20 มกราคม 2546 09:51 น.
คนเขียนกลอน
น้ำตาฟ้าเจ้าไหลหลั่ง
ทำให้ฉันคิดถึงความหลังเมื่อครั้งก่อน
แอบร้องให้คนเดียวทุกคืนก่อนนอน
เฝ้าอาวรห่วงหาแต่ใครสักคน
หยุดนะหยุดเถอะฟากฟ้า
หยุดเถอะอย่าปล่อยน้ำตาล่วงหล่น
หยุดเถอะหยุดร้องแม้ว่าเหลือทน
หยุดเถอะแม้คนนั้นจะไม่หวนคืน
เมื่อเจ้าหยุดจะทำให้ฟ้าสวยเจ้ารู้ไหม
ดวงดาวที่อยู่ใกล้นับร้อยนับพันจะทอแสง
สีขาวนวลอีกทั้งสีแดง
จะแข่งกันทอแสงช่วยปลอบโยน
20 มกราคม 2546 09:48 น.
คนเขียนกลอน
น้ำตกจากหน้าผาเย็นช่ำ
แสงแดดตอนค่ำทอแสง
เสียงร้องจากมวลหมู่แมลง
ธารน้ำสะท้อนแสงเย็นตา
ไม้ป่าพากันชูช่ออวดดอก
กระรอกน้อยกระโดดหยอกน่ารักษา
หมู่ผีเสื้อบินว่อนมาอวดตา
หมู่ปลาว่ายวนอยู่ทั่วไป
ละอองน้ำมองเห็นเป็นสีรุ้ง
กลิ่นดอกไม้หอมฟุ้งทั่วทั้งป่า
ได้กลิ่นหอมแล้วคิดถึงแต่แก้วตา
เพราะว่ากลิ่นมียาช่างตรึงใจ
18 มกราคม 2546 18:12 น.
คนเขียนกลอน
ความรักของฉัน...ฉันจะยึดหมั้น
ไม่หวั่นแม้ว่าวันเวลาจะนานสักเพียงไหน
แค่ปีสองปีที่ผ่านไป
ยังงัยฉันก็รักเธอไม่น้อยลงกว่าเดิม
ลืมเถอะนะคนเก่าของเธอคนนั้น
ลืมเถอะความฝันครั้งก่อน
ลืมเถอะมันก็เป็นเพียงละคร
ที่เพิ่งจะจบตอนแรกไปเท่านั้นเอง
ไม่โกรธเธอหรอกที่ยังไม่ลืม
ไม่โกรธที่ยืมฉันเป็นที่พักผ่อน
นอนเถอะนะที่รักจงนอน
แล้วตื่นขึ้นมารักกับฉันตอนที่สองก็ยังทัน
16 มกราคม 2546 10:30 น.
คนเขียนกลอน
หวานดีนะคำที่เธอบอกรักฉัน
แต่เสียดายมันไม่มีความสำคัญอะไรเลยกับเธอ
บอกว่ารักแรกตั้งแต่ได้เจอ
แล้วก็เล่นฉันนั่งเพ้ออยู่ทุกคืน
สนุกนะบอกรักแบบเล่นเล่น
เธอคงเห็นว่าฉันเป็นแค่ควายโง่ตัวหนึ่ง
เอาเถอะคราวนี้ฉันยกให้ครั้งนึง
ขอบคุณที่ทำให้ฉันรู้ซึ้งว่าฉันเป็นแค่ควาย
16 มกราคม 2546 10:12 น.
คนเขียนกลอน
เธอก็เป็นเพียงคนที่ฉันเคยรัก
ไม่ได้ทำให้ฉันคนนี้รักอะไรหนักหนา
อยากไปก็ไปสิ...อย่าได้มัวเสียเวลา
แล้วอย่าได้กลับมาเจอหน้ากันอีกเลย
ก็ไม่สำคัญอะไรกับฉันแล้ว
ไม่ต้องมาบอกว่าเราเข้ากันไม่ได้
ไม่อยากได้ยินคำว่าเธอดีเกินไปหรอกนะสำหรับผู้ชาย
อยากได้คนเลวร้ายก็ไปอย่าได้กลับมา