21 กุมภาพันธ์ 2546 13:02 น.
คนเขียนกลอน
ได้แค่นั้งใกล้กายเธอ
แต่ไม่มีทางได้พบเจอกับคำว่ารัก
ได้แค่เป็นคนที่เธอรู้จัก
ไม่มีโอกาศรักให้เป็นมากกว่าเพื่อนกัน
แค่นี้ล่ะมั้งรักที่เธอให้ได้
กับผู้ชายคนนี้ที่เฝ้าอยู่
กับผู้ชายคนนี้ท่ต้องทนดู
เห็นเธออยู่กับคนอื่นอย่างเจ็บใจ
ขอบคุณนะที่ทำให้ฉันรู้
ว่าที่เป้นอยู่นะมันไม่ใช่
ว่าที่มีอยู่นะไม่ใช่รักแบบให้ใจ
แต่อย่างไรก็ขอขอบคุณเธอ
31 มกราคม 2546 16:59 น.
คนเขียนกลอน
มอง...มองเธอมาแสนนาน
มอง...มองด้วยสายตาที่คิดถึง
มอง...มองเธอและบางทียังแอบลำพึง
มอง...มองเธอด้วยความคิดถึงและห่วงหาเธอ
กลัว...กลัวเธอรู้ความใน
กลัว...กลัวว่าถ้าพูดออกไปอาจผิดหวัง
กลัว...กลัวเจอกับคำว่าอกหักเข้าอย่างจัง
กลัว...กลัวว่าจะพังถ้าเราพูดออกไป
31 มกราคม 2546 16:31 น.
คนเขียนกลอน
แสนเศร้าเมื่อเห็นเจ้าเศร้าหมอง
น้ำตานองอาบแก้มเจ้าทั้งสองน่าสงสาร
อยากจะไปปลอบเจ้าให้หายทุกข์ทรมาน
แต่ก็ได้แค่มองอยู่ข้างข้างอย่างนี้เท่านั้นเอง
เจ็บนะเวลาที่เธอเจ็บ
เศร้านะเวลาที่เธอเศร้า
เหงานะเวลาที่ไม่มีเธอเป็นเงา
แต่ก็คงไม่เศร้าเท่ากับเธอตอนนี้หรอกนะคนดี
อยากเจ็บแทนจริงจริงถ้าทำได้
อยากเศร้าแทนจริงจริงเพราะเป็นห่วง
อยากให้เธอสบายใจแม้ฉันคนนี้จะมีโอกาศจะได้ควง
แต่ไม่เป็นไรฉันคนนี้ก็ยังห่วงเธอเหมือนเดิม
28 มกราคม 2546 09:51 น.
คนเขียนกลอน
แค่ได้คุยโทรศัพท์กับเธอก็ทำให้ฉันใจสั่นสั่น
จะยิ่งหวั่นเมื่อฉันได้เจอหน้า
คงหัวใจวายแน่แน่เมื่อถึงเวลา
ที่ได้เจอหน้าคนรักของฉันก็คือเธอ
บอกว่าคิดถึงสักร้อยสักพันครั้งก็ไม่หายคิดถึง
ไม่รู้ทำยังงัยจึงจะหายห่วงหา
ไม่รู้ว่าทำไมต้องคิดถึงเธออยู่ตลอดเวลา
แต่รู้อย่างหนึ่งว่าฉันคนนี้นั้นรักเธอ
23 มกราคม 2546 13:49 น.
คนเขียนกลอน
แค่นี้ล่ะมั้งที่เธอให้ได้
ให้เป็นผู้ชายในความมืดที่ไม่เคยจะมองเห็น
คงไม่ได้เป็นพระเอกขี่ม้าขาวอย่างที่อยากจะเป็น
ก็เธอเห็นฉันเป็นแค่ตัวประกอบคนนึง
ฉันคงไม่จำเป็นสำหรับเธอ
เป็นของเล่นที่เธอจะขว้างทิ้งตอนไหนก็ได้
เห็นใจบ้างนะยังงัยฉันก็เป็นผู้ชาย
แม้จะไม่มีความหมายอะไรกับเธอเลยก็ขอที
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟคนเขียนกลอน
หน้าส่วนตัว
747
