5 กันยายน 2554 14:32 น.
คนกุลา
กาพย์ห่อโคลงเจนละ
๒๖
๐ อาณาจักรแห่งท้าว.......มั่นคง
จึงแบ่งในหมู่วงศ์.............ชิดใกล้
เชษฐบุตรมอบทรง...........ภวราช สืบนอ
แดนใหม่ตีมาได้..............โปรดให้โอรสครอง๚ะ๛
............
๐ อาณาจักรแห่งท้าว
ทั่วแดนด้าวเริ่มมั่นคง
พระจึงดำริทรง-
แบ่งหน้าที่ควรมีกัน
๐ ในหมู่พระญาติใกล้
ธ ทรงให้ไอศวรรย์
ใกล้เขตุแดนฟูนัน
โปรดแบ่งปันโอรสครอง
๐ บุตรของพระเชษฐา
สืบพาราจำปาผอง
จัดสรรตามครรลอง
เพื่อมิต้องผิดพ้องใจ
๐ ด้วยธรรมน้อมนำจิต
นฤมิตรพิสุทธิ์ใส
ทั้งแคว้นสุดแดนไกล
มิมีใครขุ่นหมองมัว
๐ ขอบเขตุอาณาจักร
ร่วมแรงภักดิ์กันถ้วนทั่ว
ริปูรู้เกรงกลัว
หาใดกล้ามาย่ำยี๚ะ๛
...................คน กุลา ๕ กันย์ ๕๔
(กว่าจะมาเป็นไทย ภาค ๒)
1 กันยายน 2554 12:14 น.
คนกุลา
๐ จากสันเขาสู่สันเขาผ่านเงาหม่น
เมฆเบื้องบนบางเทาช่างเหงาหงอย
อีกฟากฝันนั้นหวังใครยังคอย
ตะวันคล้อยเขาเขินค่อยเดินทาง
๐ สะพายเป้ปรับสายให้กระชับ
เตรียมพร้อมสรรพสิ่งของต้องสะสาง
เคลื่อนตัวตนด้นฝ่าป่ายูงยาง
ท่ามแสงจางลางเลือนเรียวเดือนแรม
๐ มองที่หมายบ่ายหน้าสันผาสูง
เสียงเหล่าฝูงสัตว์ไพรร้องใสแหลม
อาจใช้ไฟได้บ้างพรางวอมแวม
ราวรอนแรมริมผามุ่งนาเนิน
๐ เจอห้วยน้ำข้ามยากมากโขดหิน
น้ำสาดรินรุนแรงเซาะแก่งเขิน
ค่อยเลาะมาหาทางช่องช้างเดิน
พร้อมเผชิญอันตรายและหมายพลีฯ
๐ ผ่านทุ่งนาป่าทามในความเงียบ
เลาะไล่เลียบลัดทางต่างวิถี
ต้องปิดลับกับกฎกำหนดมี
เป็นวิธีจรยุทธ์จุดสำคัญ
๐ ในบางคราวเท้าหลงเข้าพงไผ่
โดนหนามไหน่เหนี่ยวแปลบสุดแสบสัน
คอยบอกทางข้างหลังระวังกัน
ที่สุดหวั่นปะทะค่ายฯตั้งหลายกอง
๐ เหลียวเบิ่งฟ้าดารดาษสาดกระพริบ
ดาวระยิบใยแสงแต่งฟ้าหมอง
หลังผ่านทุ่งเนินท่าป่าลำคลอง
เข้าเขตุของป่าเขาเราหวังมา
๐ จากสันเขาสู่สันเขาผ่านเงาหม่น
เมฆเบื้องบนบางคล้อยชะงอยผา
คิดถึงรอยแรมทางข้างจากลา
คำถามว่ามาทำไมไยยังตรึง
๐ ทางเดินยิ่งยากย้ำมากคำถาม
พาลลุกลามนิยามไกลเกินใฝ่ถึง
สงสัยว่าท่าถลำสู่คำนึง
คำตอบซึ่งมีให้คล้ายลวงกัน
๐ จากทางเทียวเปลี่ยวเหงาในเงาฝน
เวียนวกวนวุ่นวายจนคล้ายฝัน
แต่จุดหมายได้มีช่างดีครัน
ทุกคนนั้นนึกเห็นภาพเส้นทาง
๐ เปรียบกับทางชีวิตพินิจตรึก
ยิ่งรำลึกเลือนละยากสะสาง
เพราะเป้าหมายมืดสลัวเมาอำพราง
คำถามหว่างกลางใจใครตอบที
..........................................
คำถามหว่างกลางใจ..??...กฎใครกัน
๐ ก่อนเดินทางวางทุกสิ่งแม้มิ่งมิตร
ด้วยดวงจิตเดิมทีมากสีสัน
หากเพลามาเปลี่ยนหมุนเวียนพลัน
ล่วงวัยวันผันไปใจรวนเร
๐ อุดมการณ์สานส่งมั่นคงแน่
มาเริ่มแปรปรวนหนักและหักเห
ราวเรือน้อยลอยคว้างกลางทะเล
ท่ามแรงเล่ห์ลมร้ายหมายล่มเรือ๚ะ๛
.....................คน กุลา ๑ กันย์ ๕๔
หน้าส่วนตัว
1287
