29 พฤศจิกายน 2555 19:48 น.
คนบางบอน
จบกระทงอธิษฐานผ่านสำนึก
น้อมรำลึกถึงพระคุณเกื้อหนุนส่ง
...ทุกชีวิตมิอาจจะขาดลง...
ขอพระคงคารับซึมซับความ
ลูกมาขอขมา คราเพ็ญโสม
ลอยล่องโคมสู่ธารา,ฟ้า, สยาม
สืบทอดเป็นประเพณีอันดีงาม
ประทับนาม วัฒนธรรมอันอำไพ....
----------------------------------------
คืนนี้ดาวพราวโพยมโสมส่องแสง
ดับร้อนแรงสุรีย์ที่เผาไหม้
ลมเหมันต์ผ่านผิว..วาบหวิวใจ
ไม่มีใครเคียงข้างอ้างว้างจริง
วางกระทงเหงาเหงาเศร้ายิ่งนัก
เหมือนความรักลอยไปไกลทุกสิ่ง
อ้างว้าง เดียวดาย ไร้คู่อิง
ไม่มีมิ่งขวัญใจไว้ชื่นชม
ฝากหัวใจใส่กระทงจำนงหวัง
ลอยความหลังฝังใจคราไม่สม
วอนพระแม่คงคาพาความตรม
ไปกับลมพักล่องท้องธารา...
19 พฤศจิกายน 2555 20:04 น.
คนบางบอน
ถ้าหอบใจเหว่ว้ามาเยือนถิ่น
คนสุรินทร์จะยินดีพาทีไหม
ซึ้งบทกลอนอ่อนหวานคนบ้านไกล
จึงเผลอใจไหวหวามข้ามฟ้ามา
หวังให้คนสุรินทร์ถวิลถึง
ว่ามีใครคนหนึ่งคะนึงหา
ถึงหนทางยาวไกลสุดสายตา
สุดขอบฟ้ามิอาจขวางเส้นทางใจ
บอกกับเธอด้วยใจที่ใฝ่ฝัน
เฝ้านับคืนนับวันฝันมาใกล้
ดอกไม้แห่งไมตรีนี้ฝากไป
หวังผูกเยื่อสานใยไว้ด้วยกัน
ฝากสายลมรำเพยพาเพลงกานท์กล่อม
สถิตอ้อมหัวใจจุดไฟฝัน
อย่าเลือนรางอย่าห่างหายสายสัมพันธ์
ฝากคำมั่นนี้ไว้กับสายลม
คนอยู่ไกลใจหวังฟังคำอ้อน
ผ่านบทกลอนปลอบขวัญวันขื่นขม
กลอนซึ้งซึ้งคำซึ้งซึ้งถึงอารมณ์
คงจักข่มใจเหงา เศร้า สร่างซา
แม้นมาถึงสุรินทร์แล้วสิ้นหวัง
ก็จะฝังใจนี้ที่ร่ำหา
คนสุรินทร์สิ้นเยื่อใยไม่เมตตา
(จะ)ร่ำสุรา ที่สุรินทร์ ให้สิ้นใจ
14 พฤศจิกายน 2555 21:44 น.
คนบางบอน
เป็นเพื่อนกันนานแล้วเปลี่ยนแนวไหม
ลองคิดใหม่ทำใหม่ให้ได้ผล
เผื่อความเหงาที่เร้ารุมสุมกมล
จะหลุดพ้นออกไปจากใจเรา
ความเหมือนที่แตกต่างทางชีวิต
ต่างมีสิทธิ์ก้าวข้ามลบความเหงา
ถึงเคล็ดลับต่างกัน หนัก สั้น เบา
แต่ก็เฝ้ามองหาสิ่งเดียวกัน
อย่าปล่อยใจให้จมหล่มรักเก่า
อย่ามัวเศร้าเหงาใจหมดไฟฝัน
เมื่อต้องอยู่เดียวดายใต้เงาจันทร์
อย่าปล่อยวันปล่อยเดือนเลื่อนลอยไป
ชีวิตที่เหลืออยู่เพื่อดูโลก
จะทุกข์โศกเพียงนี้ หรือไฉน
เวลาที่เหลืออยู่เพื่อดูใจ
มันเหลืออีกไม่เท่าไร แล้วคนดี
ต่างผ่านร้อนผ่านหนาวมายาวนัก
เรื่องความรักก็เคยผ่าน...นานแล้วนี่
ขาดก็เพียงคนรู้ใจยังไม่มี
ไมตรีนี้จึงเทใจมอบให้มา
เป็นแฟนกันเอาไหม..ใจฝากถาม
ตอบได้ตามที่ใจใฝ่ฝันหา
แต่ถ้าใจเลือกคู่เคียงสูงเยี่ยงฟ้า
เชิญแก้วตาอยู่บนคานวิมานเดิมฯ
10 พฤศจิกายน 2555 11:59 น.
