25 พฤศจิกายน 2545 10:18 น.
คนเขียนกลอน
หากคำขอบคุณของฉันนั้นแค่ลมปาก
งั้นก็ขอฝากให้หายไปกับสายลม
อย่าได้มีความห่วงใยหรือชื่นชม
ให้มันเหมือนยาขมอย่ากลืนกิน
ก็แค่คำพูดไปเล่นเล่นเท่านั้นที่เธอได้รู้สึก
เธอไม่เชื่อว่าตอนดึกฉันคิดถึง
เธอไม่เชื่อหัวใจของฉันที่มีเพียงหนึ่ง
เธอไม่ซึ้งกับมันฉันก็ยอม
ฉันคนนี้คงเป็นคนไม่จริงจังอะไร
ใจที่ให้ไปก็ไม่ต้องรับไว้ก็ได้
อยู่กับความเหงาความเศร้าอย่างเดียวดาย
เพราะไม่มีความหมายให้เธอเชื่อใจ
รักคนเดียวอยู่คนเดียวก็ดี
อยู่ในที่ที่เราควรอยู่
แล้วทำไมเราต้องออกมานอกรูปู
ทำไมไม่อยู่ในรูไปจนตาย
เธอบอกเธอเข้าใจในตัวฉัน
แต่ว่าวันวันนี้เธอมาถาม
ถามว่าเราคิดถึงจริงหรือทุกทุกยาม
เธอมาถามเหมือนฉันไม่มีใจ
22 พฤศจิกายน 2545 14:24 น.
คนเขียนกลอน
ขอบคุณเธอที่ไว้ใจ
ขอบคุณที่เธอเชื่อฉัน
ขอบคุณที่เธอมีใจให้กัน
ขอบคุณฝันที่กำลังจะเป็นจริง
ขอบคุณหัวใจดวงหนึ่ง
ขอบคุณความรักซึ้งที่มีต่อฉัน
ขอบคุณที่เรามีใจเดียวกัน
ขอบคุณจันทร์ที่ทำให้คำอธิฐาน..
ของฉันกำลังจะเป็นจริง
21 พฤศจิกายน 2545 09:49 น.
คนเขียนกลอน
จันทร์ดวงน้อยสองดวงเป็นคู่รัก
จันทร์หนึ่งพักตร์ขาวสวยเป็นจันทร์หญิง
จันทร์หนึ่งเข้มเป็นชายน่ารักจริง
จันทร์ทั้งสองต่างปิ้งกันและกัน
มีวันหนึ่งจันทร์หญิงเจออาทิตย์
จันทร์จึงคิดเปลี่ยนใจจากสิ่งเก่า
ซึ้งอยู่กับข้างจันทร์เหมือนดังเงา
ซึ่งน่าเศร้าจันทร์เปลี่ยนไม่เหมือนเดิม
กาลต่อมาจันทร์ชายได้แต่เศร้า
เพ้อว่าเราทำไมต้องเจ็บแสน
จันทร์คู่ขาทำไมจากดินแดน
หากว่าแม้นรั้งได้ไม่ให้ไป
ใจของจันทร์ยิ่งสั่นยิ่งหวั่นไหว
จันทร์เจ้าไปไกลห่างจันทร์คิดถึง
แต่อย่างไรจันทร์เจ้าก็อยู่ในห่วงคำนึง
ยังคิดถึงจันทร์เจ้าทุกเวลา
กล่าวถึงจันทร์อีกดวงมีความสุข
อยู่อย่างมุขส่องสว่างอย่างสุขสันต์
เพราะได้อยู่ข้างกายของตะวัน
ได้แบ่งปันแสงส่องผ่องอำไผ
จันทร์อีกดวงอยู่กับแต่ความทุก
คำว่าสุขหายไปพร้อมจันทร์หญิง
นึกถึงตอนจันทร์เจ้าได้แอบอิง
ได้พักพิงอยู่ด้วยกันแสนสุขใจ
จันทร์ยิ่งเศร้าก็ยิ่งทำให้เจ็บ
จันทร์ยิ่งเจ็บก็ยิ่งแสนคิดถึง
จันทร์ก็ได้แค่เพียงแต่ลำพึง
สุดท้ายจันทร์จึงได้แตกหายไป
มาทางจันทร์อีกดวงเพิ่งได้คิด
เพราะอาทิตย์ไม่สนไม่ห่วงหา
อยู่เพียงดวงดวงเดียวเค้าละอา
ไม่รักษาเหมือนตอนก่อนนี้เลย
จันทร์จึงกลับมาหาจันทร์ดวงเก่า
แต่ไม่เห็นแม้เงาจันทร์คู่ขา
จันทร์จึงได้เหลือบเห็นเก็ดดารา
ก็รู้ว่าเป็นจันทร์คู่ของเรา
จันทร์ก็เลยมีแต่ความเศร้าสร้อย
มองเห็นดาวดวงน้อยยิ่งคิดถึง
จึงมาเป็นหมู่ดาวและจันทร์ดวงนึง
จนมาถึงตอนนี้ที่เห็นกัน
20 พฤศจิกายน 2545 12:18 น.
คนเขียนกลอน
สัญญาจ่ะฉันสัญญา
ว่าทุกเวลาฉันจะคิดถึงเธอ
และก็จะคิดถึงอยู่เสมอ
แม้ว่าเธอจะไม่คิดถึงกัน
จะคิดถึงจนฟ้ามืดดับ
จะอยู่กับเธอเสมอ
ฉันจะไปแอบอยู่ใต้หมอนเธอ
และจะแอบไปพบเธอยามราตรี
20 พฤศจิกายน 2545 12:15 น.
คนเขียนกลอน
กระทงอันหึ่งลอยโดดเดี่ยว
กระทงอันหนึ่งเศร้าหมอง
กระทงอันหนึ่งอยู่ปล่าวเปลี่ยวอยู่ในคลอง
กระทงอันหนึ่งแม้มองก็ไม่เห็นแม้เปลวเทียน
กระทงทั้งหมดมีแต่คำว่าเศร้า
กระทงทั้งหมดไม่มีใครเอาใครสน
กระทงทั้งหมดต่างรู้อยู่แก่ใจว่าตน
กระทงทั้งหมดไม่มีใครมาสนอกสนใจ
น่าสงสารกระทงเหล่านี้
ที่ไม่มีใครมาลอยอยุ่เคียงคู่
หากมีคู่ก็คงจะน่าดู
แต่ดูตอนนี้ยังงัยก็เดียวดาย
เหมือนกับใจของฉันตอนนี้ที่ลอยเคว้ง
อยากจลอยตัวเองให้หายเศร้า
อยากจะมีสักคนมาอยู่ข้างข้างเรา
เพื่อจะได้มาช่วยเอาตังค์ในกระทง
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟคนเขียนกลอน
หน้าส่วนตัว
819
