27 กุมภาพันธ์ 2552 20:38 น.
ลานเทวา
ท่ามกลางโลกอันเปล่าเปลือย
หนักและเหนื่อยกังวลจะพ้นผ่าน
หาพบเพียงผิวเผินในเนิ่นนาน
อันตรธานที่สุดสมมุติใด
ซ่อนเอย จะซ่อนเร้น
ซ่อนทุกอย่างที่เป็นไว้ตรงไหน
ซ่อนสัมพันธ์วันเก่ากับเงาใด
ฤาซ่อนใจลืมผ่านกาลเวลา
จะซ่อนโศกซ่อนตรมระทมทุกข์
หรือซ่อนสุขร้างเร่เสน่หา
ซ่อนความจริงความฝันอันลวงตา
ฤาเคยซ่อนเงามายาพ้นจากใจ
โลกมิเคยปิดบัง
แต่เจ้ายังหมายซ่อนความอ่อนไหว
ซ่อนทุกสิ่งทุกอย่างบนทางไป
ทั้งมิรู้ว่าทำไมต้องปิดบัง
หรือเจ้าหมายซ่อนชีวิต
ซ่อนทุกอย่างอันสถิตในสิ่งหวัง
ซ่อนความลวงความจริงความชิงชัง
ซ่อนชีวาอันพ่ายพังไว้กับกาล
.......................
โดยคำ ลานเทวา
24 กุมภาพันธ์ 2552 14:08 น.
ลานเทวา
เสียงอาซานสุดท้ายสิ้นปลายเสียง
ท่ามบทร่ายคัมภีร์เพียงจะปลุกปลอบ
อภิธรรมสะท้อนกล่าวในราวรอบ
ถามชีวิตเจ้าวางมอบพระเจ้าองค์ใด
รอยยิ้มอาญากรสงคราม
บริสุทธิ์นิยามโดยความใคร่
เหมือนความบ้าที่ผ่านมาแล้วผ่านไป
บนรองรอยบรรลัยซากหักพัง
เสียงขีปนาวุธแหวกอากาศ
แทนเพลงอิมเมจิ้นที่ไหววาดในความหวัง
แลก่ายกองศพซากฝากจีรัง
สันติภาพชิงชังโลกเสียแล้ว
ภูเขา และสายลมต่างร่ำไห้
ยามลมหนาวผ่านใจระโหยแผ่ว
สันติสุขแห่งวิถีไร้วี่แวว
ถนนลูกรังทอดแนวเป็นสีเลือด
เราต่างหากที่ปกป้องพระเจ้า
ด้วยความเขลาอันมิเคยแห้งเหือด
เราจึงต่างบิดเบือนต่างเฉือนเชือด
ท่ามกลางความสลบเหมือดของสันติธรรม
โลกสิ้นแล้วซึ่งศรัทธา
ต่อเหล่าสรรพชีวาผู้ต้อยต่ำ
กระสุนปืนจึงบ่งผ่านการกระทำ
บอกชั่วดีชี้นำแพ้ชนะ
โลกบันทึกสรรพสิ่งเรื่องราว
บนหน้าข่าวทีวีอิสระ
ภาพสงครามวิปโยคโลกปะทะ
สื่อโศกนาฏกรรมขณะหนาวฤดู
..
โดยคำ ลานเทวา
20 กุมภาพันธ์ 2552 12:47 น.
ลานเทวา
กระดกหมดหมื่นแก้ว..............................รำพึง
รินส่งดับคะนึง.....................................บ่งร้าว
โศกแสนจ่มใจจึง........................เมาร่ายรำพัน
ด่ำดื่มข่มใจน้าว........................ไป่พ้นระทม ฯ
รินกรอกบอกขื่นช้ำ.................................ใจทน
แลหนึ่งจักเสียคน...................................ป่านนี้
เถอะใจข่มกังวล.........................เกิดก่อภายใน
ไยเล่ารักจึงลี้...........................ห่างพ้นในทาง ฯ
ถามเหล้าเหล้าไป่รู้..................................ใดยล
ถามกู่อยู่ในตน......................................ไป่แจ้ง
เมามายแต่รักรน........................พาลเบื่อโลกแฮ
แลท่าบ่ถึงแล้ง..............................แน่แล้วชีวา ฯ
ฝนเอยจงหลั่งไล้......................................โลมกู
ชะซึ่งน้ำตาพรู...................................พร่างพร้อย
หักใจหนึ่งพธู............................นวลแจ่มเจ้าเอย
จากล่วงสิบชาติคล้อย..............อย่าได้พ้องพาน ฯ
----------------------------------------
โดยคำ ลานเทวา
20 กุมภาพันธ์ 2552 10:46 น.
ลานเทวา
เราเพียงผ่านการมาพึ่งอาศัย
สรรพสิ่งอันเป็นไปผลิตผล
โลกหยิบยื่นคืนวันสามัญชน
เสพสิ้นสุขทุกข์ทนธรรมดา
เราท่านต่างงดงามความรู้สึก
จากวันวัยใสผลึกสื่อภาษา
เก็บเกี่ยวโลกเนิ่นนานกาลเวลา
ผิดชอบเห็นเป็นมรรคาอันแสดง
ฟ้าโอบอ้อมอาทรสรรพสิ่ง
ดินโอบอุ้มการพักพิงทุกหนแห่ง
ชีวิตเราผ่านเวียนการเปลี่ยนแปลง
สรรพธรรมย้ำแจงอยู่เช่นนั้น
เข้าใจ เถิดชีวิต
บนความจริงความคิดใช่ความฝัน
เราต่างแบกความเขลาไว้เท่ากัน
บนยะถาโลกยืนยันอวิชชา
สวยสดงดงาม คือความตาย
สุขโศกอันงมงายบนใบหน้า
บางรอยยิ้มบอบช้ำบางน้ำตา
เพียงผ่านเล่าธรรมดา ชีวิต
.
โดยคำ ลานเทวา
19 กุมภาพันธ์ 2552 17:38 น.
ลานเทวา
หรือมาจากการศึกษาที่ล้มเหลว
ถามความใคร่ใครเลวสำมะหา
จากต่างวัยต่างฝันวันเวลา
สุดท้ายมาลงเอยอย่างเคยตัว
หรือมาจากความเป็นคนที่ล้มเหลว
ความใคร่บ้าห่าเหวไม่เลือกหัว
จนที่สุดของเขาความเมามัว
ไม่เกรงกลัวเกรงใจกระไรนัก
หรือมาจากยุคสมัยที่ล้มเหลว
สังคมทรามลามเลวจนไร้หลัก
ถามผิดชอบใดหมายมาทายทัก
เรากลับไม่รู้จักแล้วชั่วดี
หรือมาจากธรรมะที่ล้มเหลว
อธรรมทรามห่าเหวจึงข่มขี่
จนสุดท้ายหนมรรคาประดามี
ก็ทรามเสื่อมจนชีวี นั้นเสื่อมทราม
แต่ฉันว่า น่าจะความเป็นคนที่ล้มเหลว
ที่ไม่อาจแยกดีเลวใจข่มข้าม
และที่เขียนนี้ไม่ได้เขียนประณาม
แต่เขียนด้วยความ ที่คนมันล้มเหลว
โดยคำ ลานเทวา
SEX ครูกับศิษย์ พ่อกับลูก พระกับสีกา
เรายังต้องรับรู้ดูข่าวสารเช่นนั้น กันอีกเท่าไหร่ ?
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟลานเทวา
หน้าส่วนตัว
1518
