23 มกราคม 2545 12:43 น.
คงอักษร
.......ผู่ข่ามาฮอดบ้านแล้ว ....ดีใจแฮ้ง..แฮง......
.................................................................................................
สวัสดีครับ ...คุณแม่ และคุณพ่อ
ตัวลูกขอ กราบกราน ท่านทั้งสอง
แล้วน้ำตา...พาสุขใจ เริ่มไหลนอง
ด้วยสองมือ ที่ประคอง ประครอบใจ
โอยบักหล้า จากบักดล แม่คึดฮอด
ให่แม่กอด เบิ่งจักบาด...แหน่เป็นใด๋
ขี่รถมา ใด่กินข้าว กินน้ำละไป๊
พ่อดีใจ ใด่เห็นหน้า เห็นตา..บักน้อย...
18 มกราคม 2545 11:02 น.
คงอักษร
(และแล้วเวลาหวนคืนสู่รังของนกน้อย...กะมาฮอดแล้ว...ผู่ข่าดีใจหลายเด้พ่อแม่พี่น้อง...)
..............
ไปหมอชิต ชิดหมอ เพื่อต่อรถ
ถือเงินสด 500 บาท ฟาดค่าตั๋ว
ได้เงินทอน 200บาท บอกขาดตัว
ชักหวั่นกลัว ตั๋ว300 เงินลอยไป
ถือตั๋ววิ่ง ดิ่งลง ตรงที่จอด
กระเป๋าสอด ใส่ที่ชั้น กองกันไว้
แล้วยื่นตั๋ว พาตัวพุ่ง พลวดขึ้นไป
สุดดีใจ เพราะที่นั่ง ยังมีว่าง
นั่งไปได ้ระยะนึง ตะลึงจิต
มีสาวขึ้น มายืนชิด อยู่แนบข้าง
สุดชอกช้ำระกำใจไม่วายวาง
เพราะสาวข้าง แย่งที่นั่ง ซวยจังเรา
ต้องมายืน โหนห้อย คอยที่ว่าง
แต่สุดทาง หามีไม่ ใจสุดเหงา
กว่าจะมา ถึงบ้าน จากนานเนา
ขาของเราก็เป็นเหน็บสุดเจ็บใจ....(ตัวด้วย)
8 มกราคม 2545 15:36 น.
คงอักษร
เขียนจดหมาย 1 ฉบับ ส่งกลับบ้าน
จากตั้งนาน สุดคึดถึง รำพึงหา
สู่เมืองกรุง มุ่งมั่น คำสัญญา
จะเล่าเรียนเพียรศึกษาตำรา-ครู
(แต่แล้ว)..
ลูกขอกราบ แม่-พ่อ...และขอโทษ
แม่คงโกรธ ลูกอัปปรี ดีไม่สู้
หลงมัวเมา เหล้ายา ชั่วน่าดู
สังคมรู้ ต่างประนาม หยามเหยียดกัน...
................................................................................
หน้าส่วนตัว
974
