11 กรกฎาคม 2550 10:25 น.
คนบนเกาะ
ซ่อมเครื่องบิน ออกวนเวียน เขียนอักษร
เพื่อนนักกลอน ข้าคิดถึง คะนึงหา
งานมันหนัก อกกลัดกลุ้ม สุมอุรา
ใจเรียกหา เพื่อนน้องพี่ ที่บ้านกลอน
ถอดหัวเทียน ของเครื่องบิน ออกมาขัด
นมหนูกลัด คาบิวตัน มันสังหรณ์
ทองขาวเกรอะ สนิมจับ ดับวงจร
จานจ่ายกร่อน เวทนา จริงหนาเรา
แบตเตอรี่ น้ำกลั่นหมด น่าอดสู
พอเปิดดู เพิ่งจะรู้ เรามันเขลา
ต้องชาร์ทไฟ ใส่อีกเพิ่ม พอบรรเทา
ลองเขย่า สตาร์ทติด บิดเครื่องลอง
แสนดีใจ เครื่องบินเสร็จ สำเร็จแล้ว
ในหัวใจ แสนผ่องแผ้ว ไม่มีสอง
ประจำที่ นั่งคนขับ เข้าจับจอง
แล้วว. 2 เข้าเวรยาม สนามบิน
ขอเส้นทาง เข้ารันเวย์ ไม่เฉไฉ
ข้าจะไป เยี่ยมบ้านกลอน ดังถวิล
เสียงว.6 ว.2มา ข้าได้ยิน
จึงปรับปีก เหินฟ้าบิน สู่เมฆา
แสนดีใจ ที่บ้านกลอน สลอนเพื่อน
มิตรในเรือน ช่างมากมาย ดูหลายหน้า
ทั้งเพื่อนเก่า อีกเพื่อนใหม่ ละลานตา
เปรมปรีดา เกินคำหา มาบรรยาย
เอามาลี ที่เตรียมมา คว้าโปรยใส่
ขอบ้านนี้ จงสุขใส อย่าสลาย
ให้รักกัน กลมเกลียวมั่น ทั้งหญิงชาย
จวบชีพวาย ให้สุขศรี ที่บ้านกลอน
21 มิถุนายน 2550 11:03 น.
คนบนเกาะ
ขอบใจน้อง ในน้ำใจ ให้กับพี่
น้องรู้ดี ชอบข้าวยำ น้ำลายไหล
เคี่ยวบูดู แล้วส่งให้ พี่เร็วไว
ซึ้งน้ำใจ ไม่มีวัน จะลืมเลือน
อีกทั้งแผ่น ซีดี พระธรรมเลิศ
ส่งให้พี่ เอามาเปิด ยามไร้เพื่อน
ได้ฟังธรรม ชำระใจ ไร้งูเยือน
คงอยากเตือน ให้พี่ชาย ไร้หัวงู
ต้องขอบอก น้ำข้าวยำ ล้ำเลิศนัก
เพิ่งประจักษ์ ฝีมือเจ้า ใครจะสู้
แหล่งหาดใหญ่ ไหนจะเทียม น้ำบูดู
ที่เหลืออยู่ พี่เก็บไว้ ในตู้เย็น
อีคอมเมิอร์ท เสร็จเมื่อไหร่ ให้บอกด้วย
พี่จะช่วย สั่งซื้อหนา อย่าซ่อนเร้น
ของใช้สอย ละลานตา คราจำเป็น
ตรงประเด็น ซื้อหาได้ ใกล้เรือนชาน
ทั้งปลากรอบ ทั้งกุ้งแก้ว ก็แจ๋วนัก
ทั้งปลาหมัก ปลาแป้งแดง แหล่งสถาน
ถิ่นเกาะยอ สินค้าก็ มีนมนาน
แสนชื่นบาน สินค้ามี ที่เว็บเธอ
12 มิถุนายน 2550 08:30 น.
