30 พฤศจิกายน 2554 19:09 น.
คนบางบอน
ด้วยใจรัก อักษรา ภาษาศิลป์
จึงสร้างจิน ตนาการ ผสานสาย
ร่ายบทเพลง ลีลา อันท้าทาย
สร้างความหมาย ในนิยาม แห่งความจริง
มิสนใจ คำอ้าง พูดถางถาก
ถึงจนยาก ระทมทุกข์ ยอมทุกสิ่ง
จะสร้างฝัน สู่ฝัน อันเพริศพริ้ง
คำท้วงติง สำหรับเรา ก็เท่านั้น
ชีวิตเป็น ของเรา เราย่อมรู้
ความเป็นอยู่ จำกัด ใครจัดสรร
ความคิด อิสระ เป็นประกัน
ไม่ต้องหัน ไปตาม ความคิดใคร
จะขัดแย้ง ใครบ้าง ก็ช่างเขา
ไม่เก็บเอา มาไตร่ตรอง ให้หมองไหม้
จะผิดถูก ผูกพัน มิหวั่นใจ
ขอปล่อยไป ตามทาง อย่างที่เป็น
ถึงจะรัก เพื่อนพ้อง รักน้องพี่
ลดศักดิ์ศรี มันลำบาก มันยากเข็ญ
ทางของใคร ใครเลิศล้ำ ใครลำเค็ญ
ไม่ต้องเห็น ใจต้อง หม่นหมองตาม
คือความจริง จากอักษร กลอนบทนี้
ซึ่งไม่มี คำตอบ คำสอบถาม
จะก้าวไป อย่างนี้ ทุกนิยาม
สู่หลักชัย ในนาม ความเป็นจริง
29 พฤศจิกายน 2554 20:15 น.
คนบางบอน
สองมือ ที่แกว่งไกว
ใบไม้ไหว เขยื้อนตาม
โหมแรง แต่พองาม
ในยามต้อง ประคองตัว
มือกร้าน กำไม้กวาด
กระวีกระวาด ขมุกมัว
เวียนวน จนเวียนหัว
จนเหงื่อท่วม มาโทรมกาย
แดดร้อน ระอุอ้าว
มันร้อนราว มิผ่อนคลาย
ก้าวย่าง ยักเยื้องย้าย
อยู่จนย่ำ สนธยา
กรำงาน ผ่านแดดฝน
อุทิศตน ทุกเวลา
หน้าที่ สิรักษา
บ่เลียขา แข้งผู้ใด
เศรษฐกิจ ที่พอเพียง
หลอมหล่อเลี้ยง เพียงพอใจ
ความสุข จะสุขได้
ยึดมั่นใน ความพอดี
มืองาน กร้านกล้าแกร่ง
อุทิศแรง เลี้ยงชีวี
ชีวิต ที่เหลือนี้
อยู่เพื่อใคร ยังไม่รู้ ฯ
สมยศ เปียสนิท
23 พฤศจิกายน 2554 20:50 น.
คนบางบอน
ถนน ประเทศไทย
เรือพายไป อยู่คลาคล่ำ
เรือบิน จอดแช่น้ำ
อยู่ที่ดอน แน่นอนจริง (ดอนเมือง)
ที่หนอง น้ำไม่ท่วม (หนองงูเห่า)
ผู้นำอ่วม ถูกท้วงติง
ฝ่ายแค้น ตามจี้ชิง
คะแนนเสียง กลับคืนมา
อนาถ มาดผู้นำ
วาทะช้ำ เรื่อน้ำตา
เพลี่ยงพล้ำ ไม่เป็นท่า
แก้ปัญหา ไม่โดนใจ
ทุกสื่อ ต่างลงข่าว
ถึงเรื่องราว ประเทศไทย
เรือพาย ชนมอ'ไซด์
จนพลิกคว่ำ อยู่ริมทาง
ตลก ประเทศไทย
เรื่องแปลกใหม่ มีหลายอย่าง
ผู้นำ เอื้อนอำพราง
มันขัดขวาง ลูกนัยตา
น้ำท่วม ที่บ้านเช่า
แต่น้ำเน่า ในสภา
ประชุม แก้ปัญหา
จะแก้ได้ อย่างไรกัน
นาวา เพียงลำเดียว
เมื่อน้ำเชี่ยว จึงไหวหวั่น
ต่างฝ่าย ต่างยืนยัน
จะนำพา ฝ่าผองภัย
น้ำท่วม ระทมทุกข์
การเมืองคลุก อยู่วงใน
อ้าปาก เห็นลิ้นไก่
ตลกไหม ครับพี่น้อง
19 พฤศจิกายน 2554 10:16 น.
