คอยหวังจากบางใคร

คนกรุงศรี

เมื่อค่อนแจ้ง แสงเดือน ยังเยือนหล้า
ส่องลงมา สาดเงา ให้เราเห็น
คนหนึ่งนี้ เหน็บหนาว ร้าวลำเค็ญ
หลายประเด็น ทุกข์ถม เกินข่มตา
หวนคะนึง ถึงยัง เมื่อครั้งเก่า
ภาพและเงา หลอกหลอน ย้อนตามหา
แม้เดือนวัน ผันผ่าน เนิ่นนามมา
แต่เหมือนว่า ดั่งเป็น เช่นคืนวาน
ในชีวิต ผิดหวัง เกือบทั้งหมด
ยังจำจด เก็บไว้  มิไขขาน
เฝ้าแนะนำ คำตอบ ปลอบดวงมาน
อย่าร้าวราญ ละวาง เหมือนอย่างเคย
เริ่มต้นใหม่ ไม่ท้อ ต่อชีวิต
ผู้ลิขิต ตัวเรา เขาเมินเฉย
กติกา กฏใด ไม่รับเลย
จะลงเอย ด้วยตน คนนำทาง
ใจด้านชา ชินกับ ความอับเฉา
มีหงอยเหงา ปลอบใจ อยู่ไม่ห่าง
หวังพึ่งใคร  ไหนหนอ ก็เลือนลาง
เลยอยู่อย่าง เดียวดาย  ท้าทายดี
เมื่อรุ่งแจ้ง แสงเดือน  ก็เลือนลับ
ตามิหลับ  ข่มใจ กระไรนี่
เก็บความหวัง  ยังหลอก  บอกชีวี
ว่าอาจมี บางใคร ...เห็นใจเรา