รัก

คนสุดท้อง

รัก เป็นเหมือนคำที่ถูกทักจากเราสอง
เมื่อเราปองบอกรักเขาให้รักหาย
ก็ไม่มีคำว่ารักมาบรรยาย
เพราะมันตายจากหัวใจไปตั้งนาน
แต่ทุกวันที่ฉันอยู่ดูเหมือนสุข
ไม่มีทุกข์สิ่งใดแวะมาหา
เพราะว่าฉันไม่มีความรักมาบังตา
มีแต่ค่าแห่งเวลาที่ควรทำ
คือไม่น้ำคำพูดเก่ามาเล่าใหม่
ว่าคนใดทำให้ช้ำเจ็บใจแสน
ก็เพราะว่าความรักที่แรงแค้น
มันเป็นแผนที่คอยฆ่าล้างใจกัน
สู่อดทนบอกใจไม่ให้รัก
แต่คอยทักว่าเธอเศร้าเหงาไม่หนอ
ส่วนตัวฉันไม่เคยเศร้าหรือเฝ้ารอ
ให้เธอขอมารักฉันมากดังใจ
ขอแค่ให้ได้เธอมาไว้เคียงข้าง
เป็นเหมือนภาพที่คอยเตือนให้ฉันได้
ว่าตัวฉันไม่ได้ร้างหรือแล้งใจ
ที่จะได้สิ่งดีไว้ให้ชดเชย
เพราะบัดนี้ฉันได้มีคู่ชีวิต
ที่คอยคิดสิ่งดีดีมาให้เห็น
แล้วจากนั้นก็ค่อยทำให้เกิดเป็น
ให้เราเห็นความแตกต่างของค่าใจ
คำว่ารักเกิดได้ตามใจคล้อย
แต่คำคล้อยเลือนหายไปหากใจเหงา
ส่วนคำว่าคู่ชีวิตที่เป็นเงา
ไม่เคยเหงาแล้วจากไปดั่งรักลา
แถมยังทาความทุกข์ใจได้ทุกวัน
จนร่างกายได้สร้างแหล่งพลัง
ส่งจิตกันเธอคู่ฉันนิรันดร