20 กุมภาพันธ์ 2552 09:13 น.
คนเขียนกลอนครับ
แสงทองส่อง เรืองรอง ท้องเขตฟ้า
สกุณา ออกจากรัง ฝั่งสิงขร
ภมรร่อน บินมา ถลาจร
พฤกษาซ้อน ผ่อนกาย สยายใบ
เริ่มต้นแล้ว วันใหม่ วันใสสด
แสงทองรด หนดน้ำ งามไสว
แลระยิบ พริ้วระยับ งามจับใจ
ลมพัดไหว พริ้วหวาม งามจับตา
ภมรร่อน เชยชม ดมเกษร
เข้าเฟ้นฟอน เชยกลิ่น ถิ่นบุบผา
เป็นสัญญา วันใหม่ ไพรพนา
ทุกชีวา ตื่นรับ เนิ่นนับกาล....
17 กันยายน 2551 10:42 น.
คนเขียนกลอนครับ
น้ำค้างพรม ลมโชย โบกสบัด
วังเวงชัฏ พงศ์ไพร เขตไพรสนต์
ดาวระยิบ ขอบฟ้า อุราดล
ดั่งมีมนต์ ดลใจ ในราตรี
กลิ่นแก้วกรุ่น โชยมา พาผสม
ฤดีตรม ขมเศร้า น้าววิถี
เหมือนมีดปัก อกพลัน หวั่นชีวี
เจ็บคราวนี้ สุดระบม ตรมอุรา
ความเงียบซัด พัดใจ ลอยไปแล้ว
โอ้น้องแก้ว แว่วเสียง สำเนียงหา
เจ้าอยู่ไหน ยังจำได้ ให้สัญญา
รอพี่ยา เคียงคู่ มาอยู่ครอง
จากวันนั้น ถึงวันนี้ หลายปีแล้ว
คงคลาดแคล้ว ขาดกัน ฝันหม่นหมอง
ฤาเจ้ามี เพื่อนไหม่ สมใจปอง
ลืมเราสอง เคยฝากใจ ให้สัญญา.....
20 กรกฎาคม 2550 12:23 น.
คนเขียนกลอนครับ
ตะวันคล้อย ลอยลับ ไปกับฟ้า
สกุณา คืนรัง ดังนัดหมาย
แสงสีทอง ลับฟ้า ทิวาวาย
ดูดั่งคล้าย สั่งลา ทิวากาล
สายลมอ่อน โบกพัด มาลัดฟ้า
ภมรป่า ยามราตรี มีเสียงขาน
เสนาะคล้อย ร้อยบรรเลง เป็นเพลงกาล
ร่วมขับขาน ผสานลม ผสมพา
จังหวะคล้อย ร้อยเรียง ส่งเสียงแจ้ว
สายลมแผ่ว พัดกิ่งไผ่ ไกวพฤกษา
จั๊กจั่นร้อง เรไรรับ ขับพนา
ส่งเสียงจ้า แจ้วก้อง ท้องไพรพงค์
ดังเหมือนเพลง หวานใน หัวใจฉัน
ก้องกังวาล เร้าใจ ให้ลุ่มหลง
บรรเลงรับ ขับขาน ประสานวง
ชวนไหลหลง ทุกครา เพลงราตรี........
19 กรกฎาคม 2550 10:43 น.
คนเขียนกลอนครับ
ร้อยมาลัย พวงน้อย ค่อยพิถัน
มะลิวัลย์ มะลิลา มาสรวมใส่
กุหลาบแย้ม มัดห่วง ผูกดวงใจ
บรรจงใส่ มาลัยหอม น้อมอุรา
บรรจงหยิบ รักมาร้อย ค่อยค่อยต่อ
ร้อยพวงรอ เรียงงาม ตามพฤกษา
รักเรียงแทน มะลิงาม ตามตำรา
เปลี่ยนพฤกษา เป็นพวงรัก ดูจักงาม
มาลัยรัก ร้อยใจ ส่งให้เจ้า
ทุกค่ำเช้า ชิดชม สมสยาม
มาลัยน้อย ร้อยบ่วง พวงรักงาม
ร้อยรักตาม งามพร้อม ล้อมรักรอ
มาลัยรัก พวงน้อย อ่อนช้อยนัก
เพราะแนบรัก เรียงร้อย ค่อยค่อยต่อ
เหมือนสัญญา รักมั่น วันเคียงคลอ
เพราะรักต่อ ร้อยห่วง ผูกดวงใจ.............
15 กรกฎาคม 2550 14:25 น.
คนเขียนกลอนครับ
เพียงกาลเก่า เนาว์นาน เพิ่งผ่านพ้น
เหมือนคั่งยล ยินแว่ว เสียงแผ่วขาน
อดีตกลับ ลับหวล ทวนวันวาน
ดั่งมนต์ขาล เตือนใจ ใครสักคน
วันนี้แล้ว มิต่างกัน กันวันนั้น
วันที่ฉัน เอ่ยคำ จำนุสนธิ์
เคยมีสุข หยอกเย้า เคล้ากมล
ต้องผ่านพ้น ห่างไกล ไปหลายครา
วันนี้กลับ มารับ ขวัญตาพี่
โอ้คนดี ถึงห่างไกล แต่ใจหา
แม้วันเลื่อน เดือนลับ ไปกับตา
สองชีวา ยึดมั่น ถึงวันวาน
เจ้าเป็นสุข ทุกข์ใจ ไปหรือเปล่า
ไม่ส่งข่าว ห่างคำ จำนรรจ์หวาน
พี่ยังห่วง ดวงใจ จวบวายปราณ
ขอเจ้านั้น อย่าห่างหาย ไปไกลตา......
หน้าส่วนตัว
1306
