2 เมษายน 2548 10:12 น.
คนที่แอบรัก
รักหรือหลอกกัน
จะไม่ถามว่ารักกันไหม
คำตอบคงไม่เป็นอย่างที่หวังไว้...ฉันรู้
ที่สุดแล้วคงทำได้เพียงเฝ้าดู
แม้เคยฝันอยากมีเธออยู่ในความจริง
จะไม่ถามทั้งที่ใจอยากถาม
ไม่อยากให้ความงดงามต้องหยุดนิ่ง
เพียงเท่านี้ดีพอแล้วสำหรับทุกสิ่ง
แอบเก็บเธอไว้พักพิง...ในส่วนลึกของหัวใจ
จะไม่ถามอะไรทั้งนั้น
จะไม่ถามว่ารู้สึกเหมือนกันบ้างไหม
ช่างเถอะ...ไม่ว่าเธอจะรู้สึกกับฉันแบบใด
เพราะถึงอย่างไร...ฉันก็รักเธอหมดหัวใจไปแล้ว*
ฉันยืนอยู่ ณ สถานที่ท่องเที่ยวอันแสนงดงามของจังหวัดหนึ่งในภาคเหนือ ซึ่งเป็นสถานที่ที่มักจะมีผู้คนมักจะพา ครอบครัว คู่รัก มานั้งดูดาวและก็รับลมเล่น ซึ่งเป็นสถานที่ที่เธอและเค้ามาเป็นประจำ แต่...ในวันนี้ฉันไม่มีเค้าอยู่ข้างกายอีกต่อไป และตลอดกาล...
**1ปีที่แล้ว**
ฉันมีชื่อว่า บุ๋ม เป็นเพื่อนของนายต่อ ที่สนิทกัน มาก เราได้ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆจนมีคนแซ่วเราว่าเป็นแฟนกัน แต่เราก็ปฎิเสธว่าไม่ได้เป็นอะไรกัน เราก็เป็นแค่เพื่อนกันเท่านั้น แต่เนื่องจากฉันต้องย้ายตามครอบครัวมาตั้งแต่ 5 ปี ที่แล้ว เราจึงติดต่อกันทางโทรศัพท์ตลอด ในหนึ่งเราเกิดทะเลาะกันกับต่อจนไม่พูดไม่จากันมา 1 อาทิตย์ เนื่องจาก ต่อชอบทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของฉัน ฉันไม่ชอบจึงเกิดปากเสียงขึ้นและในวันนั้นฉันจึงไม่รับโทรศัพท์ ต่อ อีกเลย เค้าก็ใช้โทรศัพท์คนอื่น โทรมาแต่ฉันไม่ได้รับ เพราะฉันต้องไปเรียนจึงไม่มีเวลารับสาย พอฉันเรียนเสร็จก็มาดูมือถือมีสายไม่ได้รับ 6 สายด้วยกัน 5 สายนั้นเป็นของต่อ แต่อีกหนึ่งสายเป็นของพี่ต่อชื่อว่า เอก แต่เป็นแค่ลูกพี่ลูกน้องเท่านั้น ฉันไม่รู้ว่าเบอร์นี่เป็นของใครจึงโทรกลับไป
บุ๋ม สวัสดีคะ ใครพูดคะ
เอก เอกครับ
บุ๋ม แล้วอยู่ที่ไหนคะ
เอก ลำปางครับ
เราจึงรู้เลยว่า คนคนนี้ต้องเป็น คนที่รู้จักกับต่อแน่ ฉันจึงวางโทรศัพท์
พอตอนกลางคืน ต่อ เค้าก็โทรมาหาฉัน
บุ๋ม : ฮัลโหล
ต่อ บุ๋ม นี่ต่อนะ
บุ๋ม อืม มีไรหรอ
ต่อ เรามีไรจะพูดด้วยบุ๋ม บุ๋มพอจะมีเวลาที่จะพูดกับต่อไหม
บุ๋ม อืม ได้สิ มีไรก็ว่ามา
(ถ้าติดใจส่งมาบอกกันนะคะจะเอาตอน2ออกไปให้อ่านนะคะ)