**มหาชัย..ในคำนึง**

คนกุลา

...............


โอหนอว่าวัยวันช่างสั้นมาก
นับจากวันเคยเนาเยาว์สมัย
ผ่านเลยห้วงล่วงลับนับวันวัย
เทียวท่องไปในฝันอันยืดยาว

มหาชัยในจินตนาการนับนานมาก
จนเลอะเลื่อนเลือนหลากหากจะเล่า
ด้วยดวงใจได้ดื่มกินรินเรื่องราว
กับนวลเจ้าเนื้อทองเหมือนต้องมนตร์

นั่งรถไฟตามทางรางลิบลิ่ว
ผ่านแถวทิวสวนหลากหลายหมากผล
ดังดุจฝันจับจินต์เคยยินยล
หนทางบนหมอนกลางรางรถไฟ

เที่ยวเส้นทางรถไฟในวันนั้น
ยังใช้กันเป็นงานตราบวันใหม่
นิ่งนั่งสบตารับกับจอมใจ
เมื่อวันไปเยือนถิ่นเธอยินยอม

คิดคุยร่วมนั่งเรียงคู่เคียงขวัญ
จับมือกันเพลงครวญมาท่าฉลอม
ไหว้หลวงพ่อบ้านแหลมกะแก้มพะยอม
แว่วเพลงกล่อมว่าหนุ่มหมายว่ายข้ามมา

ยามจากลามหาชัยไปบ้านแพ้ว
นานมากแล้วไม่ได้ไปใจห่วงหา
เรือเคยล่องคลองดำเนินเนิ่นนานนา
เปียกฝอยน้ำกระเซ็นซ่าปร่าเนื้อตัว

บ้านแพ้วพึ่งตลาดน้ำตามประวัติ
เห็นชัดชัดคลองรายร่ายร่องทั่ว
ปลูกผักผลสวนกล้วยไม้ไม่เกรงกลัว
ทำกันทั่วพ่นฉีดยาฆ่าแมลง

บ้านแพ้วกับมหาชัยไม่ต่างฝัน
แต่น้ำนั่นแตกต่างกันอย่างแกล้ง
น้ำบ้านแพ้วเยียบยั้งยังจืดแรง
มหาชัยแปร่งน้ำเรื่อเจือรสเค็ม

หากผ่านมาคราไหนใครไม่ทราบ
นาเกลืออาบแดดบ่ายพรายสีเข้ม
ภาพกังหันหมุนระหัดจัดน้ำเค็ม
เพื่อเติมเต็มก่อนตากเกล็ดเป็นเม็ดเกลือ

น้ำไล่ลิ้วปลิวระไวไหวระลอก
กลัวผิวชอกแห้งคล้ำช้ำดอกเหงื่อ
ราคาเกลือเกื้อหนุนคอยจุนเจือ
หมวกคลุมเพื่อปิดผ้ามิดสนิทใน

ออกทะเลเร่เรือเมื่อก่อนนี้
ไต้เรือมีแต่ลูกจีนถิ่นไหนไหน
เป็นคนคุมเรือนำทุกลำไป
เพราะเคยไกลกลายมาฝ่าฝั่งชล

จนวันนี้เพ-ลาผ่านอาจนานมาก
อีสานจากลูกเรือเรียนเปลี่ยนแปลงหน
เป็นไต้ก๋งธงเรือเมื่อท่องทน
ลูกเรือล้นเป็นพม่ากะคนมอญ

ชาวมหาชัยใจซื่อถือสัตย์ยิ่ง
เมืองพันท้ายนรสิงห์นามกระฉ่อน
ยอมเสียชีพดำรงตนจนม้วยมรณ์
เป็นผลย้อนขุดสนองฯคลองมหาชัย

เมื่อวันที่เมืองสมุทรสุดสายน้ำ
คนหลายล้ำต่างกันเผ่าพันธ์ใหม่
ตราบเท่าที่คนที่นี่ยังมีใจ
คนเมืองไกลก็ยังกล้ามาทำงาน

หอมเอยหอมกลิ่นทะเลร่ำ
เช้าค่ำเคยคาวปลาว่าหอมหวาน
รสเค็มปร่ามาเติมฝันในวันวาน
จึงแตกพ่านม่านมอญซ่อนเต็มเมือง

ลูกน้ำเค็มมักจริงใจไม่ลวงหลอก
แล่นเรือออกนอกท่าอย่ามีเรื่อง
ศพฝังศพทำใมให้เปล่าเปลือง
สุสานเนื่องทะเลกล้ามาแต่ใร

อยากกลับไปไหว้พระนะอีกครั้ง     
เพื่อฟื้นฟังคำหวานเคยขานไข    
เพื่อปลุกปลอบย้ำฝันวันต่อไป     
ถึงมหาชัยวันนี้ไม่มีเธอ     

  เรืออวนรุนอวนลากกรากเทียบท่า     
เรียงละลานสะพานปลามาเสมอ     
ทอดสมอรายเรียงเพียงได้เจอ
เหมือนรอเธอเมียงชะม้ายชายตามอง

เพรียงเกาะเสาปูนเก่าไม่เข้าท่า
ใจเหว่ว้าเกาะเยือนเหมือนยิ่งหมอง
ลอยลำเรือเพรื่อหน้าน้ำตานอง
ล่วงปากคลองออกทะเลเร่หาปลา

นับแต่นี้ไม่มีคนดีแล้ว
หวังพราวแพรวไม่มีนี่แก้วจ๋า
น้ำกับฟ้าในเงาฝันของวันลา
คล้ายบอกว่านับแต่นี้ไม่มีวัน

ในบางคืนคลื่นคลั่งดั่งน้ำบ้า
คนหาปลาพรั่นผวาพร่าประหวั่น
ทะเลคืบทะเลศอกบอกต่อกัน
เพื่อไม่พลันประมาทพลั้งแม้ครั้งเดียว

จุดประทัดหวังให้ได้มีโชค
ร่ายโศลกทูลกรมหลวงฯล่วงชลเชี่ยว
กลางทะเลเห่ลมกลมคลื่นเกลียว
เปลี่ยวแสนเปลี่ยวประทัดใจไม่คุคืน

""""""""""""

คนกุลา 
ในวสันต์ 

  

 

credit ภาพจาก คุณ ชาลี oknation.net/blog