วารวัน ผันผ่าน นานหลายหนาวความร้าว รุมใจ ไม่คลายเคลื่อนทุกข์ท้อ หนอใจ หลายปีเดือนหาเพื่อน ปลอบใจ เลือกใครดีฟ้าสูง ดินต่ำ เราจำจดกำหนด แนวทาง วางวิถีเฝ้ามอง ดารา ยามราตรีจะมี ไหมเล่า เขาเมตตา
ลมหนาวล่อง ต้องผิว ก็หวิวหวั่นหนาวกายนั้น เหน็บหนอ พอทนไหวหากกมล ทนร้าว เพราะหนาวในยากแก้ไข แม้ผ่าน หลายนานปี
คนหนึ่ง ซึ่งจิต คิดถึง
คนหนึ่ง ซึ่งใจ ใฝ่หา
คนหนึ่ง ซึ่งเคย เสวนา
แต่ว่า วันนี้ อยู่ที่ใด
อยากคุย คุ้ยถาม ความทุกข์
ว่าสุข จริงแท้ แค่ไหน
บอกเล่า เรื่องราว เป็นไป
ทุกข์ใจ ร่วมด้วย ช่วยกัน
ยังจำ เพื่อนได้ ไหมเล่า
พวกเรา ร่วมร่าง สร้างฝัน
เคยรวม ร่ายคำ จำนรรจ์
เสกสรร บทถ้อย ร้อยกานท์
กล่อมโลก ให้คลาย หายเหงา
โศกเศร้า สิ่งใด ไขขาน
นะเธอ ได้ไหม ไหว้วาน
ด้วยมาน สั่งมา หาเธอ
นิทานเก่า เล่ามา ตาจำได้
สองหนุ่มใน ดินแดน แคว้นอีสาน
เป็นเหมือนเกลอ คบหา กันมานาน
ไม่ร้าวราน แม้จน ก็ทนเอา
เที่ยวรับจ้าง ถางไร่ ทำไปทั่ว
มิเกลือกกลั้ว อบาย ขายหน้าเขา
อยู่ด้วยกัน ปันแรง ช่วยแบ่งเบา
ค่ำนี้เข้า สนทนา ร่วมหารือ
ถ้ามีเงิน เรารวม มาร่วมหุ้น
ไปลงทุน เล่นหวย มิรวยหรือ
ถูกที่หนึ่ง เงินได้ อยู่ในมือ
เอ็งจะซื้อ อะไร ไหนบอกมา
จะซื้อที่ แล้วไถ เป็นไร่สวน
ถางแล้วพรวน ปลูกมะเขือ เผื่อก้าวหน้า
ส่วยเอ็งหรือ ซื้ออะไร ไอ้เพื่อนยา
ใจคิดว่า ข้าเลี้ยงวัว ร้อยตัวเลย
เฮ้...มิได้ หรอกนะ จะขอค้าน
วัวเพ่นพ่าน ย่ำไร่ ไม่อยู่เฉย
ต้องผูกมัน ให้ดี อย่างที่เคย
อุบ๊ะเอ๋ย ทำรั้วกั้น มันเองซี
ถกเถียงกัน ลั่นไป จนได้เรื่อง
สุดขุ่นเคือง ชกต่อย มิถอยหนี
พอเหนื่อยนัก พักนิด คิดอีกที
ยังไม่มี เงินซื้อหวย ..รวยเมื่อไร
นิทานกลอน สอนใจ เล่าไว้ว่า
มีไก่ป่า ฝูงใหญ่ อยู่ชายเขา
เจ้าหัวหน้า กล้าแข็ง แกร่งไม่เบา
สีเหลืองเลา แต่ชรา อายุยืน
เรียกประชุม ครั้งใหญ่ เหล่าไอ้โต้ง
เรามีโครง การใหม่ อย่าได้ฝืน
จะเลือกตั้ง หัวหน้ากัน วันมะรืน
หลายตัวตื่น ตำแหน่ง ต้องแย่งกัน
เป็นผู้นำ ต้องเก่งกาจ สามารถสม
น่าชื่นชม อ่อนละมุน ไม่หุนหัน
การเลือกตั้ง ย้ำเน้น เป็นสำคัญ
หลังคัดสรร รอบสอง ต้องชิงชัย
วางสังเวียน วงใหญ่ ไว้ทดสอบ
ตามระบอบ ว่ามัน ทันสมัย
ผลของการ ประลอง หายข้องใจ
ใครชอบใคร เดิมพัน กันแพงแพง
เหลืองน้ำข้าว เข้ามา ตั้งท่าสู้
เจ้าประดู่ หางดำ สุดกำแหง
จิกแล้วเตะ ดุเดือด จนเลือดแดง
ผู้แข็งแกร่ง มีชัย ไร้เทียมทาน
กระพือปีก บินปร๋อ โก่งคอขัน
ตัวข้านั้น ยิ่งใหญ่ ใครต่อต้าน
ยอดจอมปลวก โผขึ้น ยืนตระการ
เหยี่ยวบินผ่าน โฉบกลับ ...จับไปกิน