29 พฤษภาคม 2555 17:52 น.
คนบางบอน
อ่านบทกลอน อ่อนไหว มาหลายบท
โศกกำสรด รัดทดใจ ในความเหงา
บ้างเหว่ว้า บ้างเดียวดาย คล้ายกับเรา
อ่านแล้วเศร้า ตามอารมณ์ คารมกลอน
จะเท็จจริง อย่างไร ไม่อาจรู้
ความเป็นอยู่ ที่ประกาศ อาจซุกซ่อน
ไม่มีหรอก ที่เขียนมา ว่าร้าวรอน
เพียงออดอ้อน ตามพจน์ บทกวี
เพราะต่างคน ต่างอยู่ไกล ไม่รู้จัก
อาจทายทัก กันบ้าง อย่างน้องพี่
ส่งข่าวผ่าน บ้านกลอน อ้อนวจี
คือสิ่งที่ ทำกัน ทุกวันมา
จะมีไหม ใครสักคน บนโลกฝัน
ที่ยืนยัน ความนัย ด้วยใจกล้า
ว่าอกหัก รักสลาย หน่ายชีวา
พรรณนา เป็นบทกลอน สะท้อนจริง
ศิลปะ การเขียนกลอน ตอนแรกเริ่ม
มักต่อเติม อารมณ์ ไปในทุกสิ่ง
เล่าเรื่องราว ให้เสนาะ ให้เพราะพริ้ง
เพื่อแอบอิง บอกนิยาม เป็นความนัย
สาวบ้านกลอน มีไหม ที่ใจกล้า
จะขอท้า มาเดทกัน สักวันไหม
แลกเปลี่ยนความ คิดเห็น ความเป็นไป
เผื่อหัวใจ เราสอง ปรองดองกัน
ลุงยศ
10 พฤษภาคม 2555 20:39 น.
คนบางบอน
พบสาววัย สามสิบเศษ ในFacebook
คุยสนุก ถูกใจ ไม่หน้าเบื่อ
เธอเป็นใคร สงสัยจัง ยังคลุมเครือ
จะผูกเยื่อ สานใย ใจกังวล
กลัวจุดใต้ ไปตำตอ ต้องรอเก้อ
กลัวทำเผลอ เจอปืนส่อง จนล่องหน
ต้องอยู่อย่าง หวั่นไหว ในกมล
ทั้งสับสน กลัวกล้า ทั้งท้าทาย
จะสอบถาม ตรงตรง คงไม่กล้า
จึงละล้า ละลัง ระวังหมาย
วนเวียนใน Facebook ปลุกใจกาย
น่าเสียดาย ถ้าเป็นเหมือน แค่เพื่อนกัน
สัมพันธ์จะ ก้าวไกล ได้ไหมหนอ
ใจจดจ่อ เปิดทาง อย่างมุ่งมั่น
ใช้Facebook สื่อสาร งานสำคัญ
หวังสักวัน จะได้ครอง ห้องหัวใจ
คิดเข้าข้าง ตัวเองบ้าง ในทางบวก
ทางสะดวก ปีนี้ คงมีให้
ความหวังที่ จะมีคู่ อยู่ไม่ไกล
จึงวอนไหว้ สิ่งเอื้อ ช่วยเจือจุน
ตั้งจิต อธิษฐาน บนบานกล่าว
บอกเรื่องราว ไว้เพื่อ ช่วยเกื้อหนุน
ความหวังของ วันนี้ เผื่อมีลุ้น
เจ้าประคุ้ณ ขอให้ โสดทีเถ๊อ
ลุงยศ
2 พฤษภาคม 2555 11:07 น.
คนบางบอน
เมื่อเทใจ ให้แล้ว อย่างแน่วแน่
ไม่คิดแก้ เปลี่ยนคำ ทำสับสน
ยังเฝ้ารอ คำตอบ มอบกมล
รอจนคน บ้านไกล เทใจมา
มีท้อบ้าง บางหน อย่างคนเหงา
ระหว่างเรา ใช่รักเล่ห์ เสน่หา
มิตรภาพ ซาบซึ้ง ติดตรึงตา
คงเพราะว่า มีอะไร ที่คล้ายกัน
เริ่มจากความ เดียวดาย ในโลกกว้าง
ความอ้างว้าง เดียวดาย ในโลกฝัน
จึงก่อเกิด ไมตรี ที่ผูกพัน
แล้วยึดมั่น พันพัว กับหัวใจ
เมื่อห่างหาย ไปนิด ก็คิดถึง
ความรู้สึก ซึ้งซึ้ง จึงมีให้
แม้นมองเหมือน นิยาย ไม่อายใคร
คือความนัย มธุรส ผ่านบทกลอน
ถ้าน้ำใจ ไมตรี ยังมีตอบ
ชัง หรือ ชอบ สุขทุกข์ อย่าซุกซ่อน
บอกความนัย ให้ประจักษ์ มาสักตอน
เพื่อคนจร เข้าใจ ในท่าที
บนลานรัก อักษรา ภาษาศิลป์
คือแรงจินตนาการ ผ่านมานี่
มาพบกัน อีกหน เถอะคนดี
พบกันที่ สวนฝัน เหมือนวันเดิมฯ
หน้าส่วนตัว
1184
