8 กุมภาพันธ์ 2556 22:43 น.
คนกรุงศรี
มีคนเขา ขอมา ถามตาว่า
แก้ปัญหา อย่างไร ให้ช่วยสอน
ด้วยเรื่องเล่า เอาไว้ ในดงดอน
ว่านคร หนึ่งที่ มีเจ้านาย
ชอบกีฬา ทุกอย่าง ต่างแข่งขัน
ประลองกัน ล้นหลาก ช่างมากหลาย
ใครชนะ รางวัล นั้นมากมาย
ถ้าแพ้พ่าย ก็กลับ ไปปรับตัว
วันหนึ่งเขา คิดแหวก เรื่องแปลกใหญ่
กติกา ตั้งใหม่ ให้ปวดหัว
ฝีเท้าม้า ของใคร ไหนน่ากลัว
ประกาศทั่ว มาประชัน แข่งขันเทียว
จับจัดแบ่ง แข่งกัน วันละคู่
จะได้รู้ ม้าใคร ไหนเด็ดเดี่ยว
ต่างเตรียมหา ม้าฉลาด ที่ปราดเปรียว
สักประเดี๋ยว รู้ผล คนกำชัย
ม้าถึงก่อน ตัวใด จับให้แพ้
เขาขอแก้ กติกา ตั้งมาใหม่
จึงควบม้า อืดอาด อนาถใจ
แล้วเมื่อใด คนดู จะรู้กัน
ขรัวตาก็ แก่ชรา ปัญญาหย่อน
ฝากบทกลอน กูรู รู้ไหมนั่น
ถ้าใครรู้ ตอบด้วย มาช่วยพลัน
จะแข่งขัน อย่างไร บอกให้ที
ขรัวตา
5 กุมภาพันธ์ 2556 22:44 น.
คนกรุงศรี
กุหลาบแดง เคยได้ หลายปีผ่าน
ทวนเหตุการณ์ วานวัน นั้นสดใส
แทนคำรัก ที่บอก ออกจากใจ
จะอื่นใด สุขสันต์ นั้นมิปาน
หวังว่าสุข คงสม ภิรมย์หมาย
ด้วยมิคลาย คำมั่น แม้วันผ่าน
หากลิขิต ของฟ้า พาร้าวราญ
เจ็บดวงมาน เกินจัก หักใจลง
กุหลาบแดง ดอกสุดท้าย จำได้มั่น
แม้ว่าวัน นี้ยุ่ย เป็นผุยผง
แต่ภาพตาม ความหลัง ยังมั่นคง
อยู่ยืนยง อย่างผ่าน เพียงวานวัน
มองกุหลาบ สีแดง แทงใจช้ำ
หวนคิดถึง ถ้อยคำ ที่จำมั่น
นับหลายปี ที่เหงา เศร้าอนันต์
แล้วใครกัน นั้นไหน เข้าใจเรา
อยากจะลืม ความหลัง ที่ฝังลึก
ความรู้สึก สับสน ปนหมองเหงา
รับความจริง ปล่อยวาง ให้บางเบา
แล้วใครเล่า เขาหมาย ช่วยคลายตรม
กุหลาบแดง วันนี้ มีไหมหนอ
แอบคอยรอ เราหวัง ยังสุขสม
แต่คิดไป ใจหนอ ท้อระทม
ใจที่ซม มีไหม ใครเยียวยา