คนบนเกาะ
วันที่ไม่ อยากให้เกิด ก็กลับซ้ำ
ต้องชอกช้ำ คนชี้ทาง สว่างใส
อาลัยครู ลัทธิชั่ว กระชากไป
ทำกันได้ ไร้อาวุธ สุดเลวทราม
รัฐบาล ได้คำชม สุขสมจิต
อินโดพิศ ปกครองดี มิต้องถาม
สมานฉันท์ กับโจรได้ ในเขตคาม
ลัทธิทราม เริ่มก่อตัว กันทั่วไป
สงสารครู สามชีวิต คิดอนาถ
ดวงถึงฆาต เพื่อนครูนั้น พาหวั่นไหว
รัฐบาล ส่งก็เพียง เงินปลอบใจ
เผาศพเสร็จ เมื่อไหร่ไซร้ ก็อำลา
รัฐบาล ควรหาคน ที่ฉลาด
คนเปรื่องปราด ควรที่เรา จะสรรหา
เลือกคนเก่ง สมองดี มีปัญญา
เข้าสภา เพื่อเร่งรัด จัดแผ่นดิน
คนฉลาด รู้จักคิด พินิศถ้วน
ลัทธิไหน ที่เขาควร จะถวิล
ใช่งมงาย พร่ำเพ้อหา เป็นอาจิญ
ชอบนั่งอิน ชมความฝัน อันเลื่อนลอย
ไปสู่สุข อีกเถอะนะ สามชีวิต
ไม่ต้องคิด เมื่อถึงจุด หยุดละห้อย
ความดีที่ ครูทำมา คงท่าคอย
ให้วิญญาณ ได้ล่องลอย สู่ที่ดี
11 มิถุนายน 2550 08:10 น.
คนบนเกาะ
อันพวกสู อยู่ดี กันแล้วหรือ
ยังดึงดื้อ ถือดี กันใช่ไหม
ที่กูสั่ง กระต่ายมา ให้บอกไป
มึงไม่เชื่อ ใช่ไหม ในบัญชา
ใครทำชั่ว กูจะแช่ง ให้สาหัส
เลวชัดชัด ให้มึงตาย เหมือนกับหมา
อย่าได้สุข ชั่วชาติภพ จบชีวา
หากมึงไม่ รักษา ซึ่งศิลธรรม
ใครมุ่งร้าย คิดทำลาย ซึ่งประเทศ
ทั่วขอบเขต ทุกหย่อมหญ้า มึงมาย่ำ
กูขอแช่ง จากผลร้าย ที่มึงทำ
จงรับกรรม ที่ทำไว้ ในบัดดล
กูสรรเสริญ คนดีดี ยังมีอยู่
เจ้าจงสู้ ต่อไปนะ อย่าสับสน
กูอยู่นี่ จะคอยป้อง ทุกผองคน
ในกมล กูนี้ตอบ ชอบความดี
สังคมนี้ จะอยู่ได้ ก็พวกเจ้า
แม้โลกร้าว พวกเจ้าหนา อย่าถอยหนี
แม้โลกเรา จะน้อยนัก ซึ่งคนดี
กูยังมี ไอ้คนชั่ว กลัวอะไร
จงทำตาม คำของกู ที่กูสั่ง
แล้ววันหลัง กูนั้นหนา จะมาใหม่
ดูสิโลก ที่เคยสวย สดอำไพ
จะโชคร้าย เพราะคนชั่ว ฉะนั้นฤๅ
8 มิถุนายน 2550 12:15 น.
คนบนเกาะ
มองขึ้นไป เหนือชายคา ที่หน้าบ้าน
กระต่ายน้อย บนพระจันทร์ เหาะมาหา
บอกราหู มีคำสั่ง หลั่งวาจา
เขาบอกว่า มนุษย์เรา เน่าทุกวัน
กิเลสโลภ โกรธหลง ยังคงเกี่ยว
ไม่ยึดเหนี่ยว ทำความดี ที่เคยฝัน
ต่างแก่งแย่ง ชิงดี กันและกัน
ไม่มีวัน ได้สงบ ชั่วภพกาล
ราหูสั่ง จงทำใจ ให้ใสแจ่ม
จงยิ้มแย้ม พูดจาไป ให้อ่อนหวาน
อย่าริเริ่ม ทำตัว อันธพาล
ดัดสันดาน ดัดกมล เป็นคนดี
ดูพระจันทร์ ถึงแสงส่อง ก็เย็นแจ่ม
สวยแอร่ม เรืองรอง รัศมี
ถ้าเปรียบหญิง ก็เป็นสาว แสนโสภี
ไร้ราคี มาแปดเปื้อน ในเรือนใจ
พระจันทร์ส่ง หนูกระต่าย มาทายทัก
ให้ประจักษ์ ทำความดี มีเลื่อมใส
กายสะอาด ใจสะอาด จะอำไพ
เมืองมนุษย์ จะสวยใส สะอาดตา
กระต่ายน้อย จะมาเยือน อีกหนหลัง
ดูมนุษย์ ว่าเชื่อฟัง บ้างไหมหนา
หากไม่ละ ซึ่งกิเลส และโลภา
ไว้หนหน้า พระราหู จะมาเอง
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟคนบนเกาะ
หน้าส่วนตัว
1381
