท้อ สู้ต่อไป
ด้วยหัวใจ มั่นคง ทะนงตัว
ไม่รอโชค ชะตา ฟ้าลิขิต
จะถูกผิด ทิศทาง ก็ช่างหัว
มีเป้าหมาย มั่นคง ที่ลงตัว
คิดว่าชัวร์ ต้องไป ให้สุดทาง
ก้าวไปตาม ความฝัน วันละหน่อย
แล้วค่อยค่อย ต่อเติม เพิ่มความหวัง
ความคิดเห็น มากมี ยินดีฟัง
แต่ก็ยัง เชื่อมั่น ความฝันเดิม
หน้าส่วนตัว
2125
