23 สิงหาคม 2552 17:49 น.
คนกุลา
.
ฟาก"แม่ของ"สองฝั่งหลั่งรินไหล
สื่อสายใยไหลเอื่อยเรื่อย"ลำโขง"
ดังเน้นคำย้ำใจให้เชื่อมโยง
รินคดโค้งโล่งมาฝ่าแก่งกราย
ดุจสายเลือดฤๅเหือดแห้งแต่งดินชุ่ม
เขียวชะอุ่มพุ่มพฤกษ์ลึกร่องสาย
ร้างระบมตรมใจไม่แพร่งพราย
ยามทุกข์คล้ายคราโศกวิโยคจินต์
ครั้ง"ริมของ"สองฝั่งยังเป็นญาติ
เชื่อมชนชาติวาดหวังสองฝั่งสินธุ์
เล่าเป็นเรื่องเมืองจำปาแห่งนาคินทร์
และเมืองอินทร์อ้างแปงแต่งตำนาน
นับหลายปีดีดักรักสลาย
เลยมลายคลายลับเหมือนพับฐาน
สองฝั่งโขงขึงปิดสนิทนาน
ลืมนิทานหวานปองสองฝั่งใจ
เมื่อสะพานสานใจพลันได้เปิด
ค่อยก่อเกิดเถิดหวังสักครั้งไหม
ให้สะพานรักสานสะพานใจ
เชื่อมคนไกลสองท่าข้ามหากัน
เปิดตำนานหวานหวังในครั้งใหม่
สะพานใจให้รักถักห้วงฝัน
สะพานรักถักหวามท่ามตาวัน
เหมือนรุ้งพลันพรายเลื่อมเชื่อมสองเรา
..............
คนกุลา
ในวสันต์
.........................
21 สิงหาคม 2552 12:07 น.
คนกุลา
.
๐ คนเดินทางย่างเท้าคราวว้าเหว่
เหมือนพเนจรมาจากฟ้าหนาว
มุ่งถากถางทางชีวิตขีดเรื่องราว
ตามหาดาวในฝันทุกวันมา
๐ ด้วยความเหงาเนาว์ใจในวันเก่า
คำว่าเราฤๅมีที่ห่วงหา
กดความเจ็บเก็บงำมินำพา
เพียรรักษาสิ่งหมายภายในใจ
๐ คุณธรรมย้ำไว้คล้ายบ่งบอก
เพียงเพื่อตอกย้ำเติมเสริมสดใส
มิอับอายใจตัวกลัวทำใม
หากสิ่งใดได้ทำกล้าจำนรรย์
๐ คนเดินทางบางครามิว้าเหว่
เมื่อพเนจรมาพบฟ้าฝัน
ดั่งพบดาวพราวใจให้ผูกพัน
ใจเคยครั่นคร้ามรักหมายพักพิง
๐ เหมือนพบน้ำบ่อน้อยลอยรินหยด
ย้อยราดรดเริงใจไปทุกสิ่ง
ทุกท่วงท่าทำนองปองแท้จริง
หวงรักยิ่งยาใจให้มั่นคง
๐ คงถึงคราวหยุดใจที่ไหวอ่อน
หยุดไฟฟอนรอนใจในสรวงสรง
หยุดตำนานสานสื่อว่าซื่อตรง
หยุดทนงปลงใจไว้เพียงเธอ
.
..........
ในวสันต์
คนกุลา
..............................
12 สิงหาคม 2552 18:30 น.
คนกุลา
.
เสียงโหวดหวิวปลิวมาข้ามฟ้าฟาก
ไพเราะฝากนิยามตามฟ้าไหน
หวีดผ่านสายว่ายฟ้าว่าส่งไกล
สื่อหัวใจจองแทนแสนคำนึง
เสียงสะล้อซอซึงคนึงหวล
โอยโอยครวญป่วนปร่าคราคิดถึง
ดั่งเมฆฟ่อนอ้อนร่ำราวรำพึง
ร้อยคำซึ้งถึงใครที่ไกลกัน
นั่งอยู่บนแผ่นหินดุจถิ่นแถน
สดับแคนสุนทรีย์คลี่แดนฝัน
เหล่านางรำเริงร่าวิลาวัลย์
ฟ้อนเฉิดฉันพลันเบิกฤกษ์ห้วงกาล
ดนตรีย้ำซ้ำอดีตนิมิตรวาด
สะล้อบาดเบื้องใจหากใสหวาน
ดิ่งดวงจิตคิดไปในตำนาน
เนื้อนิทานปรัมปราแห่งนาคินทร์
ม่อนม่านเมฆเสกนาคในฟากสรวง
ดุจภาพปวงนาคาราชาสินธุ์
ชุมนุมเทพยดาทั่วฟ้าดิน
มายลยินยอขวัญวันแสนงาม
อธิษฐานวานตั้งให้ดังคิด
ส่งดวงจิตเจิดล่องท่องโลกสาม
ทุกภพอาจวาดไหวไกลเขตุคาม
ตรึกห้วงยามข้ามชาติหมายมาดเจอ
เสียงดนตรีรี่เหิรข้ามเขินเขา
เมื่อใจเราเชื่อมสายได้เสนอ
หอบใจซ่านหวานล้ำมาบำเรอ
มอบแด่เธอผ่านคำย้ำหวังปอง
..............
