22 มกราคม 2555 20:39 น.
คนบางบอน
คนบ้านเลน บอกใบ้ คนไกลบ้าง
คนอยู่ทาง บางบอน ยังร้อนรุ่ม
ความหมายใน คำตอบไม่ครอบคลุม
คนละมุม มองอย่าง แตกต่างกัน
คนบางบอน มีใจ ให้เต็มที่
บ้านเลนมี บ้างไหม แม้ในฝัน
ถ้อยคำที่ เ รียงร้อย สร้อยสัมพันธ์
บางบอนกลั่น จากใจ ให้บ้านเลน
เพราะบ้านเลนไกลห่าง บางบอนอยู่
บางบอนรู้ ว่าบ้านเลน เห็นเป็นเล่น
ไม่เคยรู้ จักกัน นั้นชัดเจน
จะให้เอน เอียงใจ ใครจะคิด
อยากมีเพื่อน ร่วมสร้าง เส้นทางฝัน
ร่วมแบ่งปัน ถ้อยวลี ที่มีสิทธิ์
แม้นบ้านเลน เอนใจ ให้สักนิด
เศษชีวิต ที่เหลือ ไม่เบื่อรัก
จะถักทอ สายใย ให้ทั้งหมด
กลอนทุกบท เทใจ ให้ประจักษ์
ประกาศทั่ว วรรณศิลป์ ถิ่นพำนัก
มอบใจภักดิ์ เคียงใจไปนิรันดร์
คนบ้านเลน บอกใบ้ คนไกลบ้าง
คนอยู่บาง บอนไกล เขาไหวหวั่น
แม้นบ้านเลน เห็นใจ คนไกลกัน
กลอนสั้นสั้น บทหนึ่ง ก็ซึ้งพอฯ
สมยศ เปียสนิท
16 มกราคม 2555 21:26 น.
คนบางบอน
คิดถึงเพื่อน ร่วมสรร วรรณศิลป์
คิดถึงถิ่น วรรณ์กวี ศรีอักษร
สบายดี หรือไม่ ใจร้าวรอน
ห่วงอาทร คะนึงหา ทุกนาที
อยากมาหา มาเห็น ด้วยเป็นห่วง
อยากมาทวง สัมพันธ์ กันถึงที่
อยากได้ยิน คำเอื้อนเอ่ย เผยวจี
ช่อไมตรี ระหว่างเรา เฉาหรือบาน
น้ำท่วมใหญ่ อยุธยา ในครานั้น
สะเทือนขวัญ หวั่นไหว ไปทุกย่าน
เป็นห่วงมาก รู้ไหม ใจร้าวราน
วอนลมผ่าน ฝากใจ ไปเยี่ยมเยือน
บนลานฝัน วันเหงา แฝงเศร้าสร้อย
ยังเฝ้าคอย วันที่ จะมีเพื่อน
มาร่วมเรียง เคียงดาว ร่วมสาวเดือน
มาร่วมเรือน วรรณศิลป์ อย่างยินดี
คนอยู่ไกล อยุธยา ฝากมาถาม
ทุกถ้อยความ ส่งไป ถึงไหมนี่
หากยังซึ้ง น้ำใจ มิตรไมตรี
วานตอบที่ เพื่อกมล คนเฝ้ารอ
อย่าปล่อยให้ คนไกล ต้องไหวหวั่น
จมกับวัน กำสรด รันทดท้อ
บทเพลงแห่ง ความเหงา เศร้า เกินพอ
เป็นคำขอ จากกมล คนรักกลอน
สมยศ เปียสนิท
14 มกราคม 2555 19:58 น.
