16 ธันวาคม 2547 09:36 น.
คนคุก
อยู่วันหนึ่งหมานั้นสมใจหมาย
หงส์เผยกายต่อหน้าน้ำตาไหล
หมาตรงเข้าไปถามว่าเป็นไร
ใครทำให้น้ำตาต้องไหลริน
หงส์ซบอกบอกกล่าวเล่าสิ่งผ่าน
เขาเป็นห่านแข็งแกร่งดั่งผาหิน
ห่านกับหงส์เคียงคู่ร่วมโบยบิน
ร่วมอยู่กนกันอย่างสบายใจ
แต่วันผ่านความชั่วเรื่มปรากฏ
คนใจคดทำให้ต้องร้องให้
มันได้เธอแล้วทิ้งจากเธอไป
มันไม่ใช่ความผิดของเธอเลย
หมาได้ฟังนั้งปลอบน้องหงส์น้อย
เจ้าค่อยค่อยปรับใจทำเฉยเฉย
เรื่องมันแล้วผ่านไปให้ผ่านเลย
คนที่เคยรักเจ้ายังคงรอ
แม้วันนี้กับวันนั้นนานแค่ไหน
แต่ว่าใจของหมายังคงมั้น
ต่อไปนี้หงส์กับหมาจะเคียงกัน
ร่วมสร้างฝันที่รอมาแสนนาน
เมื้อสิ้นเสียงหงส์น้อยก็สิ้นให้
รู้ว่าใจของตนไม่มีห่าน
ถึงดวงใจของหงส์จะผันผ่าน
แม้จะนานใจหมายังคงเดิม
16-12-47
โปรดติดตามภาคต่อไปนะครับ
15 ธันวาคม 2547 15:32 น.
คนคุก
คำคำหนึ่งที่เราสองร่วมบอกกล่าว
บอกเรื่องราวสองคนที่ผันผ่าน
แม้วันนี้กับวันนั้นจะยาวนาน
เรื่องเล่าขานของเราไม่จบลง
เมื่อเรื่มแรกตั้งตนบอกว่ารัก
ไม่มีหักเหมือนไม้ที่ยืนยง
แต่วันนี้วันเวลาไม่มั้นคง
เธอเป็นหงส์ฉันมันหมาไม่คู่ควร
ใจหมานันเผ้ารออย่ามีหวัง
อยู่ข้างหลังเผ้าดูไม่ไปไหน
แต่ใจหงส์มุ่งหน้าที่จะไป
ไม่มองใครข้างหลังเลยซักที
หมามันรู้ว่าวันนี้ต้องมาถึง
แม้จะดึงเรื่องราวขนาดไหน
ยกแม้น้ำทั้งห้ามากล่าวไป
ใช่ว่าใจของหงส์จะกลับคืน
แต่มหานั้นได้สัญญาต่อฟ้าดิน
หากชีวินยังอยู่จะรักมั้น
จะรอวันที่หงส์กับตัวมัน
ได้คู่กันดั้งใจที่หมายปอง
15-12-47
หน้าส่วนตัว
713
