1 ตุลาคม 2550 22:55 น.
คนของสายลม
นาฬิกาชีวิตของแต่ละคน
. . .บางคราวที่สับสน เข็มนาฬิกาก็เดินช้า
บางคราที่หัวใจไม่ได้รับการเยียวยา
นาฬิกาก็แทบจะหยุดหมุนเดิน . . .
ฉันจะไม่ขอเดินนำหน้าไปก่อน
ต่อให้ต้องย้อนกลับมาไกลห่างแค่ไหน
เวลาของฉันจะเท่า - - เท่า กับของเธอเสมอไป
เธอจะไม่เดียวดาย. . .ไม่เปล่าเปลี่ยวใจลำพัง
แม้ว่าตอนนี้เธอกำลังเป็นทุกข์แสนสาหัส
และเธอไม่อาจตัดมันออกไปจากใจได้
คน - - คนนี้จะเป็นเข็มวินาทีของเธอตลอดไป
หากนาฬิกาของเธอหยุดหมุนเมื่อไหร่. . . . .
. . .ให้เธอรู้ไว้ฉันจะหยุดเวลาไว้ข้างเคียงเธอ