คนบางบอน
ความรัก ความผูกพัน อันอบอุ่น
คือละมุน แห่งสายใย ในวิถี
คือความสุข ที่โหยหา มาทั้งปี
คือสามัคคี กลมเกลียว เลือดเดียวกัน
ท่ามกลางความ ยากจน ความหม่นหมอง
ความเป็นพี่ เป็นน้อง ยังคงมั่น
เงินทองคง ไม่ใช่ สิ่งสำคัญ
ความจริงนั้น คือรัก สามัคคี
ประเทศชาติ จะก้าวหน้า ถ้าตระหนัก
ถือความรัก เป็นสำคัญ กันทุกที่
จากครอบครัว สู่สังคม สมฤดี
แผ่นดินนี้ คงสงบ เลิกรบรา
ถ้าขอได้ ปีใหม่นี้ ที่อยากขอ
คือรู้พอ รู้อยู่ รู้รักษา
ธรรมชาติ คือวิถี แห่งชีวา
น้อมนำพา พระราชดำรัส ปฏิบัติตน
เลิกแบ่งสี แบ่งฝ่าย ทำลายล้าง
หันมาสร้าง สันติสุข ทุกแห่งหน
อยากเห็นภาพ ซาบซึ้ง ตรึงกมล
ประชาชน ประชาไทย รักใคร่กัน
คือข้อคิด สะกิดใจ ครั้งไปเที่ยว
ความกลมเกลียว ของพี่น้อง ครองรักมั่น
ขอให้เป็น เช่นนี้ ทุกวี่วัน
ภาพวันนั้น จะประทับ อยู่กับใจ
12 มกราคม 2555 19:54 น.
คนบางบอน
ไอ้หนู เองอย่า ไปปิดถนน
รู้ไหม ผู้คน เขาเดือดร้อน
พ่อแม่ ไม่เคยสั่ง ไม่เคยสอน
อย่าทำเรื่อง ซับซ้อน วุ่นวาย
เดือดร้อน ก็รู้ว่า เดือดร้อน
ปล่อยไปตาม ขั้นตอน ของกฎหมาย
เราคง ไม่ถึง กับอดตาย
รัฐฯคงไม่ ใจร้าย กับพวกเรา
อดทน กันอีก ซักนิด
ตามสิทธิ์ เราคงได้ เหมือนเขา
งานของพวกท่าน คงมาก ไม่เบา
ทั้งเรื่องแล้ว เรื่องเล่า โถมเข้ามา
เราควร ต้องช่วย ตัวเองก่อน
อย่าทำความ เดือดร้อน ให้เขาด่า
ใครเห็น จะสมเพช เวทนา
ว่าไม่มี ปัญญา จะหยัดยืน
เรื่องทุกข์ร้อน มีอยู่ ทุกหย่อมย่าน
ใช่เฉพาะ ที่บ้าน จะขมขื่น
บางครั้ง บางหน ต้องทนกล้ำกลืน
ปั้นหน้าฝืน ยิ้มสู้ ชะตากรรม
เชื่อพ่อเถอะ อย่าไป ปิดถนน
ประชาชน ส่วนใหญ่ จะระส่ำ
อย่าเห่อ ตามกระแส ผู้ชักนำ
ลูกต้องทำ ใจสู้ รู้ตัวตน
10 มกราคม 2555 21:10 น.
คนบางบอน
เห่เพลงกลอนกล่อมกมลคนเคยใกล้
รักโลมไล้เร่งเร้าเราลุ่มหลง
เห็น ดาวเรือง เรียงรายหมายดำรง
จะปลิดปลงหวังปองทั้งสองปราง
คิดถึงคน หวังครอง จำต้องคิด
แม้ชีวิตต่างวัยไม่เว้นว่าง
หวังมนต์กลอน กล่อมกมล แทนคนกลาง
เป็นสื่อรัก สื่อร้าง ระหว่างเรา
แอบรัก พี่พัวพันหวั่นแพ้พ่าย
เมื่อมีชายอื่นประชันหวั่นอับเฉา
อยากร้องบอก คนเมืองบัว กลัวใจเบา
น้องคนเก่า คนกาญจน์ เขาหวั่นเกรง
เมื่อพี่เน้นว่าน้องคือน้องนั้น
เหมือนจะหันสร้างปัญหามาข่มเหง
อยากรบเร้าเร่งรักเช่นนักเลง
หวั่นวังเวง เหว่ว้า ชีวาวาย
แม้นได้คู่เคียงข้างเหมือนอย่างคิด
สักน้อยนิดจะไม่หนีหรือแหนงหน่าย
จะยอมตรม ยอมตาม และยอมตาย
จะมั่นหมายหมั่นมองแม้หมองมัว
เมื่อเสียงกลอน คนกาญจน์ ผ่านมาใกล้
จะปล่อยให้ห่างหายหรือทูนหัว
เห็น ดาวเรือง เรียงรายใจระรัว
ขอปีนรั้ว แอบรัก ไม่หักร้าง
หน้าส่วนตัว
1889
