11 ตุลาคม 2551 12:49 น.
คนผิงดาว
สายลมพัดผ่านมาเข้าสู่หน้าหนาว
สายลมเบาเบาพัดผ่านใจคนเหงาเหงา
ดั่งแมงปอปีกบางบินถลาลมใต้เงาดาว
กับเรื่องราวของเจ้าที่เก็บไว้ในความทรงจำ
สายลมเจ้าเอ๋ย
อย่างพัดแรงเลยได้ไหม
ฉันไม่มีแรงพอที่จะบินท้าลมแรงต่อไป
เพราะว่าด้วยตัวและกายใจฉันเพียงบางบาง
ดั่งเหมือนแมงปอปีกบางในตอนนี้
ไม่อาจสู้แรงลมที่มีบินต่อไปได้
ถลาตัวไปตามสายลมพัดพาไป
สู่หนใดก็ได้แล้วแต่สายลม
หวนมานึกถึงตัวเราที่เป็นอยู่ตรงนี้
ไม่แตกต่างเหมือนชีวีแมงปอนั้นได้
ตั้งแต่วันที่เธอมาลาร้างและห่างไกล
ชีวิตนี้ก็สิ้นไร้แม้ฝันที่จะก้าวเดินไป
หนทางชีวิตยังรู้ว่าอีกยาวไกล
จะทนเจ๊บปวดร้าวในหัวใจทำไมตอนนี้
ทั้งๆเรื่องราวก็ผ่านมาเนิ่นนานหลายปี
แต่ที่ฉันต้องเป็นอยู่อย่างนี้ก็เพราะ....รักนี้ฉันมีแต่เธอ
.............................................................
แด่....ใครสักคน
..........................................................
กวีคนเศร้า จึงเขียนแต่กลอนเศร้าๆต้องขอโทษด้วยนะ
7 ตุลาคม 2551 23:08 น.
คนผิงดาว
ดึกดื่นในคืนเศร้าเหงาหนักหนา
หนาวน้ำตาที่รินไหลไม่ขาดสาย
สายลมพัดผ่านฉิวเฉียดเลยผ่านไป
ส่งน้ำตาที่รินไหล...ฝากไปให้เธอ
เสียงหริ่งเรไรร้องระงมในยามนี้
ใจที่มียังสับสนอยู่ไม่หาย
นั่งอาวรณ์ทอดสายตาในคืนไร้ดาวที่พร่างพราย
เหมือนคนตายนั่งไร้ตัวตนคนผิงดาว
น้ำเอยน้ำตา..
ที่รินไหลหลั่งมาในตอนนี้
เพราะหัวใจคิดถึงเขาเศร้าฤดี
เธอคนดีป่านฉะนี้เป็นอย่างไร
ฝากสายลมแสงดาวในคืนเดือนแรม
จันทร์ส่องแสงฝากฝันถึงเธอได้ไหม
อยากให้เธอได้รับรู้ความรู้สึกของคนไกล
ว่าฉันรักและคิดถึงเธอมากมาย....นะคนดี
หนาวใดเล่าเท่าหนาวกายในยามนี้
หนาวน้ำตาที่รินไหลไม่ขาดสาย
เสียงสะอื้นปนน้ำตารินหลั่งดั่งใจมลาย
คิดถึงเธอเพียงหนึ่งในหัวใจ...ตลอดมา
5 ตุลาคม 2551 11:00 น.
คนผิงดาว
ในบางคืนยืนเหงามองฟากฟ้า
ยามราตรีกาลเวลาผ่านมาให้ใจเหงา
ราตรีนี้คนนี้ดูเศร้าเศร้า
ด้วยแรงเหงาจึงมานั่งเศร้า....เฝ้าผิงดาว
จากวันผ่านเป็นเดือนเคลื่อนเป็นปี
จากนาทีเป็นชั่วโมงและวันใหม่
จากวันนั้นจนถึงวันนี้ยังคงมั่นคงในหัวใจ
จากรักที่ห่างไกลแต่ไม่เคยมีใครนอกจากเธอ
ใกล้เวลาปลายฝนสู่ต้นหนาว
ยังคงมีเรื่องราวอยู่ในใจไม่จางหาย
สายลมหนาวดาวพร่างพรายอยู่ทุกคราว
คิดถึงเรื่องราววันเก่าๆระหว่างเรา....เศร้าเหลือเกิน
ในราตรีกาลนี้ยาวไกลนัก
ขอเวลาหยุดพักที่ตรงนี้
นั่งผิงดาวที่พร่างพราวยามราตรี
กับหยดน้ำตานี้ที่รินไหล.....ยามใจคิดถึงกัน