คนบางบอน
แม้นสอยดาวสาวเดือนได้เหมือนว่า
จะร้อยเป็นมาลาภาษาฝัน
อัญเชิญเทพเทวามาทุกชั้น
มาร่วมสรรบรรเลงเพลงอวยพร
เห่ ... เอย ...เห่กล่อมเจ้าจอมขวัญ
ชื่นชีวันขวัญชีวาเจ้าอย่าอ้อน
ดูพระจันทร์เด่นฟ้าเหนือนาคร
ฟังเพลงกลอนแล้วหลับฝันอย่าหวั่นใจ
เมื่อตื่นมาฟ้าสีครามหวานความรัก
สายลมทัก แสงแดดพ้อ นกล้อให้
จงยิ้มสู้กับไฟฝันวันเปลี่ยนวัย
ชีวิตใหม่แปรผันแล้ววันนี้
ทุกย่างก้าวในวัยมากไฟฝัน
ย่อมสำคัญกับชีวินทุกถิ่นที่
คิด พูด ทำ จงทำแต่กรรมดี
เสริมศักดิ์ศรี เสริมชีวิต เสริมจิตใจ
อยากเห็นเจ้าเป็น คนดี เหมือนที่คิด
ถึงแม้สิทธิ์เสรีไม่มีให้
ด้วยรักและผูกพันมิหวั่นใคร
จะห่วงใยมิ่งขวัญนิรันดร์กาล
แม้นสอยดาวสาวเดือนได้เหมือนว่า
จะนำมาเป็นของขวัญในวันหวาน
อวยพรให้เจ้าสุขแสนนานแสนนาน
จากสายธารศรัทธา คนบ้ากลอน
สมยศ เปียสนิท
16 พฤศจิกายน 2554 13:10 น.
คนบางบอน
หนึ่งผู้ ประสบภัย
ขอนบไหว้ จิตอาสา
ขอบคุณ ที่เยียวยา
ซับน้ำตา พี่น้องไทย
น้ำท่วม มากปัญหา
แต่เสริมค่า แห่งจิตใจ
พลัง ที่ยิ่งใหญ่
ร่วมสู้ภัย ชะตากรรม
น้ำใจ ที่ไหลล้น
น้ำท่วมท้น ก็ชื่นฉ่ำ
ซึ้งใน การกระทำ
พี่น้องไทย ยามภัยมี
ขอบคุณ ข้าราชการ
ทุกหน่วยงาน สามัคคี
ยื่นช่วย ด้วยไมตรี
ไม่ลืมค่า ประชาชน
ขอบคุณ ศิลปิน
ที่หลั่งริน น้ำใจตน
ทุกค่าย ทุกเหตุผล
ที่ร่วมด้วย ช่วยกันมา
ขอบคุณ ผู้สื่อข่าว
ที่บอกกล่าว อย่างรู้ค่า
น้ำใจ ที่เมตตา
ยิ่งใหญ่กว่า สิ่งใดใด
จะจำ แต่สิ่งดี
มิตรไมตรี ที่มอบให้
วันหน้า เมื่อพ้นภัย
จะตอบแทน คุณแผ่นดิน
หน้าส่วนตัว
1019
