31 ธันวาคม 2554 23:23 น.
คนกรุงศรี
สวัสดีปีใหม่ กับเพื่อนนักกลอน thai poem ทุกท่าน
ขอให้มีความสุข และสุขภาพดีครับ
27 ธันวาคม 2554 23:06 น.
คนกรุงศรี
มานบอบช้ำ จำทน ฝึกฝนฝืน
ให้หยัดยืน ยังอยู่ สู้ไม่ถอย
หน้าเปื้อนยิ้ม แต่ว่า นั่งตาลอย
มีบ่อยบ่อย ก้มหน้า น้ำตาริน
ใครมิเคย มิรู้ อยู่กับเจ็บ
เลิกหนาวเหน็บ เมื่อไร ใจถวิล
มิกล้ารัก มิกล้าหวัง ตามดั่งจินต์
อยากหมดสิ้น ความหลัง ที่ฝังใจ
บอกกับเขา เราหรือกล้า น่าอดสู
ถ้าเธอรู้ ชอบหรือชัง ยังสงสัย
ผู้จะกลบ รอยหม่น จนสิ้นไป
คนคาดไว้ คือเธอ แอบเผลอเดา
ยังดูใจ ไม่กล้า แต่ว่าหวัง
ถึงบางครั้ง แอบปลื้ม ลืมความเหงา
ก็หลายครา หน้าใส หายซบเซา
หวังสองเรา เธอฉัน มั่นไมตรี
แต่น้ำใจ แสนดี ที่ได้รับ
มอบให้กับ ใจคน หมองหม่นนี่
แสนซาบซึ้ง ตรึงใจ ในฤดี
ทุกข์หลายปี ลืมได้ อีกไม่นาน
ความหวังเพียง ลมล่อง สมปองหรือ
พัดกระพือ พาร้าว หนาวใจซ่าน
แล้วก็ทิ้ง หนาวไว้ ติดในมาน
หวังเศษทาน หยูกยา รักษาใจ
24 ธันวาคม 2554 23:03 น.
คนกรุงศรี
คุยกับใจ
ใจเจ้าเอ๋ย เป็นไง ไยหงุดหงิด
ดูเหมือนผิด สำแดง แจงเหตุผล
ชอบนั่งเหม่อ มองอยู่ ดูพิกล
ดั่งเหมือนคน หม่นไหม้ ไร้วิญญาณ
หรือห่วงใย ใครเขา เอาอีกแล้ว
คงไม่แคล้ว เจ็บปวด รวดร้าวฉาน
เคยผิดหวัง นั่งเศร้า เหงามานาน
เวลากาล ก่อนคลาย ก็หลายปี
ใจบอกว่า สับสน ปนคิดถึง
ใครคนหนึ่ง ซึ้งใน ใจเหลือที่
จึงนั่งเขียน กลอนกานท์ หวานฤดี
แต่มิมี ปัญญา กล้าบอกเธอ
คิดอย่างไร กับเขา ไยเล่าเฉย
แจ้งไปเลย ความนัย ใจเสนอ
เจ้าคนซื่อ จริงใจ นะไอ้เกลอ
ใจยืนเหม่อ มิกล้า ดูน่าอาย
ด้วยระแวง แคลงใจ ให้หวั่นหวาด
เข็ดขยาด ความหลัง ยังไม่หาย
เธอมิชอบ กลับชัง หวังมลาย
ผลสุดท้าย เก็บไว้ ในใจตน
เคยจะบอก เธอไป แต่ไม่กล้า
มิรู้ว่า เพราะอะไร ไร้เหตุผล
สุดอัดอั้น ตันใจ ให้กังวล
เพราะเป็นคน เคยช้ำ ยากทำใจ
2 ธันวาคม 2554 23:24 น.
คนกรุงศรี
มองจันทร์เสี้ยว เกี่ยวฟ้า คราลมล่อง คนหม่นหมอง รำพึง ถึงความหลัง
ค่ำนี้ทน ทั้งหนาว ร้าวใจจัง เรไรดัง ดั่งเหมือน มิเลือนไกล
หนาวแบบนี้ ปีก่อน เคยอ้อนเจ้า เมื่อสองเรา เคียงกัน ชมจันทร์ใส
เจ้าหนาวเนื้อ พี่มี แพรสีไพร หยิบคลุมไหล่ ให้นาง แนบข้างกาย
แล้วจันทร์เสี้ยว เลี้ยวลง ตรงทิวไผ่ ลาลับไป ปล่อยดาว ให้พราวฉาย
กลิ่นดอกแก้ว ละมุน กรุ่นกำจาย แว่วเสียงคล้าย ขลุ่ยบรรเลง เพลงราตรี
จากวันนั้น ถึงวันนี้ หลายปีพ้น เมื่อไร้คน เคียงใจ ไม่สุขี
ทุกหนาวเยือน เตือนใจ ในทุกที ถึงคนที่ จากไกล แล้วไม่คืน
สัญญามั่น วันก่อน ตอนเคียงใกล้ ทุกถ้อยคำ จำได้ ไม่เป็นอื่น
รักของเรา คงยัง ต้องยั่งยืน จะขมขื่น ปวดเจ็บ เก็บในมาน
ลมหนาวมา ครานี้ อีกปีแล้ว ยังไร้แวว คนใด ใคร่สงสาร
คงจะเจ็บ เหน็บหนาว อีกยาวนาน เขียนกลอนกานท์ ปลอบตน คนหนาวทรวง
คนกรุงศรี ฯ
๐๒/๑๒/๒๕๕๔
Calendar
Lovers
23 คน เลิฟคนกรุงศรี
หน้าส่วนตัว
1105
