18 มีนาคม 2553 23:22 น.

วานนั้น วันนี้

คนกรุงศรี

จากวานนั้น ถึงวันนี้ หลายปีผ่าน
ประสพการณ์ ชีวิต มีผิดหวัง
เคยได้ร่วม รวมใจ ให้พลัง
ก็เมื่อครั้ง รู้รับ กับเรื่องราว

พรหมลิขิต ขีดมา ให้อาภัพ
ชินชากับ ความปวดเจ็บ สุดเหน็บหนาว
อยากจะหยุด เพราะท้อ ก็หลายคราว
เราก็ร้าว หม่นไหม้ ไปกับเธอ

กำลังใจ ให้กัน ฉันมวลมิตร
ยิ่งสนิท ตราตรึง ซึ้งเสมอ
มีหลายหลาก ภาระ ที่จะเจอ
น้ำตาเอ่อ ทุกครั้ง ที่ฟังความ

แม้กายห่าง ต่างใจ ที่ใกล้นัก
คอยเป็นหลัก ป้องภัย เฝ้าไต่ถาม
ให้เดินถูก แนวที่ ทางดีงาม
ตั้งอยู่บน นิยาม นามว่าคน

เป็นทั้งเพื่อน ทั้งพี่ ทั้งที่รัก
พึ่งพำนัก ทางใจ พอได้ผล
รักษาได้ เพียงแต่ แค่กมล
ฟ้าเบื้องบน ตั้งกฏ กำหนดมา

จากวันนั้น วันนี้ ไม่มีแล้ว
สำเนียงแว่ว ถ้อยความ คอยถามหา
แค่คิดถึง น้ำคำ จำนรรจา
กับน้ำตา รินไหน อยู่ในทรวง

1121

love

comment

18 มีนาคม 2553 22:48 น.

บ้านนา

คนกรุงศรี

ลิบลิ่ว ทิวทุ่ง ฟุ้งฝุ่น
ลมหมุน สะบัด พัดหวน
ความร้อน ประเมิน เกินควร
ดินร่วน เริ่มแยก แตกลาย

กอหญ้า พาแดง แห้งกรอบ
มองรอบ แลไป ใจหาย
ห้วยแห้ง เหลือแต่ แค่ทราย
ปลาตาย ติดตม จมดิน

แดดแรง แสงจ้า ฟ้าใส
หาเมฆ มองไป ไร้สิ้น
เหงื่อไคล ไหลรด หยดริน
ทุกถิ่น ทั่วแดน กันดาร

จูงควาย ไถนา คราก่อน
ดินอ่อน ดีใจ ได้หว่าน
รอฝน จากฟ้า ประทาน
เหตุการณ์ ผันแปร แย่จัง

ข้าวพันธุ์ หว่านไป ตายสิ้น
ในจินต์ รันทด หมดหวัง
หนี้สิน รังรุง นุงนัง
เหม่อนั่ง จับเจ่า เศร้าทรวง

รอฟ้า หาฝน หล่นก่อน
ไหว้วอน เทพไท้ ในสรวง
ฟากฟ้า ส่งผล กลลวง
ฝนร่วง นาล่มจมไป

1612

love

comment

12 มีนาคม 2553 23:53 น.