คนบางบอน
แอบมองอยู่ห่างห่างอย่างคนเหงา
ระหว่างเราคงเป็นได้เช่นนี้
วันใดเห็นเธอสุข ก็สุขดี
วันใด(เธอ)มีน้ำตาก็อาดูร
ความสัมพันธ์ที่มีแค่ พี่,เพื่อน
ก็ย้ำเตือนใจคิดสิทธิ์เป็นศูนย์
ความหวังดีแพร้วเพริดเจิดจำรูญ
มันเพิ่มพูนอยู่ในใจทุกวัน
วางเธอไว้ในมุมมองของต้องห้าม
ไม่ต้องถามว่าทำไม...ไกลเกินฝัน
ปรารถนาของวันนี้ที่ผูกพัน
คืออยู่ใกล้ได้เห็นกัน...เท่านั้นพอ
เมื่อเส้นทางรักหนึ่งซึ่งเธอเลือก
กระพี้-เปลือกอย่างไรใจเธอก่อ
ก้าวต่อไปเถิดคนดีอย่ารีรอ
อย่าทดท้อต่อขวากหนามของความรัก
มันอาจสุขหรือทุกข์บ้างเส้นทางฝัน
จงฝ่าฟันอย่าย่นย่อต่ออุปสรรค
กำลังใจหนึ่งนี้มีพร้อมพรัก
เมื่อประจักษ์เธอสุขพอ...ขอลาไกล
วันหนึ่งเธอไม่มีใครในชีวิต
โปรดให้สิทธิ์ฉันดูแลแผลใจให้
หายดีแล้วจะหลีกเร้นไม่เป็นไร
ฉันก็พร้อมเก็บใจ...ไว้ที่เดิม...
5 พฤศจิกายน 2555 20:34 น.
คนบางบอน
ไปที่ชอบเถอะคนดีไปที่ชอบ
ไม่ต้องตอบเหตุผลปนเย้ยหยัน
เมื่อสิ้นเยื่อขาดใยสายสัมพันธ์
ก็อย่าหันกลับมาชายตาแล
คนจนจนอย่างพี่หมดดีแล้ว
เหมือนเศษแก้วแตกยับเกินจับแน่
อย่าห่วงเลยนิยายคนพ่ายแพ้
ใจมีแผลเจ็บก็ยังพอทน
จะประคองชีวิตที่ผิดพลาด
รอโอกาสเงยหน้ามาอีกหน
จะคอยดูน้ำหน้าฟ้าเบื้องบน
ที่ปล่อยคนใจร้ายทำลายเรา
ขอเธอจงไปดีเถิดที่รัก...
ลืมน้ำขมต้มผัก..รสชาติเก่า
ไปยังที่...ที่ใจมันรุมเร้า
อย่ามัวเฝ้าหันเหเร่ไปมา
คนทางนี้ไม่มีใจเหลือให้อีก
ทุกเสี้ยวซีกหมดแล้ว...เสน่หา
อาจมีบ้างหยาดน้ำใสที่ปลายตา
วันเวลาจะดูแลแผลที่มี
ไปที่ชอบเถอะคนดีไปที่ชอบ
เป็นคำตอบสุดท้ายในวันนี้
ระหว่างเราเกมรักจบสักที
เชิญไปที่...ที่ใจเธอไปแล้ว...
หน้าส่วนตัว
2764
