สุริยัน วันนี้ ดูทีท่าคล้ายดังว่า เคืองใคร จากไหนเล่าส่งลำแสง ส่องปราด สาดพวกเราฤๅจะเผา โลกให้ ไหม้เป็นจุลเมื่อร้อนกาย หน่ายนัก อยากพักร่มรอสายลม จากไหน ก็วายวุ่นแม้พืชพง ป่าไพร มิให้คุณปฐพี มีฝุ่น พาขุ่นใจทั้งแม่น้ำ บึงหนอง คลองเหือดแห้งดินระแหง เริ่มแยก แตกกันใหญ่กอหญ้าเขียว เหี่ยวเฉา ดุดเถ้าไฟมองไปไกล ให้เห็น แดดเป็นตัวพอบ่ายคล้อย ค่อยผ่อน กว่าตอนเที่ยงตะวันเลี่ยง เขาบัง ค่อยยังชั่วลัดชายทุ่ง มุ่งมา หาบึงบัวช่างหน้ากลัว น้ำแล้ง กอแห้งตายตะวันลับ เหลี่ยมเขา ก็เบาร้อนสายลมอ่อน ผ่อนอ้าว ให้เบาหายพอค่ำลง คงจะ เย็นพระพายชอบนั่งปลาย ชายนา เมื่อคราเย็นตะวันค่ำ ขับแสง แดงส่องฟ้าหมู่นกกา กลับรัง ยังพอเห็นขลุ่ยใครเป่า เศร้าจัง ฟังลำเค็ญที่นี่เป็น บ้านไพร .....ใช่ในกรุง
แม้จะเพรียก เรียกใคร ก็ไม่ขานลืมตำนาน กาลเก่า พวกเราหรือสิ้นไฟฝัน ลับลาง จึงวางมือทุกอย่างคือ ความหลัง ไม่ยั่งยืนวรรณศิลป์ สิ้นสาย ลายอักษรนักเลงกลอน นอนเปล่า เศร้าสะอื้นเฝ้ารอรอ รอวัน นั้นหวนคืนปลุกให้ตื่น นักกลอน ที่นอนซมจะเด็ดเดี่ยว เดียวดาย มิหมายละไร้วันจะ ท้อแท้ แม้้ขื่นขมเก็บดินสอ แท่งเก่า เหลาให้คมค่อยผสม ผสาน งานร้อยกรอง
Calendar
Lovers
23 คน เลิฟคนกรุงศรี
Lovings
คนกรุงศรี เลิฟ 25 คน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟคนกรุงศรี
Lovings
คนกรุงศรี เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟคนกรุงศรี
Lovings
คนกรุงศรี เลิฟ 0 คน
หน้าส่วนตัว
3410
