8 มกราคม 2546 17:42 น.
คนเขียนกลอน
เธอนั้นเป็นดั่งสายฝน
ที่รินหลั่งตอนฉันนั้นร้อนลน
ทำให้ฉันที่ร้อนจนเหลือทน
ให้กับเป็นคนที่เย็นเพราะรักของเธอ
เธอนั้นเป็นดั่งดวงดาว
ที่พรั่งพราวเจ็บใจบนท้องฟ้า
ช่วยนำทางให้กำลังใจตลอดเวลา
และทำให้ฉันรู้ว่าโลกนี้ไม่ใช่มีเพียงฉันคนเดียว
7 มกราคม 2546 18:16 น.
คนเขียนกลอน
เธอเป็นดั่งเจ้าหญิงของฉัน
ทุกทุกวันทำให้ฉันเฝ้าเพ้อหา
เธอนั้นเปรียบได้ดั่งนางฟ้า
ที่อุตส่าห์ลงมารักกับคนธรรมดาอย่างฉัน
ขอบคุณนะที่มองเห็นใจดวงเล็กดวงนี้
ที่แม้แต่ฉันบางที่ก็มองผ่าน
ขอบคุณนะที่ให้ความรักที่ไม่จืดจาง
และก็ช่างหวานชื่นเหลือเกินจริงจริง
ฉันจะรักเธอคนนี้ให้ได้ดีที่สุด
ฉันจะไม่หยุดรักเธฮที่รักฉัน
ถ้าทำได้จะเขียนก่อนให้เธอทุกทุกวัน
และก็จะฝันถึงเธอทุกคืนคืน
6 มกราคม 2546 13:03 น.
คนเขียนกลอน
จับปากกาเขียนจดหมายด้วยความคิด
หวานนิดจืดนิดก้ช่วยอ่านให้ฉันหน่อย
รู้นะว่าเธอเฝ้ารอและเฝ้าคอย
รึว่าบางทีอาจจะใจลอยคิดถึงฉันบ้างก็ไม่ว่ากัน
ลายมืออาจจะไม่สวยแต่เปรี่ยมด้วยความจริงใจ
ไม่ได้มีแบบใส่ไข่ขอให้เธอเชื่อใจฉัน
เขียนจดหมยขึ้นมาด้วยใจที่ผูกพันธ์
แต่ไม่รู้ว่าเธอจะคิดเหมือนฉันรึเปล่าคนดี
มีเรื่องราวเล่าต่อให้เธอรู้
ทั้งเรื่อง กุ้ง หอย ปู กา ไก่
ก็ช่วยคนฟังหน่อยนะคงจะไม่ได้กวนใจ
เพราะเล่าไปด้วยอยากให้เธอนั้นอารมณ์ดี
แสนดีใจที่ได้เธอนั้นเป็นคนโทรปลุก
บ้างก็สนุกกับเรื่องที่เธอนั้นได้เล่าขาน
มีบางคำที่รอนานแล้วจากเธอนานแสนนาน
ไม่รู้ว่ายามไหนถึงจะได้ฟังจากปากของเธอ
6 มกราคม 2546 12:26 น.
คนเขียนกลอน
ก็ไม่รู้ว่าทำมัยคิดถึงเธอจริงจริง
เธอดูเหมือนทุกทุกสิ่งเท่าที่ฉันเคยมีมา
และก็เปรียบเหมือนดวงดาวที่อยู่บนนภา
ที่ฉันนั้นเฝ้าเพ้อหาอยู่ทุกค่ำคืน
ก็ไม่รู้ว่าทำมัยถึงรักเธอขนาดนี้
ขนาดที่ยอมให้ได้หมดทุกทุกอย่าง
ขนาดที่ยอมทำทุกวิถีทาง
เพื่อให้ฉันคนนี้ได้มาซึ่งความรักจากเธอ
3 มกราคม 2546 16:49 น.
คนเขียนกลอน
เป็นอะไรไปความรัก
เพิ่งรู้จักกับเค้าก็คิดถึง
แถมยังมีแอบมานอนรำพึง
อะไรจะคิดถึงเค้าขนาดนั้นเป็นไปได้ยังงัย
ชอบเค้าอยู่ล่ะสิ...อะแน่
ระวังนะแม่เค้าอาจจะดุก็ได้
ผู้หญิงในโลกนั้นมีมากมาย
แต่รู้สึกคนนี้มั้ง..ที่รักกำลังหมายปอง
รักเค้าก็รีบรีบบอกออกไป
เดี๋ยวจะมีหม_ตัวใหญ่แย่งไปก่อน
แล้วทีนี้ล่ะจะได้กลับมานอน
น้ำตาเช็ดหัวเข่าเช็ดหมอนได้เปียกไป
รักเอ๋ยบอกจริงจริงว่าฉันคนนี้ไม่กล้า
คงต้องใช้เวลาดูเธออีกเสียก่อน
เพราะว่าฉันคนนี้เพียงคนจร
จะหาที่นอนพักใจยังไม่มี
ขอเพียงแค่นี้มองดูอยู่ห่างห่าง
เพราะความหวังคงเลือนลางเธออยู่สูง
รอก่อนนะความรักอย่าเพิ่งชักจูง
เพราะเดี๋ยวปีนสูงสูงตกลงมามันถึงตาย
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟคนเขียนกลอน
หน้าส่วนตัว
645
