22 สิงหาคม 2554 23:17 น.
คนกรุงศรี
ผิวหนัง เหี่ยวย่น ปนหยาบ
ฉายฉาบ ดวงตา พร่าหม่น
ความเศร้า เคล้าคละ ปะปน
ตัวตน ร้าวรอน อ่อนแรง
ริ้วรอย เส้นเอ็น เห็นชัด
สัมผัส ทั่วทุก ตำแหน่ง
เวลา หมุนเวียน เปลี่ยนแปลง
ความแกร่ง แรมร้าง ห่างไกล
ก่อนนั้น สง่า ผ่าเผย
มิเคย จะพรั่น หวั่นไหว
เดี๋ยวนี้ ที่เห็น เป็นไป
เพราะวัย เหลือน้อย คอยรอ
งกงก เงิ่นเงิ่น เดินสั่น
ผมฟัน ล่าถอย ร่อยหรอ
หลังไหล่ กลับโก่ง โค้งงอ
เสียงก้อ แหบเครือ เมื่อฟัง
ครุ่นคิด คำนึง แต่ต้น
ตัวตน หนก่อน ย้อนหลัง
ใดหรือ จะมี จีรัง
ถึงฝั่ง ก็ตอน นอนโลง
คุณยาย
กลุ่มวรรณกวีศรีอยุธยา
21 สิงหาคม 2554 22:51 น.
คนกรุงศรี
ดินแห้ง แล้งหนัก ชักแย่
มีแต่ แพร่ฝุ่น หมุนติ้ว
พื้นแตก แยกถอย รอยริ้ว
ลมปลิว เปลวแดด แผดแรง
เพลิงไฟ ไหม้ป่า พาสิ้น
ทั่วถิ่น วน แสลง
ควันสุม รุมคลุก ลุกแดง
หลายแหล่ง โล่งแท้ แลมอง
พ้นเดือน เลื่อนมา ฟ้ามิด
ลิขิต ของใคร ให้หมอง
ฝนหลั่ง ดั่งทำ น้ำนอง
หลากล่อง ฟ่องพา น่ากลัว
รินไหล ไม่หยุด สุดต้าน
สาดซ่าน ปานว่า ฟ้ารั่ว
ทรัพย์ลอย ถอยลด หมดตัว
หมองมัว ประชา หน้าดำ
โทษใคร ไหนเล่า เขาแกล้ง
สาบแช่ง เทวา น่าขำ
คนใด ใครหนอ ก่อทำ
ยีย่ำ ถางดง พงไพร
พฤกษา ป่าปก รกชัฏ
แอบตัด เคยดู รู้ไหม
บาปซ้ำ กรรมรับ กับใคร
แล้วใย ไม่แก้ แย่จริง
20 สิงหาคม 2554 23:31 น.
คนกรุงศรี
กลบท ถอยหลังเข้าคลอง
คอยแต่จ้องจ้องแต่คอยเจ้ากลอยแก้ว พานพบแล้วแล้วพบพานผสานขวัญ
เพียงแต่พูดพูดแต่เพียงอยากเคียงกัน นวลกับฉันฉันกับนวลคู่ควรดี
เรามีเธอเธอมีเราเข้าใจจิตร ขอเพียงคิดคิดเพียงขอรอโฉมศรี
ใจปันแบ่งแบ่งปันใจมาให้ที เอ่ยวจีวจีเอ่ยเผยความนัย
สืบสานรักรักสานสืบให้คืบหน้า รักพบพาพาพบรักสุดผลักไส
ขอคำตอบตอบคำขอให้พอใจ พอแบ่งใจใจแบ่งพอขอแอบอิง
ถ้อยเฉลยเฉลยถ้อยคอยคำนุช ว่าคำพูดพูดคำว่าน่ารักยิ่ง
ใจมีเขาเขามีใจไม่ประวิง เพิ่มพูนสิ่งสิ่งพูนเพิ่มเติมสัมพันธ์
มีบุญพาพาบุญมีเป็นศรีศักดิ์ พบแรกรักรักแรกพบสบสุขสันต์
คงเชื่อใจใจเชื่อคงตรงใจกัน จริงใจฉันฉันจริงใจให้กับเธอ
ขอสักนิดสักนิดขอเขารออยู่ คำพรั่งพรูพรูพรั่งคำร่ำเสนอ
จิตรใจมีมีใจจิตรคิดเลิศเลอ อย่าให้เก้อเก้ออย่าให้ใจอาดูร
20 สิงหาคม 2554 23:04 น.
