8 พฤศจิกายน 2545 18:50 น.
คนเขียนกลอน
ฉันก็พยายามทำความเข้าใจอยู่
เพราะอยากรู้ความในใจที่เธอนั้นมีให้
รู้ทั้งรู้ว่าบางสิ่งที่ฉันนั้นได้ให้ไป
บางทีอาจจะไม่ได้มันกลับมา
จนวันนี้ฉันจึงได้รู้ว่า
ความห่วงหาที่ฉันได้มอบให้
เธอก็รู้สึกมันได้ถึงอกข้างใน
ขอขอบใจที่เธอรู้สึกดีดีกับมัน
และฉันจะไม่บังคับให้เธอบอกว่ารัก
เพราะความรักเป็นเรื่องละเอียดอ่อน
แต่ไม่อยากให้เธอนั้นเก็บมันซ้อน
เพราะมันทำให้ฉันนอนไม่ค่อยหลับ
(คิดไม่ค่อยออกเลยได้ออกมาเป็นแบบนี้)
แต่ก็ดีที่ฉันนั้นได้รู้อย่างหนึ่ง
ว่าคนที่ฉันนั้นคิดถึงอยู่เสมอ
เค้าก็แอบคิดถึงเราเหมือนกันนะเออ
ต่อไปฉันคงเพ้อถึงเธอทุกวันคืน
5 พฤศจิกายน 2545 19:30 น.
คนเขียนกลอน
ในยามนี้เธอคิดถึงฉันอยู่รึเปล่า
ในยามหนาวเธอยังคิดถึงฉันอยู่ไหม
ในยามนี้ฉันคิดถึงเธอแทบขาดใจ
ยามไหนไหนก็คิดถึงเธอไม่เสื่อมคลาย
5 พฤศจิกายน 2545 19:27 น.
คนเขียนกลอน
รู้รึเปล่าอยู่คนเดียวมันแสนเหงา
รู้รึเปล่าอยู่คนเดียวมันเศร้าหมอง
รู้รึเปล่าอยู่คนเดียวอยากจะกระโดดคลอง
รู้รึเปล่าอยากมองเธอนานนาน
5 พฤศจิกายน 2545 12:38 น.
คนเขียนกลอน
ปีนี้ก็คงนั่งอยู่ที่ข้างริมน้ำ
ก็คงประมาณสองยามเหมือนทุกหน
ก็คงได้แต่นั่งดูเค้าทุกคน
ลอยกระทงหวานชื่นเกินบรรยาย
กี่ปีแล้วลอยกระทงอยู่โดดเดี่ยว
ลอยคนเดี่ยวอยู่คนแล้วแบบเศร้าหมอง
อยากจะตายตายไปอยู่ใต้คลอง
ให้ได้หายเศร้าหมองหายเศร้าใจ
เกิดชาติหน้าฉันท์ใดขอให้สุข
ให้หายทุกข์จากความน่าสงสาร
แค่อยากลอยกระทงเป็นคู่ข้างสายธาร
ให้มีคนสงสารดูแลใจ...ให้สักที
1 พฤศจิกายน 2545 11:59 น.
คนเขียนกลอน
แค่อยากรู้จักเธอให้มากกว่านี้
มากกว่าที่ทุกทุกวันที่เป็นอยู่
มากกว่าที่ทุกทุกคนของเธอนะโชมตรู
อาจเพราะอยากเคียงคู่อยู่กับเธอ
จะโทรหาเธอก็ไม่มีโทรศัพท์
อยากจะขับเครื่องบินเพื่อไปหา
แต่ก็ไม่รู้ว่าเธออยู่ตรงไหนนะแก้วตา
แต่รู้ว่าเธออยู่ตรงนี้ตรงหัวใจ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟคนเขียนกลอน
หน้าส่วนตัว
550
