20 กันยายน 2553 12:18 น.
คนบนเกาะ
คิดถึงเธอ ยามห่าง ช่างไหวหวั่น
สื่อสัมพันธ์ แน่ตระหนัก ว่ารักเหลือ
ไม่เคลือบแคลง สิ่งขุ่นข้น มาปนเจือ
รักเหลือเฟือ มีให้เธอ เสมอมา
จะมีบ้าง ไหมรักที่ เธอมีตอบ
ขอเธอมอบ แบ่งให้ฉัน คนฝันหา
ยามห่างไกล ไร้เสียงสรร จำนรรจา
ช่างเหมือนว่า ในโลกนี้ มีเพียงคน
ยามฟ้าฝน โปรยลงมา นภามืด
คอแห้งฝืด ใจโหยหา มาอีกหน
ห้ามหักใจ ให้มันหาย คลายกังวล
แต่กมล สุดหักได้ ไม่เปลี่ยนแปลง
กลับมาเถอะ คนดี สุดที่รัก
ย้ายพำนัก คืนมา สู่หล้าแหล่ง
หากเห็นค่า ของรักนั้น มันรุนแรง
วอนขอแสง แห่งสวรรค์ ดลบันดาล
21 เมษายน 2553 09:43 น.
คนบนเกาะ
ดูจิ๋วจิ๋ว คิดว่าแจ๋ว ดังแก้วเก้า
แต่พอเรา เพ่งให้ดี จิ๋วนี้หม่น
มีรอยร้าว แตกยาวนัก สุดจักทน
จิ๋วเปื้อนปน สกปรก รกเป็นแนว
ก่อนเคยคิด จิ๋วผุดผ่อง ดั่งทองแท่ง
ไม่ระแวง จิ๋วสักนิด จิตเพริศแพร้ว
คิดรักจิ๋ว ว่าถูกต้อง ตามคลองแนว
แต่และแล้ว จิ๋วไร้ค่า เกินปรานี
จะเก็บไว้ ทำไม กระไรเล่า
ใส่กระเป๋า เกิดใครเห็น ก็บัดสี
จิ๋วไม่แจ๋ว ดังคาดไว้ ในฤดี
จิ๋วราคี เกินยกย่อง ผ่องอำไพ
จิ๋วเปื้อนตม หมักหมมด้วย สิ่งชั่วชั่ว
จิ๋วมืดมัว เกินที่จะ มาเลื่อมใส
มิคู่ควร จะเก็บไว้ ให้เสียใจ
สมแล้วที่ ใครต่อใคร เขานินทา
18 เมษายน 2553 09:27 น.
คนบนเกาะ
ลูกพลั้งผิด อภัยด้วย นะคุณแม่
ลูกเลวแท้ ประชาผอง จ้องแช่งด่า
อันคำสอน ในสิ่งดี เสมอมา
แต่เพราะว่า ลูกชอบสร้าง แนวทางโจร
สงสารแม่ แต่ไม่อาจ วาดความหวัง
ลูกอยากดัง จึงอุกอาด เล่นผาดโผน
ลูกหลงใหล ในทางชั่ว จึงกระโจน
เข้าห้อยโหน เกาะคนชั่ว ติดตัวไป
เขาวาดหวัง จนมองดู แสนหรูเด่น
ยกให้เห็น จนลูกนั้น พลันหลงใหล
ลูกกลับตัว ไม่ได้หรอก แต่นี้ไป
ต้องรับใช้ ตัวยักษา พญามาร
สงสารแม่ ที่ชาวบ้าน รุมแช่งด่า
ว่าเกิดลูก ออกมา น่าสงสาร
กายสมบูรณ์ แต่หัวใจ สิพิการ
คิดล้างผลาญ ในสิ่งดี ที่ควรทำ
ขอให้แม่ อย่าคิดมาก ต่อจากนี้
อันชีวี ลูกคงไร้ ซึ่งไม้ค้ำ
หัวหน้าโจร จะดีหรือ คงใจดำ
เราระกำ เขาหรือจะ มาเหลียวแล
เขาใช้ลูก ก็เพียงเพื่อ เป็นทางผ่าน
เมื่อเสร็จงาน เขาก็ทิ้ง อย่างเที่ยงแท้
จิตใจโจร เมื่อถึงจุด ย่อมเปลี่ยนแปร
สุดทางแก้ แล้วแม่จ๋า อย่ากังวล
กินไม่ได้ นอนไม่หลับ กระสับกระส่าย
กลัวหลายฝ่าย จะปลิดชีพ กลางถนน
อยากหนีหน้า ให้ห่างไกล ไร้ผู้คน
แสนสับสน ในใจหนอ ทรมาน
ขอให้แม่ จงอยู่ดี กับพี่น้อง
แม่ไม่ต้อง คิดกังขา นะอยู่บ้าน
ยังมีลูก ของแม่อีก คอยช่วยงาน
ส่วนลูกนั้น ไม่มีทาง ได้กลับตัว
1 เมษายน 2553 10:47 น.
