23 กุมภาพันธ์ 2551 13:45 น.
ลานเทวา
คือกูผู้บ่มใช้................................แรงงาน
แรงซึ่งประกอบการ......................ก่อสร้าง
หนักเบาบ่เว้นวาน...............นายเอ่ย ลงลุย
สืบแต่โชคแลร้าง..............ต่ำสิ้น มรรคา ฯ
คือกูผู้ไม่แพ้....................................ชะตา
กร้านก่อตามแรงพา.........................ค่ำเช้า
โดยกายแกร่งบั่นมา..............เนิ่นอยู่ ในทาง
ใจบ่เรื้อแรงเร้า.............แต่งแต้ม ดงแดน ฯ
คือกูผู้ต่ำต้อย............ ...............เพียงดิน
หยาดเหงื่อหลั่งโลมริน...................อ่อนล้า
ทุกหนแห่งทำกิน..................เป็นอยู่ ระกำ
ขันแข่งโดยแรงค้า.........ขื่นแค้น ในทรวง ฯ
แรงคนยลผ่านพ้อง....................แรงควาย
เหนื่อยค่าประทังตาย..................หยั่งน้อย
ทำจนอ่อนใจกาย.........ถอยแกร่ง บางครา
หากแต่ชีพมิคล้อย...............บ่งสู้ ต่อไป ฯ
------------------------------------------
โดยคำ ลานเทวา
รองชนะเลิศ อันดับ 1
Content of the Year 2007
23 กุมภาพันธ์ 2551 12:26 น.
ลานเทวา
เฉิดฉันจันทราฉาย
พร่างผ่องพรรณรายจินตนาการฝัน
ห่มเมฆาอาภรณ์จรจรัล
ดุ่มด้นดั้นสู่ถนนดวงดาว
ถือคัมภีร์อิสระปลอบปลุก
เหยียบย่ำยุคแห่งห้วงหุบหาว
น้ำค้างระยิบระยับวับวาว
ดื่มด่ำราวหยาดทิพย์เมรัย
เก็บดวงดาวไสวใส่ย่าม
กอบแสงจันทร์งามนวลผ่องใส
มาฝากชนผู้อ้างว้างบนทางไกล
แทนหัวใจอาทรยามรอนร้าว
ก่อนรุ่งแสงแห่งตะวัน
จะพรากฝันลับเหินเกินกล่าว
เก็บเอาไว้เถอะนะเรื่องราว
ในคืนเหน็บหนาวอันเอกา
แม้นจะอยู่กันคนละฟาก
ได้แต่มอบฝันฝากให้ห่วงหา
รติกาลผ่านไหวในนิทรา
ฉันจะกลับคืนมาพร้อมความรัก
..
โดยคำ ลานเทวา
22 กุมภาพันธ์ 2551 14:14 น.
ลานเทวา
เด่นเดือนดวงช่วงโชติวิโรจน์นภ
ซึ้งตาสบแววซึ้งคะนึงขวัญ
แผ่วสายลมโชยแฝงท่ามแสงจันทร์
ร้อยรำพันรักร้อยถ้อยสำเนียง
หวีดหวิวห้วงล่วงคืนระรื่นค่ำ
กระซิบย้ำจำนรรจ์กระสันต์เสียง
อิงไอซบอบอุ่นละมุนเคียง
โฉมเจรียงกล่อมเพลงบรรเลงกานท์
ระเรื่อปรางผ่องยวนในนวลแสง
สะอางแฝงรักก่อพะนอสาน
สดับทรวงห้วงถวิลมิสิ้นกาล
เยาวมาลย์หนุนตักพักอารมณ์
กล่อมเอย จักกล่อมจิต
กล่อมให้รักสถิตในสุขสม
ท่ามแสงจันทร์แจ่มชื่นระรื่นชม
ดิ่งใจจมห้วงสวาทพิลาสเร้า
แก้มขวาเจ้าหลบเอียงบ่งเสียงสั่ง
ให้พ่อแม่หอมแต่หลังครั้งก่อนเก่า
แก้มซ้ายนุชรักษามาเนิ่นเนา
มอบให้พี่หอมเบาเบานะคืนนี้
----------------------------------
ลานเทวา
22 กุมภาพันธ์ 2551 13:17 น.
ลานเทวา
ฝากกระซิบห้วงคำนึงถึงฝั่งฝัน
ว่าไหวหวั่นในทรวงด้วยห่วงหา
ยามพลัดพรากจากหนดั้นด้นมา
โดยชีวาเดียวดายสู่ปลายทาง
ด้วยแรงแห่งฝันอันน้อยนิด
หวังมอบรักสถิตยามไกลห่าง
หวังคลี่คลายความเหงาให้เบาบาง
หวังขจัดโศกสิ้นจางจากห้วงใจ
แม้นมิใช่แสงตะวันอันอบอุ่น
แต่ปรารถนาการุณจักมอบให้
ด้วยอ้อมแขนของความห่วงใย
จักโอบไอไมตรีแห่งชีวา
ฝากกระซิบห้วงคำนึงถึงฝั่งฝัน
สั่งอุ่นแสงแห่งตะวันช่วยรักษา
ฝากสายลมที่พรมผ่านกาลเวลา
มอบความรักของข้าไปถึงเธอ
บนฝั่งฝันนั้นเราอยู่คนละฟาก
ได้แต่ฝากถ้อยรำพึงคิดถึงเสมอ
ข้าอยู่กับสิ่งที่มิอาจพบเจอ
โดยมีโลกปรนเปรอความเพ้อฝัน
ขอให้เธออยู่ในโลกแห่งความจริง
โดยข้าจะไม่ทอดทิ้งยามไหวหวั่น
กำลังใจจักมอบยื่นทุกคืนวัน
ให้เธอสุขนิรันดร์ นะคนดี
--------------------------------
ลานเทวา
11 กุมภาพันธ์ 2551 21:06 น.
ลานเทวา
กอบสายลมขมขื่นในคืนหนาว
ห่มเดือนดาวตากฟ้าราตรีฝัน
ร่ายเรียงถ้อยปรัชญามารำพัน
กล่อมคืนวันเลยล่วง ณ ห้วงใจ
เก็บเรื่องราวร้าวหม่นของคนทุกข์
แอบซ่อนซุกกับความจริงอันยิ่งใหญ่
มองหาความแคบกว้างโลกอย่างไร
กลับมองเห็นความเป็นไปแห่งชีวิต
พิสุทธิ์ทรามตามวาดปรารถนา
ในมรรคาดิบเถื่อนแลเบือนบิด
ดังเข้าใจโลกงามโดยความคิด
วาดวิจิตรอลังการผ่านมายา
กอบสายลมขมขื่นในคืนหนาว
เก็บเรื่องราวคิดวาดปรารถนา
ซุกความจริงเอาไว้ในชีวา
แล้วเฝ้ามองกาลเวลาไปวันวัน
--------------------------
ลานเทวา