16 มิถุนายน 2549 11:40 น.
คนดื้อ
ฉันรักเธอทำไมก็ไม่รู้
ไม่ควรคู่ยังเขลาเฝ้าแหนหวง
รู้ทั้งรู้จะขื่นขมคมคำลวง
เมื่อตกห้วงรักแล้วยากถอนใจ
ความรักคืออะไรไม่รู้หรอก
แต่ช้ำชอกเพราะรักจนทนไม่ไหว
เจ็บเพราะรักที่ว่านี้พิรี้พิไร
ควรหรือไม่ที่รักต่อก็ขอทน
ความรักสอนอะไรให้ได้คิด
พาดวงจิตให้รู้ซึ้งถึงสับสน
ทั้งหม่นหมองสุขเศร้าเคล้าปะปน
เกิดเป็นคนรักเพียงครั้งก็ยังดี
ฉันรักเธอรักเลยไม่เคยถอน
จะร้าวรอนหม่นหมองไม่ผ่องศรี
จะขอทนต่อไปไม่ราวี
หยุดแค่นี้มองเธอไม่เพ้อครอง
5 ตุลาคม 2548 07:55 น.
คนดื้อ
โอ้หัวอกคนอย่างเราเศร้าหนักหนา
นางกุลาร้องไห้เพราะใฝ่สูง
มีหลายครั้งอยากโผผกดั่งนกยูง
เกลือกกลั้วฝูงกามากไปไม่อาจเป็น
คนไม่สวยใจร้ายหมายใจมั่น
จะสร้างฝันใฝ่ดีที่ซ่อนเร้น
นิสัยร้ายสลัดไปให้กระเด็น
อยากจะเห็นตนตามฝันตั้งมั่นมา
สิ่งร้ายร้ายใดใดได้พบค้น
หลายหลายคนบอกว่าอย่างอิจฉา
นั่นคือสิ่งหวังไว้ในอุรา
ปรารถนาเป็นอย่างเขาแผดเผาใจ
ขอยอมรับว่าอิจฉาอย่างหน้าชื่น
หลับหรือตื่นหญิงคนนั้นฉันหมั่นไส้
สาวแสนสวยใส่ชุดงามมีน้ำใจ
ใครต่อใครเรียกนางฟ้าข้าอยากเป็น
4 ตุลาคม 2548 08:51 น.
คนดื้อ
เฝ้าหมั่นเพียรอย่างหนักขวางรักไว้
กำแพงใจทรงพลังดั่งภูผา
พอวันหนึ่งมีเธอเผลอผ่านมา
อนิจจากำแพงใจใยคลอนแคลน
ไม่เหลือซากคงเค้าของเก่าไว้
ยามเธอไกลก่อคืนยากลำบากแสน
จะเพียรสร้างกำแพงใหม่ไว้ทดแทน
ให้หนาแน่นแน่นหนากว่าเคยเป็น
คนเจ้าของกำแพงแห้งในอก
น้ำตาตกอกหมองต้องซ้อนเร้น
อย่าให้ใครน้ำตาเปื้อนแก้มเย็น
อย่าให้เห็นวันเศร้าเราอ่อนแอ
29 กันยายน 2548 13:09 น.
คนดื้อ
คนดื้อ...ดื้อถือดี จะมีรัก
เจ็บหนัก...หนักปานใด ใจทนฝืน
ยิ้มเศร้า...เศร้าเจ็บช้ำ จักกล้ำกลืน
วันคืน...คืนหมองหม่น อดทนไป
คนดื้อ...ดื้อต่อไป เสียให้พอ
ยามท้อ...ท้อสับสน ต้องทนไหว
เจ็บปวด...ปวดระกำ จนหนำใจ
จะได้...ได้จดจำ สำนึกดี
คนดื้อ...ดื้อมีรัก จนหนักจิต
รั้นคิด...คิดจนทุกข์ ไร้สุขี
มัวหลง...หลงรักเขา เศร้าชีวี
รักที่...ที่ขมขม ต้องลมลวง
คนดื้อ...ดื้อตัดใจ ให้ลืมช้ำ
จะทำ...ทำเพื่อตน คนติดบ่วง
จำลา...ลาคู่เชย คนเคยควง
หนีห้วง...ห้วงรักหมอง ของซาตาน
28 กันยายน 2548 09:18 น.
คนดื้อ
ครึ่งหนึ่งของชีวิตของพี่สาว
ครึ่งหนึ่งของชีวิตที่ผิดหวัง
หมดพลังแรงใจคล้ายถดถอย
อย่าเพิ่งท้อรอวันที่ฝันคอย
คงลบรอยร้าวรานเรื่องผ่านมา
เก็บไว้เป็นบทเรียนแห่งชีวิต
คราพลาดผิดเจ็บหนักต้องรักษา
เพียงลำพังคนเดียวคอยเยียวยา
ด้วยน้ำตารินหยดรดแผลใจ
หยาดหยดรดราดที่บาดแผล
เจ็บดวงแดลงรากยากแก้ไข
รักรันทดสลดนักปักทรวงใน
เจ็บจนให้ด้านชาจนจาบัลย์
ชีวิตนี้มีหลายอย่างช่างสับสน
มีรวยจนทุกข์เศร้าเคล้าโศกศัลย์
มีสนุกสุขชื่นสะอื้นรำพัน
มีคละกันปรวนแปรไม่แน่นอน
ครึ่งหนึ่งชีวิตของคนดื้อ
ครึ่งหนึ่งของชีวิตหมดสิทธิ์ฝัน
ทุกก้าวนั้นสับสนปนหวั่นไหว
มิรู้สึกอ้างว้างได้อย่างไร
เมื่อหัวใจโหยหาคนลาจร
หนึ่งชีวิตจิตใจให้เธอหมด
ยอมรันทดทั้งทรวงเธอลวงหลอน
เหลือเพียงลมหายใจที่รอนรอน
คนเคยอ้อนต่อไปไม่มีสิทธิ์
ครึ่งหนึ่งของหัวใจไม่มีค่า
หมดปัญญาคว้าชัยให้ชีวิต
ฝันลมลมแล้งแล้งแห้งเหี่ยวจิต
แต่อดคิดไม่ได้ในความจริง
อีกครึ่งหนึ่งของชีวันฉันเหลืออยู่
จะทนสู้ต่อไปด้วยใจนิ่ง
พร้อมฝ่าฟันภาระไม่ประวิง
ภาพเขาทิ้งวันเก่าเราไม่จำ
หน้าส่วนตัว
1131
