23 กันยายน 2548 07:42 น.
คนทะเล
คนทะเลเทใจให้เขาหมด
มิเคยลดเขาไม่สนบอกทนไหว
รักของเราเขาไม่เห็นไม่เป็นไร
ขอร่ำไห้บนทรายท้ายหาดงาม
คนทะเลเหว่ว้าเราลารัก
แทบกระอักฝันดีมีความขวากหนาม
โลกความจริงนิ่งไว้ไม่ติดตาม
ฝันครั่นคร้ามใจในเขาไม่จำ
คนทะเลตัวปลอมต้องตรอมตรม
เขาสุขสมเราเล่ากลับเศร้าช้ำ
มิอาจลืมคนทำหม่นคนใจดำ
ผู้เหยียบย่ำเมินหน้าค่ารักเรา
คนทะเลตัวจริงหญิงคนไหน
วอนโปรดได้อธิบายให้หายเขลา
จะได้เลิกบ้าฝันเลิกเป็นเงา
จะเลิกเศร้าหาสิ่งใหม่ให้ชีวี
คนทะเลตัวปลอมพร้อมจะสู้
แม้หดหู่จะรักชายไม่หน่ายหนี
ยังยืนยันรักเสมอเธอคนดี
รอตรงนี้นะคะ....ที่ทะเล
16 กันยายน 2548 08:57 น.
คนทะเล
แสนรุ่มร้อนใจต้องของสาธารณะ
ทุกขณะจิตคิดใฝ่อยากได้เขา
ยอมทุกอย่างให้คนเด่นเป็นของเรา
จะโศกเศร้าภายหลังยังหมายปอง
คนของหลวงคู่ควงมากฉันอยากได้
ทำอย่างไรจะได้เคียงเพียงเราสอง
มีเพียงใจดวงเดียวมาเกี่ยวดอง
รู้ว่าร้องในสักวันฉันไม่กลัว
เล่นกับไฟใจดื้อขอซื้อขาด
เพราะอำนาจรักหลงเขาลืมเงาหัว
ของต้องห้ามน่าปลื้มจนลืมตัว
ยอมพันพัวอื้อฉาวถูกสาวรุม
ใจหนอใจใยสมัครรักของหลวง
ยามติดบ่วงรุ่มร้อนนอนกลัดกลุ้ม
ต้องมีทางที่ใจเขาเราได้กุม
ขอยอมทุ่มทุกอย่างเพื่อทางรัก
ใจเจ้าเอยไยรั้นฝันอยู่ได้
รู้แก่ใจจะร้าวรานอาการหนัก
ไฟเสน่หายั่วเย้าแมงเม่านัก
ยอมสมัครชีพเราเฝ้ากองไฟ
หากเจ็บมาไม่กล้าโทษโกรธใครหรอก
รู้ช้ำชอกเพราะทำตนให้หม่นไหม้
ชายดีดีมีมากมายมิหมายใจ
ดันไปใฝ่ของหลวงตกห้วงกรรม......
14 กันยายน 2548 08:01 น.
คนทะเล
...ถึงวันนี้...ขาดเธอ...ไม่เผลอโศก
เผชิญโลก...แสนกว้าง...ตามทางฉัน
หวังจะพบ...เขาได้....ในสักวัน
สุขราวฝัน....ตรงนี้.....ที่ทะเล
ถึงวันนั้น...นานนัก....จักรอเจอ
อาจจะเก้อ....แต่ใจ....มิไขว้เขว
เพื่อฝั่งฝัน...ฉันพร้อม...ยอมทุ่มเท
คนว้าเหว่....เตรียมใจ....ไว้เพื่อรัก
ถึงวันวาน...หวานแค่ฝัน...รั้นคิดต่อ
อาจมีท้อ.....ร้าวราน....อาการหนัก
พอเวลา.....ผ่านไป.....ได้สักพัก
จึงประจักษ์....อยากให้ฝัน....นั้นเป็นจริง
ถึงวันก่อน....งอนให้ง้อ....เธอล้อเล่น
บอกว่าเป็น.....คำพูดไว้....ใช้จีบหญิง
คนทะเล....เจ็บถึงใจ...ไม่อาจนิ่ง
อยากจะยิง.....ขั้วหัวใจ....ใครคนลวง
ถึงวันหวาน...ที่รอ...พอยิ้มออก
จะช้ำชอก....หมองหม่น...คนติดบ่วง
ที่เหนือกว่า...สิ่งใด....ในทั้งปวง
ฉันมีห่วง....รอตรงนี้.......ที่ทะเล
13 กันยายน 2548 08:32 น.
คนทะเล
กาลครั้งนี้...มีเพียงฉัน....วันคุณลืม
คนเคยปลื้ม...จากไป....ใจหม่นหมอง
ไปทะเล...ชมท้องฟ้า...น้ำตานอง
เสียงคลื่นก้อง....ในหู....หดหู่ใจ
กาลครั้งหนึ่ง...ซึ้งนัก...รักแสนหวาน
กระซิบซ่าน...ข้างหูฉัน...จนหวั่นไหว
ตื่นขึ้นมา...รู้สึกแย่....แค่ฝันไป
แล้วเมื่อไร....คนในฝัน...นั้นจะมา
กาลครั้งก่อน....นอนฝัน...วันได้พบ
อยากประสบ....และคุยกัน....คนฝันหา
จะพบกัน...ที่ทะเล...รอเวลา
คิดจนล้า...เหนื่อยใจ...ไม่เป็นจริง
ปัจจุบัน....เรียกใจตื่น...คืนจากฝัน
ตั้งสติมั่น...ฝึกใจ..ให้หยุดนิ่ง
หยุดทุกอย่าง....หยุดน้ำตา...อย่าประวิง
จะเจ็บยิ่ง....เจ็บกว่านี้....ที่ทะเล...................
12 กันยายน 2548 08:19 น.
คนทะเล
หากเธอเป็นคนนั้น....ของฉันจริง
โปรดอย่านิ่งยามฉันนั้นหวั่นไหว
ขอเป็นคู่ปรึกษาปัญหาใจ
โปรดอย่าได้เจ็บช้ำเพียงลำพัง
อย่าให้ความแตกต่างสร้างปัญหา
อย่าเพิ่งล้าหากไม่ท้อพอมีหวัง
หากสองใจตกลงจะรวมพลัง
คงถึงฝั่งฝันรักได้ในไม่นาน
อาจจะเหมือนคนดื้อด้านดักดานรัก
แต่สมัครใจเป็นเช่นเธอขาน
รอคอยดอกโศกลากล้ารักบาน
สะพรั่งบ้านเรือนใจในสักวัน
เพียงไม่มีเงาอดีตคอยกรีดใจ
ฉันทนได้มิห่างร่วมสร้างฝัน
อย่าเดินหนีเลือนหายตายจากกัน
ให้เสียขวัญเสียใจเธอไม่รัก
ระยะทางรักษาไว้มิให้ห่าง
ใจดวงบางมิล้าแม้ว่าหนัก
อดทนรอรักหวานไม่นานนัก
คงประจักษ์ความฝันที่ฉันมี
เมื่อไม่หนี...จะเข้าใกล้...ไม่ให้ห่าง
จะร่วมทางเคียงใจไม่หน่ายหนี
จะสุขทุกข์รักเสมอเธอคนดี
เพียงวันนี้.....สองเรา....เข้าใจกัน....
หน้าส่วนตัว
940
