25 ตุลาคม 2549 10:44 น.
คนเขียนกลอนครับ
พริ้วพริ้วผลอย ลอยลิ่ว ปลิวสู่พื้น
มิยั่งยืน ฝืนลม ตรมไฉน
ร่วงลงทับ กับ ดิน ถิ่นวิไล
บ้างร่วงไป จมน้ำ ด่ำธารา
ชีวิตเรา เปรียบได้ ใบไม้ร่วง
ไม่พ้นบ่วง กงเกวียน เวียนมาหา
พอใบเก่า ร่วงไป ใบใหม่มา
เหมือนชีวา เรานั้น แปรผันไป
เคยลูปไล้ ใบไม้ ในผมเจ้า
ครั้งเมื่อคราว หวานชื่น คืนสดใส
มาวันนี้ แปรเปลี่ยน หมุนเวียนไป
ดั่งใบไม้ ร่วงดิน สิ้นราคา
หรือเป็นเพราะ บาปกรรม ต้องจำพราก
สิ่งเคยฝาก ลืมสิ้น ถวิลหา
เห็นใบไม้ หล่นปลิว ลิ่วลมพา
ยิ่งผวา อกตรม ระบบใจ
หากเปรียบฉัน เป็นใบไม้ คงไร้ค่า
ร่างลงมา ถูกปัดทิ้ง ดิ่งธารใส
เหมือนคนเดียว เปลี่ยวว้าง อยู่กลางไพร
ดั่งใบไม้ ร่วงลงดิน สิ้นคนมอง.....
17 ตุลาคม 2549 14:40 น.
คนเขียนกลอนครับ
ขอโทษใจ คนไกล ที่ปลายฟ้า
ขอโทษมา แทนใจ เกืนไกลฝัน
ขอโทษจิตร เฝ้าคิด นิจนิรันดร์
ใจผูกพัน ตรึงอยู่ มิรู้วาย
ขอโทษที่ ต้องไกล ไปจากน้อง
ใจยังเมียง มองอยู่ ไม่รู้หาย
ถึงจากกัน จากไป ไกลแต่กาย
แต่หัวใจ ยังอยู่ เคียงคู่ชม
อยากจะเอ่ย ขอโทษ อย่าโกรธพี่
ฟังวจี เอื้อนคำ นำสุขสม
อย่าค้อนควัก ผลักไส ใจระบบ
อกจะตรม หมองไหม้ ใจละลาย
ขอโทษที่ ใจรัก อยากจักห้าม
ขอโทษยาม ห่างไกล ใจสลาย
ขออิงตัก ที่เคยหนุ่น อุ่นใจกาย
ขอฝากใจ ไว้ที่หมอน หนุนก่อนนอน......
2 ตุลาคม 2549 13:30 น.
คนเขียนกลอนครับ
ตะวันคล้อย ลอยลับ ทับทิวไม้
เดือนเริ่มฉาย แสงนวล ชวนลุ่มหลง
ดาวระยิบ ระยับฟ้า มาบรรจง
จั๊กจั่นหลง ร่ายเพลง บรรเลงไพร
เรไรรับ ขับขาน ประสานเพราะ
ฟังเสนาะ ยินสำเนียง เสียงสดใส
สายลมอ่อน พัดฉิว พริ้วลม ไกว
สนเอนไหว พริ้วลม ผสมพา
เหตูไฉน ใยรัก กลับมาสิ้น
มาโบยบิน จากไป ไร้ห่างหา
อย่างตะวัน ลาลับ ยังกลับมา
ถึงเวลา วันไหม่ ก็ได้ยล
แต่ทำไม รักเรา จึงเศร้านัก
ไม่ยอมจัก กลับมา หาเหตูผล
หรือเจ้าพบ คนไหม่ จงใจดล
เลยลืมคน รักเก่า ที่เฝ้ารอ
ฝากตะวัน ถามที อยู่ที่ไหน
ช่วยบอกใจ เขานี้ ทีเถิดหนอ
ฝากดวงดาว ถามเจ้า เคยเคล้าคลอ
ฝากลมต่อ ถามใจ คนไกลตา
ฝากดวงเดือน ส่องใจ ใครคนนั้น
บอกว่าฉัน ยังหวง และห่วงหา
ให้เขารู้ ยังมั่น ในสัญญา
จงกลับมา คืนครอง ห้องหัวใจ.........
หน้าส่วนตัว
7885
