13 พฤศจิกายน 2549 13:35 น.
คนดื้อ
ถนอมภักดิ์รักหวานคนขานไข
รวมสองใจเป็นหนึ่งเดียวเกี่ยวประสาน
ประคองรักสองเรานานเท่านาน
ร่วมสมานรักใสใสในชีวา
ทะนุบ่มแบ่งปันวันสุขสม
ชื่นภิรมย์สมมาดปรารถนา
สองคนเติมเพิ่มใจให้กันมา
ด้วยศรัทธาร่วมสร้างทางรักตน
เกี่ยวก้อยกันเสมอมั่นในวันนี้
รื่นฤดีร่วมทุกข์สุขทุกแห่งหน
ทางสายรักฝเประคองเราสองคน
แต่งแต้มจนรักนั้นงามมั่นคง
เรามีกันเคียงคู่อยู่เสมอ
ฉันมีเธอข้างกายไม่หายหลง
เป็นดังเงายึดถือใจซื่อตรง
มั่นยืนยงคงไว้ใจสองเรา
แม้นยากนักหยั่งหาอนาคต
ยากปรากฎว่าลาลับรักอับเฉา
สิ่งแน่นอนรักไม่ร้างหรือบางเบา
ยังเป็นเงาติดกันมิหวั่นใจ
มอบรักมั่นประคองใจให้นานยิ่ง
มอบรักจริงคงมั่นมิหวั่นไหว
มอบอาทรมาพรอดตลอดไป
มอบห่วงใยมาเคียงคู่อยู่นิรันดร์
11 ตุลาคม 2549 10:53 น.
คนดื้อ
ฝากสายลมพรมคำพร่ำคำหวาน
ปลอบดวงมานคนนั้นที่หวั่นไหว
กล่อมใจฝันวันที่ไม่มีใคร
รักห่วงใยแต่เธอเสมอมา
ความคิดถึงส่งไปถามยามอ้างว้าง
ระยะทางแสนไกลใช่ปัญหา
หวังให้เธอเป็นสุขทุกเวลา
คนปลายฟ้าคนนี้ที่มั่นคง
แม้ไม่ได้เป็นดาวสวยพราวเด่น
ไม่ได้เป็นงามสะพรั่งดั่งนางหงส์
แต่มั่นใจยิ่งนักรักยืนยง
และเพียรส่งฝากใจไว้ให้เธอ
คืนฝนดึกหัวใจไห้สะอื้น
กลัวเป็นอื่นหวั่นใจไกลจะเผลอ
สะดุ้งตื่นใจแปลบแอบละเมอ
ยังพร่ำเพ้อรักมั่นนิรันดร
คิดถึงกันบ้างไหมคนปลายฟ้า
ความห่วงหามีมากยากไถ่ถอน
ฟากฝังนี้คนปลายฟ้าคงอาทร
ฝากคำอ้อนว่าเธอจ๋าอย่าลืมกัน
24 สิงหาคม 2549 16:35 น.
คนดื้อ
หาทางลัดตัดใจให้สนิท
อยากเลิกคิดรำพึงคิดถึงเขา
ลืมเสียเถิดคนไกลไม่รักเรา
อย่ามัวเศร้าอาวรณ์ให้อ่อนแอ
ตัดใจยากลำบากยากจะหัก
ยังคงรักห่วงใยใจแยแส
เขาไม่รักไม่หลงยังคงแคร์
ไร้ข้อแม้เหตุผลต้องทนอาย
อยากลบรอยอาลัยให้หมดสิ้น
น้ำตารินล้างใจก็ไม่หาย
อดีตรักปักอุราน่าเสียดาย
รักเหมือนสายลมหวานพัดผ่านเลย
ใจเอยใจเหนื่อยนักกับรักนี้
ยากเต็มทีจะลืมคำเคยพร่ำเอ่ย
รู้ทั้งรู้ต่อไปไม่เหมือนเคย
ใจไม่เฉย...ทรมานกับการลา
ดูอาการหัวใจในวันนี้
ปิดบัญชีไม่ลงคงผวา
เจ็บไม่จำดายเดียวเกินเยียวยา
ยังโหยหาเพราะใจลืมไม่ลง
21 สิงหาคม 2549 10:53 น.
คนดื้อ
มองข้าม...ความต่างยามมีรัก
ศรปัก...กลางใจไร้เหตุผล
คนดื้อ...ตื๊อหนักเพื่อรักตน
ไม่สน...ใครมองรักของเรา
คนรั้น...ฉันดื้อถือดีนัก
เจ็บหนัก...ยอมเป็นเช่นคนเขลา
รักรุม...สุมใจใคร่อิงเงา
ฝืนเฝ้า...รักต่อไม่ท้อเลย
คนดื้อ..ยื้อใจคนไม่รัก
ประจักษ์...น้ำคำตนพร่ำเอ่ย
อกหัก...รักร้างทางลงเอย
ใครเย้ย..ใครว่ายังท้าทาย
ไม่เคย..เชี่ยวชาญด้านความรัก
คนทัก...ให้ย้อนก่อนจะสาย
รักแล้ว...หมดใจไม่เสียดาย
ไม่อาย...คนทักรักไม่เป็น
9 สิงหาคม 2549 16:30 น.
คนดื้อ
ทางชีวิตยาวไกลมองไม่เห็น
แม้นลำเค็ญสักนิดอย่าคิดหวั่น
รวมพลังหมายท้ากล้าประจัน
สู้เพื่อฝันที่หวังไว้ให้กับตน
โลกนี้คือละครยอกย้อนนัก
ควรรีบตักแต่สุข....ทุกข์อย่าสน
โชคชะตากำหนดไว้ให้เป็นคน
ควรดิ้นรนแม้ท้อทรมาน
หากวันนี้หม่นหมองนอนร้องไห้
ฝากแรงใจพลังรักสมัครสมาน
ความคิดถึงช่วยลบหนาวความร้าวราน
ช่วยประสานดวงใจให้เหมือนเดิม
ด้วยรักและคิดถึงมากฝากบอกไว้
มอบห่วงใยห่วงหามาช่วยเสริม
กำลังใจให้เกินพอช่วยต่อเติม
ขอจงเริ่มวันใหม่ด้วยใจทะนง
หน้าส่วนตัว
1212
