11 ตุลาคม 2551 12:49 น.

แมงปอปีกบาง

คนผิงดาว

สายลมพัดผ่านมาเข้าสู่หน้าหนาว

สายลมเบาเบาพัดผ่านใจคนเหงาเหงา

ดั่งแมงปอปีกบางบินถลาลมใต้เงาดาว

กับเรื่องราวของเจ้าที่เก็บไว้ในความทรงจำ



สายลมเจ้าเอ๋ย 


อย่างพัดแรงเลยได้ไหม


ฉันไม่มีแรงพอที่จะบินท้าลมแรงต่อไป


เพราะว่าด้วยตัวและกายใจฉันเพียงบางบาง



ดั่งเหมือนแมงปอปีกบางในตอนนี้

ไม่อาจสู้แรงลมที่มีบินต่อไปได้

ถลาตัวไปตามสายลมพัดพาไป

สู่หนใดก็ได้แล้วแต่สายลม



หวนมานึกถึงตัวเราที่เป็นอยู่ตรงนี้

ไม่แตกต่างเหมือนชีวีแมงปอนั้นได้

ตั้งแต่วันที่เธอมาลาร้างและห่างไกล

ชีวิตนี้ก็สิ้นไร้แม้ฝันที่จะก้าวเดินไป



หนทางชีวิตยังรู้ว่าอีกยาวไกล

จะทนเจ๊บปวดร้าวในหัวใจทำไมตอนนี้

ทั้งๆเรื่องราวก็ผ่านมาเนิ่นนานหลายปี

แต่ที่ฉันต้องเป็นอยู่อย่างนี้ก็เพราะ....รักนี้ฉันมีแต่เธอ


.............................................................

               แด่....ใครสักคน

..........................................................

            กวีคนเศร้า จึงเขียนแต่กลอนเศร้าๆต้องขอโทษด้วยนะ				
7 ตุลาคม 2551 23:08 น.

บทกวีของคนเศร้าในราตรีนี้

คนผิงดาว

ดึกดื่นในคืนเศร้าเหงาหนักหนา

หนาวน้ำตาที่รินไหลไม่ขาดสาย

สายลมพัดผ่านฉิวเฉียดเลยผ่านไป

ส่งน้ำตาที่รินไหล...ฝากไปให้เธอ


เสียงหริ่งเรไรร้องระงมในยามนี้

ใจที่มียังสับสนอยู่ไม่หาย

นั่งอาวรณ์ทอดสายตาในคืนไร้ดาวที่พร่างพราย

เหมือนคนตายนั่งไร้ตัวตนคนผิงดาว




น้ำเอยน้ำตา..

ที่รินไหลหลั่งมาในตอนนี้

เพราะหัวใจคิดถึงเขาเศร้าฤดี

เธอคนดีป่านฉะนี้เป็นอย่างไร


ฝากสายลมแสงดาวในคืนเดือนแรม

จันทร์ส่องแสงฝากฝันถึงเธอได้ไหม

อยากให้เธอได้รับรู้ความรู้สึกของคนไกล

ว่าฉันรักและคิดถึงเธอมากมาย....นะคนดี


หนาวใดเล่าเท่าหนาวกายในยามนี้

หนาวน้ำตาที่รินไหลไม่ขาดสาย

เสียงสะอื้นปนน้ำตารินหลั่งดั่งใจมลาย

คิดถึงเธอเพียงหนึ่งในหัวใจ...ตลอดมา				
5 ตุลาคม 2551 11:00 น.

คน..........ผิงดาว..............

คนผิงดาว

ในบางคืนยืนเหงามองฟากฟ้า

ยามราตรีกาลเวลาผ่านมาให้ใจเหงา

ราตรีนี้คนนี้ดูเศร้าเศร้า

ด้วยแรงเหงาจึงมานั่งเศร้า....เฝ้าผิงดาว


จากวันผ่านเป็นเดือนเคลื่อนเป็นปี

จากนาทีเป็นชั่วโมงและวันใหม่

จากวันนั้นจนถึงวันนี้ยังคงมั่นคงในหัวใจ

จากรักที่ห่างไกลแต่ไม่เคยมีใครนอกจากเธอ



ใกล้เวลาปลายฝนสู่ต้นหนาว

ยังคงมีเรื่องราวอยู่ในใจไม่จางหาย

สายลมหนาวดาวพร่างพรายอยู่ทุกคราว

คิดถึงเรื่องราววันเก่าๆระหว่างเรา....เศร้าเหลือเกิน



ในราตรีกาลนี้ยาวไกลนัก

ขอเวลาหยุดพักที่ตรงนี้

นั่งผิงดาวที่พร่างพราวยามราตรี

กับหยดน้ำตานี้ที่รินไหล.....ยามใจคิดถึงกัน				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟคนผิงดาว
Lovings  คนผิงดาว เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟคนผิงดาว
Lovings  คนผิงดาว เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟคนผิงดาว
Lovings  คนผิงดาว เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงคนผิงดาว