7 พฤศจิกายน 2551 12:43 น.
คนเขียนกลอน
เริ่มต้นด้วยความสุขที่เธอมอบให้
อบอุ่นในหัวใจยามใกล้ชิดเธอเสมอ
แทบขาดใจยามเธอห่างไปไกล..ไม่ได้เจอ
เฝ้าคิดถึงเธอทุกยามเมื่ออยู่ห่างกัน
พอเธอไม่รัก ฉันคนนี้ก็แทบบ้า
เหมือนหมดสิ้นซึ่งราคา ไม่มีความสุขสันต์
เหมือนกับหมดลมหายใจ ยามที่เธอไปจากกัน
เหมือนอยู่ไปวันวัน เพียงร่างกาย ไร้วิญญาณ
จุดจบสุดท้าย ในที่สุดฉันก็ได้รับรู้
ว่าที่เป็นอยู่มานาน เป็นฉันที่น่าสงสาร
รอรับเศษเดนความรัก...
ที่เธอไม่เต็มใจจะให้มาแสนนาน
พอเธอรำคาญ....
ก็บอกแค่เราจบกันแล้วหันหลังเดินจากไป
25 ตุลาคม 2551 18:24 น.
คนเขียนกลอน
ถึงแม้เธอจากไปลับตา
หากแม้กาลเวลาผ่านไปไม่อาจนับได้
ความเศร้าที่มีไม่ได้หายไปจากใจ
แต่ฉันยังเก็บเธอไว้ในความทรงจำ
ยังเก็บรักนั้นอยู่ในหัวใจ
ถึงแม้เธอเปลี่ยนไปฉันยังมั่นคงเสมอ
ยังเก็บไว้ ยังเก็บเธอไว้ ยังเก็บรักเธอ
ยังเก็บเธอ ยังเก็บเธอไว้ ในความทรงจำ
26 กันยายน 2551 20:22 น.
คนเขียนกลอน
ดูช่วงนี้ทำไมเธอถึง.......เย็นชา
เพราะเวลาที่ผ่านมาที่ฉันทำนั้นผิดกับเธอใช่ไหม
โทรหา คุยกัน สอง สาม คำ ก็วางหูไป
เป็นเพราะอะไร วานเธอช่วยบอกที
ฉันคนนี้จะได้ทำบุญเพื่อไถ่โทษ
หากเธอโกรธให้ฉันคนนี้...ง้อ...ก็ยังไหว
หากฉันผิด จะได้กล่าวขอโทษเธอ ออกไป
แต่ขอได้ไหม...อย่าเย็นชากับฉันเลย
25 กันยายน 2551 02:01 น.
คนเขียนกลอน
ฉัน คนนี้ที่ยังอยู่เคียงข้าง
รัก ทุกอย่างที่เป็นเธอนั้นเธอรู้ไหม
เธอ คนนี้ นี่ซิที่ฉันรักหมดใจ
ฉันรักเธอ อยากบอกไปแต่ใจไม่กล้าสักที
ฉัน ขอเพียงอยู่ใกล้ๆก็เป็นสุข
รัก เศร้า ทุกข์จะฝ่าไปไม่หน่ายหนี
เธอ พร้อมรึยังจะก้าวไปพร้อมกันนะคนดี
ฉันรักเธอ คำนี้ที่อยากให้เธอฟัง
17 ตุลาคม 2550 15:29 น.
คนเขียนกลอน
เดินคนเดียวบนเส้นทางสายเก่า
ผ่านตรอกซอกซอยที่เราเคยผ่านมาทุกเช้าค่ำ
นั่งกินข้าวคนเดียวที่ร้านเจ้าประจำ
บ่นพรึมพรำคนเดียวยามเหงาใจ
ฝนตกเดินกางร่มเดินกลางฝน
แสนระทมแสนเหงาช่างเศร้าหมอง
อยากมีคู่แต่ไร้คู่ ไร้คู่ครอง
อยากมีคนจับจองหัวใจเหงาบ้างสักครา
หน้าส่วนตัว
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟคนเขียนกลอน
1837
