กายกับใจ

คนกรุงศรี

ส่วนลึกใน ใจฉัน นั้นแข็งแกร่ง
แต่เรี่ยวแรง อ่อนล้า ท่าไม่ไหว
จะลุกนั่ง หวังอย่าง เราตั้งใจ
ดูกระไร แข้งเข่า เราโรยรา
 
หลังก็ยอก ศอกไหล่ ไม่เข้าที่
จะเยื้องย่าง สักที มีปัญหา
เดินกระย่อง ต้องเลาะ เกาะราวมา
อีกหูตา ฝ้าฟาง ช่างมืดมัว
 
แต่ก่อนเก่า กรำงาน การหลายอย่าง
ทั้งก่อสร้าง แบกหาม ทำมาทั่ว
จะถางไร่ ไถนา หาเคยกลัว
สร้างครอบครัว ด้วยแรง ลำแข้งตน
 
แม้ลำบาก ตรากตรำ ทำเพื่อเขา
ครอบครัวเรา เข้าใจ ในเหตุผล
ตั้งใจเรียน เขียนท่อง ต้องอดทน
แล้วทุกคน เขาจบ พบความจริง
 
วัยชะแร แก่ชรา เข้ามาเยี่ยม
จึงตระเตรียม ต้อนรับ กับทุกสิ่ง
สังขารา ร่วงไป ไม่ประวิง
แต่มิทิ้ง คุณธรรม นำชีวิน
 
ไม่เท้ากำ ค้ำกาย หมายเหยาะย่าง
สิ่งที่ต่าง คือใจ ใคร่ถวิล
ยังแข็งแกร่ง เกินค่า ถ้ายลยิน
มิเคยสิ้น ความคิด ...ผิดคนเดิม