คนบนเกาะ
ไอลมร้อน พัดมา ในนาแห้ง
ฝุ่นสีแดง ปลิวว่อน ตอนใกล้สาย
ยายมีนั่ง บนไม้ขอน ทอดถอนใจ
ปีนี้ใย ฟ้าฝน ไม่หล่นมา
ข้าวในนา แห้งตาย ทั้งยืนต้น
ยายมีหม่น หมองอาภัพ วาสนา
เศรษฐกิจ เริ่มจะดี ปีใหม่มา
คนชั่วคร่า มาซ้ำเติม เสริมมารุม
มือไม่พาย แถมเอาเท้า เข้าราน้ำ
ยายมีช้ำ ยิ่งสิ่งใด ทำให้กลุ้ม
พวกโกงกิน เหมือนอีแร้ง แฝงมารุม
ยกพวกสุม ทำลายสิ้น แผ่นดินไทย
อยากเป็นใหญ่ ใยไม่ทำ ความดีบ้าง
ทำไมสร้าง ความชั่วช้า พาฉิบหาย
คนต่างชาติ มองแล้วหนา น่าอับอาย
คนอะไร คิดต่ำช้า ข้าอายแทน
ออกทีวี ต่อต้านรัฐ คิดว่าเท่ห์
คนเกเร ใครมาเห็น ก็หน้าแหงน
ดูยังไง ไม่สร้างสรรค์ ต่างดูแคลน
ไม่เหมือนแมน จะปกป้อง ครองบ้านเมือง
ขอยกย่อง ท่านนายก ไม่หมกเม็ด
ความคิดเด็ด แถมบรรยาย ได้ลือเลื่อง
แจงประเด็น และชี้ช่อง อย่างรองเรือง
ชักบ้านเมือง อย่างถูกต้อง ตามคลองธรรม
ยายมีหม่น หัวใจหมอง นั่งร้องไห้
บนขอนไม้ ใยข้านี้ มีกรรมซ้ำ
ยกมือไหว้ ขอความดี ที่ข้าทำ
จงช่วยค้ำ และปกป้อง ทั่วผองไทย
ขอยืนยง ทั่วทั้งชาติ ศาสนา
อีกทั้งองค์ กษัตรา อย่าพลิกได้
จะต้องยืน ยังอยู่ยั้ง ทั้งเมืองไทย
ลูกหลานได้ มีความสุข ทุกทิวา
ฝนหน้าร้อน เริ่มโปรยปราย คล้ายจะบอก
อธิษฐาน ที่พูดออก ฟ้าดินหนา
ยอมรับฟัง ตามที่ยาย นั้นว่ามา
สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ทั่วทั้งหล้า จะคุ้มครอง....สาธุ
11 มกราคม 2553 08:25 น.
คนบนเกาะ
ใครจะดุ ใครจะด่า ข้าไม่สน
ขอเป็นคน รับว่าจ้าง อย่างสง่า
มีชุมนุม กันที่ไหน ให้บอกมา
ขอเงินตรา ยื่นมามอบ การตอบแทน
เรื่องทำนา หรือทำไร่ ให้เหนื่อยนัก
เป็นการยาก เรื่องรายได้ ให้เหนื่อยแสน
รับจ้างม็อบ มีของกิน ไม่ขาดแคลน
ได้โลดแล่น ท่องเที่ยวไป ในโลกา
อยู่บ้านเรา ช่างสนุก สุขดีแท้
งานเต็มแปร้ ไม่มีว่าง จ้างกันหนา
ทุกทุกเดือน มีงานเข้า เช่าตัวมา
สุขจริงนะ งานรับจ้าง อ้างชุมนุม
กะเก็บเงิน สะสมไว้ หลายหลายบาท
จะเยื้องยาตร ฟอกหัวใจ ให้ชื่นชุ่ม
เที่ยวเมืองนอก โดยเหินฟ้า ไร้คนคุม
แทะเนื้อนุ่ม อย่างบางใคร เขาได้ทาน
เมืองดูไบ เห็นภาพมา มันน่าเที่ยว
บินแป๊บเดียว ชมตำหนัก หลักสถาน
อันเมืองนี้ ว่ากันว่า เหมือนวิมาน
น่าชื่นบาน หากได้ชม คงสมใจ
แต่ตอนนี้ ข้ายังด้อย เงินน้อยนัก
ขอรับจ้าง เป็นงานหลัก นี่เรื่องใหญ่
มีชุมนุม จ้างผมด้วย ช่วยกันไป
โปรดทำให้ ฝันผมนั้น พลันเป็นจริง
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟคนบนเกาะ
หน้าส่วนตัว
1990