คนกุลา
ในวสันต์
11 สิงหาคม 2552 16:51 น.
คนกุลา
.
เพียงห่างหายคล้ายจิตคิดตระหนก
ในหัวอกเอ๋ยระรัวกลัวว่าขวัญ
จะโศกเศร้าสุดหนาแสนจาบัลย์
หรือเกิดอันตรายใดได้กล้ำกราย
แสนคำนึงคนึงนิจในจิตพี่
ถึงคนดีน้องนางเจ้าห่างหาย
จึงรีบร่ำคำมาข้ามฟ้าพราย
หวังคงได้รับคำพี่พร่ำมา
เพิ่งสานทอ-กอรักถักดอกสร้อย
ยังรอคอยนวลไพรอยู่ไหนหนา
เมื่อนวลสาวเจ้านางอยู่ห่างตา
หากหวังว่านะนางมิห่างใจ
ปล่อยพี่ถักรักร้อยรอคอยขวัญ
จนข้ามวันเวลาสุดฟ้าใส
โปรดเถิดหนาหน้ามลอยู่หนใด
จงรู้ไว้ใจพี่มีแต่นวล
ยังรอรับขวัญเจ้าทุกเช้าค่ำ
ใจเรียกย้ำคำใดก็ไห้หวล
หรืองามพรั่งชังพี่ที่รบกวน
จึงได้ด่วนห่างหายให้ชายรอ
.
คนกุลา
ในวสันต์
.........
๐ แสงระยิบพริบปรอยพร้อยระยับ งามราวรับกับสรวงในห้วงฝัน กุมมือนางกลางใจคืนไร้จันทร์ อิงแอบกันพลันชื่นคืนลอยเรือ ๐ พราวหิ่งห้อยด้อยแสงมิแข่งสี แสงไฟนีออนพรั่งอยู่ฝั่งเหนือ พอตบแต่งแรงหนุนคอยจุนเจือ อุ่นโอบเอื้อลำพูอยู่แสนนาน ๐ ในหว่างกลางทางน้ำงามและเงียบ ก็อาจเปรียบเทียบใจที่ใสหวาน กับเรื่องราวยาวไกลในตำนาน เคยเล่าขานแควคุ้งสู่กรุงไกร ๐ ว่าลำพูชูรากริมฟากท่า รอเวลาหิ่งห้อยคอยแสงใส ด้วยความหวังตั้งมั่นมิพรั่นใด เกินหัวใจดวงเศร้าเฝ้ารอนาง ๐ เราก็เหมือนลำพูยืนคู่ฝั่ง เก็บความหลังฝังใจในรุ่งสาง ยึดใยรักปักใจไม่เลือนลาง เพียงรอนาง/หิ่งห้อยน้อยกลับคืน ๐ เมื่อคืนค่ำร่ำฟ้าคราเดือนมืด ใจเย็นชืดเชยผ่องมิต้องฝืน มาพราวพร่างต่างผสมให้กลมกลืน ลำพูรื่นเริงเล่นดุจเช่นเคย ๐ คล้ายเราสองครองกันแต่วันไหน หวังวันใจเคียงคำนำมาเผย นับแสนนานปานเทียบสุดเปรียบเปรย ยามชื่นเชยชมแสงวับแข่งกัน ๐ หวังหิ่งห้อยร้อยลำพูคู่ธรรมชาติ เป็นภาพวาดฝั่งนทีที่สุขสันต์ ต้องอนุรักษ์พิทักษ์ธารทุกวารวัน เพื่อสร้างฝันฝั่งชลให้ทนทาน ๐ อนุรักษ์ธรรมชาติก็อาจเปรียบ หากมาเทียบห้วงใจสดใสหวาน หวังปกปักรักษ์สิ่งใดในตำนาน ดั่งนงคราญอนุรักษ์ใจให้พี่ครอง ........... คนกุลา ในวสันต์ """"""""""""""""""""""
หน้าส่วนตัว
2254
