27 มกราคม 2549 17:27 น.
คนคุก
ขออภัยหลายหลายเรื่องที่ทำผิด
ที่ได้คิดหรือไม่อย่าไปสน
ขอแค่รู้ต่อแต่นี้คนหนึ่งคน
จะรอจนตัวเธอกลับมามอง
บางเรื่องยิ้มบางเรื่องโศกขอให้ผ่าน
ให้มองข้ามเรื่องอดีตขอเราสอง
ร่วมกันสร้างชีวิตใหม่ที่หมายปอง
ร่มปกป้องกายใจกันและกัน
26 มกราคม 2549 18:56 น.
คนคุก
หากวันวันนี้เธอยอมร่วมสร้างฝัน
ร่วมแบ่งปันความสุขทุกข์โศกเศร้า
ยามก้าวเดินมีเธอคอยเป็นเงา
โอ้ความเหงาคงหมดไปจากกาย
ต่อแต่นี้ขอสัญญาด้วยใจรัก
ผูกสมัครรักเธอไม่จางหาย
ขอคิดถึงเธอคนนี้จนวันตาย
แม้ชีพวายยังไม่สิ้นคำรักเธอ
10 มกราคม 2549 20:15 น.
คนคุก
นิทานก่อนนอน
This is a little story about four people name
Everybody, Somebody, Anybody, and Nobody.
There was an important job to be done and Everybody
was sure that Somebody would do it.
Anybody could have done it, but Nobody did it.
Somebody got angry about that because
it was Everybody's job
Everybody thought that Anybody could do it,
but Nobody realized that Everybody wouldn't do it.
It ended up that Every body blamed somebody
when Nobody did what Anybody could have done.
เรื่องนี้เป็นเรื่องราวขงคน 4 คน ที่มีนามว่า
"ทุกคน" "บางคน" "ใครซักคน" และ "ไม่มีใคร"
มีงานสำคัญงานหนึ่งที่ต้องทำให้สำเร็จ
"ทุกคน" แน่ใจว่า "บางคน" จะทำ
"ใครซักคน" ควรจะทำใหเสร็จ แต่ "ไม่มีใคร" ทำ
"บางคน" โมโหเพราะเป็นงานของ "ทุกคน"
"ทุกคน" คิดว่า "ใครซักคน" ควรจะทำ
แต่ "ไม่มีใคร" ระลึกได้ว่า "ทุกคน" ไม่ได้ทำ
เรื่องนี้จบลงด้วยการที่ "ทุกคน" กล่าวโทษ "บางคน"
ในขณะที่ "ไม่มีใคร" ทำในสิ่งที่ "ใครซักคน"
ควรจะทำให้สำเร็จ
"ใครซักคน" ควรจะทำให้เสร็จ แต่ "ไม่มีใคร" ทำ
"บางคน" โมโหเพราะเป็นงานของ "ทุกคน"
2 กันยายน 2548 11:25 น.
คนคุก
อาทิตย์ลับขอบฟ้า
สายตาเรื่มมืดมน
มองหาใครบางคน
รอจนไม่เห็นทาง
สายยันต์ตะวันล่อง
นั้งรอจนถึงรุ่งสาง
พบแล้วแม่นวลนาง
ร่วมทสงมากับใคร
มุ่งหน้าเข้าไปหา
เธอมาลากันใช่ไหม
แล้วที่ฉัรอไป
ทำเพื่อใครให้บอกมา
แม้เธอจากไปแล้ว
ถึงจะแห้วไม่ถือสา
แต่วันนี้ก็จะมา
เพื่อจะลาเป็นทางการ
แด่รัก แด่ชีวิต แด่หัวใจที่มีแต่เธอตลอดกาล
6 กรกฎาคม 2548 20:59 น.
คนคุก
รัก ครั้งนี้ทำได้แค่รอเจ็บ
เธอ ไม่เก็บความรักที่มอบให้
ที่ ภายในหัวใจคงมีใคร
สุด แล้วใจมอบให้หมดทั้งดวง
หน้าส่วนตัว
1600
