นิยายน้ำค้าง บทเพลงเรไร

ลานเทวา

ดื่มเอย จงดื่มด่ำ

หยาดทิพย์ฉ่ำน้ำค้างอันพร่างหน

เคล้าโศลกโลกร่ายดังสายมนต์

โอบสกลอันสกาวแสงดาวเดือน

 

งามเอยงามฉัตรช่อชัยพฤกษ์

ผ่านลมดึกชายโชยโรยกลีบเกลื่อน

เพลงเรไรวังเวงบรรเลงเตือน

ท่ามกาลเชือนเฉื่อยช้าแห่งราตรี

 

คนเอ๋ย คนมอซอ

ฝันจะก่อสร้างใดในวิถี

ฤาสร้างสุขชีวาประดามี

สร้างวิมานมาลีแห่งภวังค์

 

จักคลี่ผืนแพรวาออกมาซับ

หยาดน้ำตาจนอับในสิ่งหวัง

ปรารถนาสิ้นไร้ใดประทัง

โลกชิงชังในชะตาแห่งข้าแล้ว

 

วังเวงเอย วังเวงโลก

ระโบยโบกลมพลิ้วผ่านผิวแผ่ว

ระยับเพียงแสงดาวอันพราวแพรว

แต่ห้วงใจไร้แนวใดผ่องนำ

 

คนเอ๋ย คนมอซอ

ผู้เฝ้ารอฝันชื่น ณ คืนค่ำ

ฝากสายลมแผ่วโผยโดยลำนำ

ผ่านบทคำลิ่วร่ายตามสายลม

 
....................................

โดยคำ ลานเทวา