28 สิงหาคม 2550 20:26 น.
คนของสายลม
คนที่จากกันมานานแสนนาน
ด้วยเรื่องราวที่ผ่านไม่น่าจดจำเท่าไหร่
เคยรักเขามากถึงขนาดมากกว่าใครๆ
แต่สิ่งที่ได้กลับไปคือหัวใจร้าวไหวชินชา
การพบกันอีกครั้งของเธอและฉัน
รอยแผลเดิมที่ถูกพันธนาการเอาไว้
กลับค่อยๆ เลือนหาย. . . เจือจางไป
ดีใจมากรู้ไหมกับการเริ่มต้นวันใหม่ของเรา
เราอาจต้องเคยสูญเสียน้ำตา. . .
อยากให้คิดว่าเราได้อะไรกลับคืนมาบ้าง
นอกจากความรักที่ยังหลงเหลือกลิ่นไออยู่จางๆ
ความผิดหวัง ความอ้างว้าง
ก็แค่เรื่องเมื่อวาน. . .ของเรา
26 สิงหาคม 2550 17:30 น.
คนของสายลม
เธอเคยอ่อนโยนกับฉันมากแค่ไหน
ฉันก็ให้เธอกลับไปมากเท่านั้น
ด้วยความรู้สึกที่ว่า อยากให้รักของเรา
"เท่า-เท่ากัน"
อยากให้เธอเดินข้างฉันเหมือนเคย
- - + + - - + + - -
เราผ่านอะไรมาด้วยกันมากมาย
เรื่องบางเรื่องหัวใจแทบสลายลงตอนนั้น
เราเคยยิ้ม เคยหัวเราะ หยอกล้อกัน
เธอเคยเห็นฉันสำคัญเกินกว่าใคร
- - + + - - + + - -
อาจเป็นแค่อารมณ์น้อยใจของผู้หญิง
แต่เป็นเรื่องจริงนะ . . . ที่กำลังหวั่นไหว
เธอจับมือฉัน . . . แต่ฉันกลับรู้สึกว่าเธอยิ่งไกลออกไป
ช่วยบอกได้ไหม ที่ฉันรู้สึกได้ไม่ใช่เรื่องจริง
- - + + - - + + - -
ไม่หวังให้เธอจดจำเรื่องราวในอดีต
ไม่อยากให้เธอเอาใจยึดติดกับฉันไว้
เพียงเพราะคิดว่าเราเคยร่วมฟันฝ่า
"ร่วมพันธนาการหัวใจ"
อยากให้เธอจับมือฉันไว้ด้วยความรักจากหัวใจคนเดิม. . .
หน้าส่วนตัว
862
