กุหลาบเฉา เจ้าเอ๋ย เคยสวยสม

เราเคยดม ดอมครั้ง ยังสวยใส

แม้คนมอบ มิรู้เห็น ว่าเป็นใคร

จึงแครงใจ เรานั้น ยังสั่นคลอน

         มอบจากใจ จริงจัง หรือ..ยังหวั่น

แสร้งลวงกัน หรือไม่ ใจสังหรณ์

ประชดใคร หรือเปล่า ที่เขางอน

เกรงถูกหลอน เหมือนเป็น เช่นเคยมา

       รู้เป็นใคร ใจนั้น ยังหวั่นหวาด

นอนมิอาจ จะหลับ กลับผวา

พอหลับพลัน ฝันถึง ซึ่งกานดา

ในใจพา สับสน วกวนจริง

กุหลาบแดง แห้งแล้ว หมดแววหวัง

เห็นวางตั้ง เตือนใจ ให้คิดถึง

ผู้ที่มอบ เป็นใคร ใจรำพึง

สักคำหนึ่ง มิบอก เหมือนหลอกลวง

เมื่อจะรัก แล้วไย ไม่เปิดเผย

ปล่อยกาลเลย ร้างรา พาโรยร่วง

ดั่งกุหลาบ กลีบเฉา แสนเศร้าทรวง

ที่ถามทวง เพราะยัง มีกังวล

กลีบสีแดง ดำกรอบ ร่วงรอบก้าน

ใจสะท้าน เมื่อมอง สุดหมองหม่น

ความหอมจาง ร้างไป ไม่ทานทน

คงเหมือนคน มอบให้ ใจเรรวน

หากกุหลาบ นี้คือ สื่อความรัก

จะฟูมฟัก ถนอม ให้หอมหวน

แม้กลีบแห้ง เหี่ยวไป ไม่รัญจวน

ยังอบอวล เอารัก ปักแจกัน

กุหลาบใคร ให้ฉัน นะวันนี้

จากไมตรี หรือเล่ห์ ที่เหหัน

ยังเคลือบแฝง แคลงใจ คิดไม่ทัน

ยิ่งนานวัน จึงจาง เริ่มร้างไกล

กุหลาบโรย ช่อนี้ มิมีค่า

หมดเวลา จิตพรั่น หรือหวั่นไหว

ตั้งสติ รินำ จำตัดใจ

หากเก็บไว้ คงต้อง พบหมองตรม

             กุหลาบแดง ของคน ที่หม่นหมอง

ด้วยเจ้าของ ฟูมฟัก เสียนักหนา

ทั้งใส่ปุ๋ย พรวนดิน มอบวิญญาณ์

ดอกได้มา งดงาม ต้องตามใจ

             กุหลาบแดง เคยให้ ใครคนหนึ่ง

 คนที่ซึ่ง ผูกสมัคร แสนรักใคร่

เพียงแต่ว่า ฟ้าพราก เธอจากไป

แสนอาลัย ทุกข์ถม ตรมประดัง

            จากวันนั้น ถึงวันนี้ หลายปีผ่าน

ความร้าวราน เกาะกมล เหตุหนหลัง

หัวใจหวั่น สั่นคลอน อ่อนกำลัง

ดีว่ายัง ยอมรับ กับเหตุการณ์

           อยากมีหวัง ครั้งใหม่ ล้างใจหม่น

เลิกผจญ ความเศร้า ที่ร้าวฉาน

รอแรงใจ ใครมอบ ปลอบดวงมาน

โปรดเจือจาน แรงใจ มาให้ที

           กุหลาบหม่น มอบให้ ใครคนนั้น

แต่ยังหวั่น ฤทัย กระไรนี่

กุหลาบแดง ของคน หม่นฤดี

อาจไม่มี ใครปอง ....คงมองเมิน

          แม้ไม่มี ใครรับ เก็บกลับบ้าน

ทนร้าวราญ ต่อไป ให้นานเนิ่น

แม้ทุกข์ตรม ซมต่อ ขอเผชิญ

มินานเกิน ปลิดปลง คงชินชา

ชีวิตเอ๋ย เคยฝัน คอยวันใหม่

อาจสดใส กว่าที่ วันนี้หนอ

คอยวันพรุ่ง มุ่งหวัง ตั้งใจรอ

ทุกครั้งท้อ ทั้งที่ ชีวียัง

ปลอบกมล ตนเอง ด้วยเพลงฝัน

บอกสักวัน คงประสพ พบความหวัง

เป็นเช่นนี้ หลายหน จนจีรัง

ดูเหมือนดั่ง หลอกใจ เป็นรายวัน

เราต่างคน คอยหวัง วันข้างหน้า

มิรู้ว่า มีไหม ไอ้ความฝัน

คอยคอยคอย คอยดู ให้รู้กัน

สองเรานั้น คนไหน ใครทานทน

ยิ้มเศร้าเศร้า ปลอบใจ อย่าได้หมอง

นะจงลอง รอดู อาจรู้ผล

ถึงวันรุ่ง พรุ่งนี้ อาจมีคน

ที่หลงกล มามอบ ช่วยปลอบใจ

เอาความรัก ภักดี ที่บานผลิ

แทนมะลิ ร้อยมาลัย ให้หอมหวาน

ความเป็นมิตร ไมตรี ที่เบ่งบาน

อยากร่วมสาน สายใย เป็นใบเรือ

จะร่่วมฝ่า ท้าฝน บนเกลียวคลื่น

อยากจะยื่น  มือรับ จับหางเสือ

เป็นต้นหน คนหนุน ตอยจุนเจือ

จนตราบเมื่อ ถึงฝั่ง ..สมดั่งใจ