12 ธันวาคม 2553 14:37 น.
คนกรุงศรี
นกขมิ้น บินร่อน ตอนโพล้เพล้
สุดว้าเหว่ เอกา น้ำตาไหล
ด้วยบิดร มารดา ท่านลาไกล
บินสู่ไพร เผชิญโชค โลกมายา
ไร้คบคอน นอนหนาว ร้าวใจนัก
หวังเพิงพัก เพียงแค่ แก้ปัญหา
ต่อสู้ให้ ชีวี มีราคา
เพิ่มคุณค่า ความดีงาม ตามครรลอง
เห็นขมิ้น บินร่อน อย่างอ่อนล้า
หลบเหยี่ยวกา พรานไพร หมายตาจ้อง
อยากช่วยเหลือ เพื่อให้ สมใจปอง
เป็นพี่น้อง ผูกพัน หลายวันคืน
เพราะว่าบุญ หรือกรรม นะทำไว้
แล้วมีใคร ป้องปัด หรือขัดขืน
รับสภาพ น้อมนำ จำกล้ำกลืน
ก็ยังยืน หยัดอยู่ สู้ความจริง
นกขมิ้น บินร่อน จวนค่อนแจ้ง
สิ้นเรี่ยวแรง รออรุณ อุ่นไอผิง
อะไรหรือ คือหลัก หมายพักพิง
หาสักสิ่ง มิได้ ช่างร้ายจัง
กำหนดใจ ไว้รับ กับลิขิต
ก็ตั้งจิต ปลอบใจ ไม่หันหลัง
กรรมชาติเก่า เข้าท่วม ร่วมประดัง
เถอะเอวัง เสียที .......นะหนี้กรรม
4 ธันวาคม 2553 23:05 น.
คนกรุงศรี
นกขมิ้น บินร่อน ตอนโพล้เพล้
สุดว้าเหว่ เอกา น้ำตาไหล
ด้วยบิดร มารดา ท่านลาไกล
บินสู่ไพร เผชิญโชค โลกมายา