คนกรุงศรี
กลบท กบเต้นต่อยหอย
มองแสงจันทร์ มันส่องจ้า บนฟ้ากว้าง
เราอ้างว้าง ร้างอีกวัน ฉันสับสน
เคยยืนจ้อง คล้องยาใจ ไว้ใกล้ตน
คืนนี้ยล คนไหนอย่าง เราบ้างนา
พอเดือนลับ พาดาวลอย พลอยกายหนาว
ลมครวญพราว ราวคนเพ้อ ละเมอหา
ดาวระยับ ดับหรือยัง เฝ้าตั้งตา
รอกานดา ร่วมกับดาว ราวช่วยกัน
ก็ยังคอย กลอยอยู่คู่ ผู้ใดเล่า
ฉันนั่งเหงา เฉานักหนา พาโศกศัลย์
นับเดือนปี นี่ดูไป ยิ่งไกลพลัน
บอกดวงจันทร์ บันดาลใจ ให้เธอคืน
ลืมหรือไร เราหลงรอ พอเย็นย่ำ
ฟ้าพลบค่ำ ฟังเพลงครวญ เคยชวนชื่น
มาครานี้ มีคนไหน ใจยั่งยืน
เขายิ้มฝืน ขื่นยังฝัน ฉันรอคอย
แสงจันทร์ฉาย สายใจฉัน คงมั่นนัก
เราอกหัก รักออกห่าง ร้างเลือนถอย
เห็นประจักษ์ หักประจำ ทำใจลอย
ก่อนเดือนคล้อย กลอยเจ้าคืน คงชื่นใจ
คำสัญญา คราสองอยู่ คู่ข้างที่
พูดเรื่องมี ไพเราะมาก หากขานไข
เจ้าลืมคำ จำลาคน หนีพ้นไป
มีคนใหม่ ไม่เคยเหมือน เพื่อนอย่างเรา
19 สิงหาคม 2554 22:19 น.
คนกรุงศรี
รักอยู่กับ ความฝัน อันไกลลิบ
ยากจะหยิบ มาให้ ได้สัมผัส
รักจึงอยู่ กับนิยาม ความเด่นชัด
ไม่ผูกมัด ในท่าม ความรันทด
อธิษฐาน ทุกครั้ง หวังได้รับ
พร้อมพร้อมกับ ฤดี ที่กำหนด
มิแปรผัน เช่นไร ไม่เลี้ยวลด
มานทั้งหมด มอบให้ ไม่ลืมละ
หากฉันต้อง หมองตรม ขมดวงจิต
แม้สักนิด มิหลีกลี้ หรือหนีผละ
ก็พอรู้ สิ่งนั้น คือพันธะ
พร้อมที่จะ ขอแต่ เพียงแต่รัก
มิเคยคิด ทำให้ ใครต้องเจ็บ
จะยอมเก็บ ร้าวราญ ไม่หาญหัก
ศรัทธาแห่ง ความดี มีมากนัก
แรกรู้จัก รักก็ เพราะเธอนะ
รักจริงแท้ แน่นัก มักสวยสด
คงภาพพจน์ วิจิตร อิสระ
มีสุขบ้าง เศร้าบ้าง ต่างระยะ
ควรหรือจะ ซึมซับ รับแต่ทุกข์
รักนั้นมี แต่ให้ ใช่ทั้งหมด
ถ้าผิดกฎ การให้ อาจไร้สุข
เปรียบก็เป็น เช่นดั่ง โดนขังคุก
มีแต่ทุกข์ มาจ้อง คอยข้องแวะ
หน้าส่วนตัว
1412
Calendar
Lovers
23 คน เลิฟคนกรุงศรี
