28 มกราคม 2552 22:53 น.
ลานเทวา
เธอโดดเดี่ยวอยู่ท่ามกลางความขัดแย้ง
โลกแต้มแต่งความหวาดกลัวไว้ทั่วหน
พิสุทธิ์นัยน์แววหวังแลกังวล
ความรุนแรงจากผู้คนที่โหดร้าย
เป็นบาดแผลที่บาดลึก
บาดไปถึงความรู้สึกมิรู้หาย
ถามพระเจ้าผู้รู้เห็นความเป็นตาย
ไยทอดทิ้งเธอเดียวดายบนกองทุกข์
โปรดเถิดซับน้ำตา
ประโลมใจสรรพชีวาศานติสุข
ดับเถิดไฟนาครที่ร้อนรุก
มอบคืนยุคสันติธรรมได้นำพา
เพื่อสัมพันธ์ครรลองอย่างน้องพี่
ด้วยไมตรียื่นมอบแทนลอบฆ่า
ให้รอยยิ้มพิมพ์ชื่นหวนคืนมา
ชุบชีวาผู้เหนื่อยหนักได้พักพิง
โลกไม่ต้องการความโหดร้าย
หยุดเถิดการทำลายสรรพสิ่ง
ชีวิตยังงดงามในความจริง
รวมใจอิงแนบรักมาทักทาย
..
โดยคำ ลานเทวา
กิจกรรมเล็กๆ จากเด็กกลุ่มนี้
ที่มา ของภาพและเรื่องราว
http://www.manager.co.th/Daily/ViewNews.aspx?NewsID=952000000983
12 มกราคม 2552 12:15 น.
ลานเทวา
ฉันฝ่าความเดียวดายมาทายทัก
เธอคนรักในสายลมหนาว
เก็บความเหงาเล่าบอกเจ้าดอกดาว
พร่ำคิดถึงทุกเรื่องราวที่ผ่านมา
นานแล้วหนอหนทางที่ห่างหาย
เหมือนความตายซ่อนเร้นไม่เห็นหน้า
ที่เคยพบสบซึ้งถึงแววตา
ก็เลือนลาแรมร้างอ้างว้างใจ
ร้าวแต่โศกสายลมที่พรมเห่
อยู่กับความว้าเหว่เหมือนบอดใบ้
ถามคืนล่วงห่วงหามรรคาใด
จะโอบกอดเงาคนไกลด้วยอาทร
ให้โลกคนเดียวดายได้คลายเหงา
ประโลมฝันบรรเทายามไหวอ่อน
ผ่านค่ำคืนสับสนของคนจร
ลบรอยคราบเปียกปอนของน้ำตา
เพียงเศษเสี้ยวอาทรอันอบอุ่น
ประดับฝันละมุนปรารถนา
ด้วยรอยยิ้มแทนคำตอบที่มอบมา
ก็ชื่นแล้วในอุราของคนทุกข์
..............................
โดยคำ ลานเทวา