17 พฤศจิกายน 2548 16:34 น.
คนบ้านบัว
ประดิดประดอย...จีบใบตอง...รองต้นกล้วย
มาลีสวย....พุดชบา...มหาหงส์
คนไกลฝาก..น้องน้อย..ลอยกระทง
จึงบรรจง..ทำสองใบ..ไว้เผื่อชาย
คืนเดือนเพ็ญ..มิเข็ญใจ....แม้ไร้คู่
เพราะแอบตู่....เขาเคียงข้าง....ไม่ห่างหาย
คนเดียวลอย..สองใบ...ไม่เดียวดาย
เชื่อในสาย.....แห่งรัก...ที่ถักทอ
ชูกระทง....เหนือศรีษะ...หทัยมั่น
จงพบฝัน......สมหวัง...ดั่งที่ขอ
กระทงน้อย..ลอยเคล้า..พะเน้าพะนอ
ล่องเคลียคลอ....เคียงคู่..สู่สายธาร
ยิ้มหน้าบาน...สุขใจ....ในคืนนี้
รักที่มี...คงสมจิต...ตั้งพิษฐาน
กระทงเคียง..ลอยเด่น....เป็นสัญญาณ
รักจะหวาน.....งดงาม...โลกความจริง
กราบคงคา.....ขอบคุณ...บุญประเสริฐ
พรก่อเกิด...กำลังใจ...ในใจหญิง
ต่อแต่นี้...อุปสรรคใด...ไม่ประวิง
จำทนนิ่ง...เพื่อรัก....สลักใจ
14 พฤศจิกายน 2548 19:42 น.
คนบ้านบัว
ลอยกระทง...ปีก่อน...นอนไม่หลับ
กระส่ายกระสับ..ถึงเขา...คนเราฝัน
เขาคงหาย...ทุกข์ใจ...ในสักวัน
แต่ว่าฉัน...คิดถึงเขา...เศร้าเหลือเกิน
ลอยกระทง...ปีนี้...อยากมีคู่
บอกเขารู้...ชัดชัด...แสนขัดเขิน
อยากจะชวน....กลัวเศร้า...ถูกเขาเมิน
แต่อยากเดิน...ควงแขนเกี่ยว..เที่ยวทั่วงาน
ลอยกระทง...ปีจะถึง..รำพึงหา
ภาวนา...ตั้งจิต...อธิษฐาน
กระทงน้อย...ลอยคู่...สู่ลำธาร
พบรักหวาน.....กับเขา...คนเราจอง
ลอยกระทง...ปีต่อไป...อยากใกล้เขา
กระทงเรา.....ลอยเด่น..เช่นเราสอง
รักมั่นคง...รักจริง...เป็นกิ่งทอง
ลอยความหมอง...อดสู..สู่คงคา
ลอยกระทง..ปีไหน..ให้สมหมาย
เกี่ยวแขนชาย...ตามมุ่งมาด..ปรารถนา
พรข้อเดียว....หวังไว้...จงได้มา
วอนเทวา...ส่งฝัน...วันลอยกระทง
หน้าส่วนตัว
1306
