22 กันยายน 2554 21:49 น.

ลีลาศิลป์

คนกรุงศรี

ภาษาศิลป์ จินตกรรม หวานล้ำลึก
ซอกซอนความ รู้สึก ให้ฮึกเหิม
เฝ้าร้อยเรียง ถักทอ ตามต่อเติม
นับวันเพิ่ม พูนพจน์ รสลีลา

ภาษาศิลป์ สื่อสาร งานอักษร
ให้บวร ยิ่งยง ดำรงค่า
วัฒนธรรม สืบทอด ตลอดมา
พัฒนา ฝึกปรือ ลายสือไทย

ภาษาศิลป์ งดงาม ยามสร้างสรร
แวดวงวรรณ หลอมรวม ร่วมสมัย
อนุรักษ์ อักษรา อ่าอำไพ
เทิดทูนให้ คงอยู่ คู่แผ่นดิน

กวีฤๅ จะแล้ง แหล่งสยาม
ทั่วเขตคาม สามารถ ทั้งศาสตร์ศิลป์
ไม่เว้นแม้ จักรีวงศ์ องค์ภูมินทร์
วลีริน หวานรื่น ชื่นชีวา

อักษรไทย เทียบค่า ภาษาชาติ
จึงเด่นคู่ เอกราช ศาสนา
หลายร้อยล้าน ดวงใจ ใฝ่ศรัทธา
เจตนา ค้นคิด ประดิษฐ์คำ

ภาษาศิลป์ อ่อนช้อย รอยจารึก
ความรู้สึก นุ่มนวล ชวนดื่มด่ำ
ทุกวรรคตอน ตรึงตรา น่าจดจำ
ศาสตร์ศิลป์ล้ำ รุ่งเรือง เมืองกวี

นก สุวิมล

1389

love

comment

22 กันยายน 2554 21:39 น.

มนต์กวี

คนกรุงศรี

เปิดประตู หัวใจ ให้กว้างกว้าง
สองเท้าย่าง ย่ำไป ในวิถี
ก้าวสู่ลาน อักษร กลอนกวี
โรยเส้นสี งดงาม ตามอารมณ์
ความคิดเปรียบ อาภรณ์ สะท้อนภาพ
คอยซึมซาบ ซอกเซาะ อย่างเหมาะสม
มีสุขเศร้า เง้างอน ซ่อนเงื่อนปม
แทรกผสม ฝากไว้ ในผลงาน
อักษรา คล้ายมี เงาชีวิต
โสตสถิต สดับ ยามขับขาน
อ่อนโยนและ อ่อนไหว ในดวงมาน
ก้องกังวาล ภวังค์ สิ้นกังวล
แม้เหนื่อยนัก พักผ่อน เสียก่อนนะ
ทุกสิ่งจะ ผ่อนคลาย หายสับสน
มาสิฟัง ดนตรี มากมีมนต์
ที่เปี่ยมล้น เสน่ห์ แห่งเสรี
ลองนับดาว อย่างฉัน วันละครั้ง
เติมพลัง หัวใจ ให้เต็มที่
ขอแผ่นฟ้า แสนกว้าง ต่างเวที
เติมแสงสี สดสวย ด้วยจันทรา
แล้วเขียนบท กวี ที่แสนรัก
เรียงสลัก ทุกช่วง ความห่วงหา
อยู่กลางอ้อม แดนสรวง ดวงดารา
พักสายตา พร้อมกับ หลับฝันดี
เมขลา

1425

love

comment

21 กันยายน 2554 22:03 น.