31 ตุลาคม 2545 09:38 น.
คนเขียนกลอน
จากหนึ่งหยดที่พื้นคืนสู่ฟ้า
เป็นเมฆาลอยล่องมองดูสวย
เป็นหมู่ไอแห่งน้ำช่วยอำนวย
กลั่นมาเป็นหยดสวยหล่นลงมา
ฟ้าทั้งฟ้าก็ดูช่างมืดมิด
ท้องฟ้าปิดลมแรงแสงฟ้าไหล
หยดน้ำเล็กก็ล่วงหล่นทั่วไป
กลายเป็นธารน้ำไหลให้ชุ่มเย็น
ช่วยให้ทุกชีวิตมีความสุข
ช่วยให้คนทุกยุคอยู่มาได้
ช่วยให้ทุกสรรพสิ่งนั้นไม่ตาย
อยู่มาได้...เป็นวิถีของวงจร
จากธารใหญ่กลายเป็นเพียงไอน้ำ
ลอยอยู่เต็มฟ้าสีครามที่กว้างใหญ่
นี่ก็คือวิถีของน้ำที่เป็นไป
เพื่อสายใยธรรมชาติได้เติมเต็ม
29 ตุลาคม 2545 10:10 น.
คนเขียนกลอน
ความรู้สึก ดีดี ที่มีให้
ความรู้สีก จากใจ ที่ให้ฉัน
ความรู้สึก ว่าเรา นั้นรักกัน
ความรู้สึก ของฉัน เหมือนของเธอ
จากวันนั้น ที่เรา ได้รู้จัก
จากวันนั้น ได้รัก สุดแสนหวาน
จากวันนั้น มันดัง เมื่อวันวาน
จากวันนั้น ฉันยัง ไม่ลืมเลือน
28 ตุลาคม 2545 16:01 น.
คนเขียนกลอน
ในที่สุดวันที่รอแสนนานก็มาถึง
วันที่ซึ้งได้กลับมาอีกสักหน
วันที่ซึ้งอยากเจอใครสักคน
ณ แห่งหนที่เดิมที่เคยนอน
คิดถึงหมอนใบเก่าที่เตยหนุน
อันที่ซึ้แสนอบอุ่นกว่าอันไหนไหน
จากวันนั้นที่เราได้จากไปไกล
แม้ห่างไกลแต่ใจยังคิดถึงเสมอมา
กลับมแล้วกลับมาบ้านอันแสนสุข
ห่างว่าแม้นมีความทุกข์จะทิ้งไว้ข้างหลัง
กลับมาแล้วกลับมาเติมพลัง
เพิ่มความหวังอยู่สู่ต่อการเรียน
27 ตุลาคม 2545 19:49 น.
คนเขียนกลอน
อยากขอโทษเธอสักร้อยสักพันหน
แต่ก็คงไม่ทำให้คนที่ฉันรักหายผิดหวัง
แต่ก็ไม่อยากให้เธออยู่เพียงลำพัง
อยากขออีกครั้งเพื่อทำอะไรสักอย่างเพื่อแก้ตัว
อยากบอกรักให้เธอได้ยินดังดัง
อยากจะสั่งให้ตัวให้ไปหา
อยากจะทำให้ใจเธอได้เป็นนางฟ้า
แม้เพียงว่าจะเป็นนางฟ้าของฉันเพียงคนเดียว
20 ตุลาคม 2545 17:04 น.
คนเขียนกลอน
เต้าว่ากันว่าท้องฟ้านั้นสีคราม
แต่ว่ายามที่รักเกิดสีชมพู
แต่ก็เป็นสีแห่งความเศร้ายามที่ฉันดู
เพราะว่ามองฟ้าอยู่เพียงเดียวดาย
อยากได้คนมาดูฟ้าอยู่เคียงคู่
เธอจะช่วยอยู่ข้างฉันจะได้ไหม
เพราะยามนี้อยากจะได้คนปลอบใจ
และช่วยไล่ความเศร้าให้หายไป
หน้าส่วนตัว
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟคนเขียนกลอน
713
