23 มีนาคม 2549 14:45 น.
คนทะเล
เมื่อลมร้อนพัดผ่าน ดอกคูณบานเหลือไสว
สงกรานต์นัดสรงใจ เตรียมกลับไปเยี่ยมบ้านตน
มีนาผ่านลาล่วง ช่อมะม่วงต้องน้ำฝน
รุ่มร้อนแต่ใจคน ค้นหาฝันนั้นไม่เจอ
รักเอยเคยฝากน้อง จนสนองตามเสนอ
หมดหนาวยังรักเธอ เสมอไปไม่เปลี่ยนแปลง
ร้อนเอยร้อนในอก คิดเวียนวกถูกหน่ายแหนง
น้ำคำพร่ำแสดง มิได้แจ้งใจคนเลย
ลมร้อนมีนาผ่าน ใกล้สงกรานต์แล้วใจเอ๋ย
ปีนี้ไม่เหมือนเคย คำรักเอ่ยนั้นจางลง
หวังยิ้มตอนคิมหันต์ กลับสะบั้นเลิกรักหลง
รดน้ำแล้วต้องปลง ขอสาปส่งความรักลวง
สงกรานต์พาลพบโศก ลมพัดโบกรักข้าหวง
พรากคนเคยคู่ควง แม้ห่วงรักจักทำใจ
สายลมร้อนต้อนรัก เมื่อประจักษ์อกสั่นไหว
แต่นี้ไม่มีใคร มาอยู่ใกล้ให้เคลียคลอ
17 มีนาคม 2549 15:54 น.
คนทะเล
อย่าครวญคร่ำร่ำไรให้สงสาร
อย่าประจานวอนว่ามันน่าเบื่อ
อย่าปล่อยให้ให้กลัดกลุ้มหรือคลุมเครือ
อย่าให้เหลือสิ่งที่ว่ารอยอาลัย
เมื่อใจเกิดแผลเป็นเซ่นความรัก
เมื่อชนักทิ่มกมลเกินทนไหว
เมื่อสัมพันธ์ไร้วันหวนควรตัดใจ
เมื่อคนไกลจากลาอย่าอาวรณ์
รู้ทุกอย่างแก่ใจอย่าไห้หา
รู้ด้วยว่าเจ็บใจเกินไถ่ถอน
รู้เอาไว้ไม่ห่วงหาและอาทร
รู้ค่าตอนรักสลายจึงสายเกิน
เธอหมดค่าต่อไปต่อใจนี้
เธอไม่มีสิ่งใดให้สรรเสริญ
เธอจะเพ้อตัดพ้อต่อก็เชิญ
เธอจะเมินจะลาไม่ว่ากัน
หน้าส่วนตัว
1730
